Ba'de harab-ül Basra

Ya da Suriye yerle bir olduktan sonra. Ortadoğu ülkelerinin sınırlarını değiştirmeyi azmetmiş, bölgenin haritasını pis emelleri uğruna yeniden dizayn etmeyi projeye bağlamış ABD, şimdi bayram feneri gibi ortalıkta dolanıp duruyor. Yalnızları oynadığını söyleyenler var; kendi ülkesinin en önemli yayın organı dahi bunu kapak yapmış.
Lâ teşbih ve lâ temsil, it iti ısırmaz. Emperyal güçler "öteki" ülkeleri sömürmede birlikte hareket etmesini bilirler ve birbirlerini yalnız bırakmazlar.
Olumlu görünen hareketler de yok değil:
Güzel hareketler bunlar: Cenevre, Astana, Viyana ve Soçi buluşmaları hep Suriye için. Suriye harabeye dönmüş, aslında döndürülmüş. Bunda günahı olanlar da dahil toplanıp "çare" arıyorlar!
Suriye'ye dönüp, halin nedir diyen yok.
Dahası var; Suriye'nin toprak bütünlüğüne kasteden eli kanlı muhaliflerin de temsil edildiği Anayasa Komisyonu oluşturulmasına ne demeli?
Napolyon'un sözü malum: Çıkmayacak işi komisyona havale et!
Çözüm yolu Suriye Devleti'nden geçer. Esad'la oturulur, bölge ülkeleriyle mutabakat sağlanarak barış konuşulur.
Suriye'nin izni olmadan bu devletin topraklarını işgâl eden ABD için, uluslararası hukukun yaptırımları nasıl işletilir, ona bakılır.
Uluslararası Ceza Mahkemesi (UCM) devletleri değil, devletlerin sorumlularını yargılar. Suriye'yi bu hale getiren baş aktör ABD Başkanı Donald Trump sanık sandalyesine oturtulmalıdır.
Bu işin başka sorumluları da var. ABD başkanlarından George W. Bush'un ikinci dönem kabinesinde Dışişleri Bakanı olarak görev yapan Condoleezza Rice, Türkiye dahil 22 ülkenin, Fas'tan Basra'ya kadar sınırlarının değişeceğini açıklaması, bunun İsrail ve İngiltere'den destek görmesi hatırlardadır.
Yine ABD Silahlı Kuvvetler resmi yayın organı Armed Forces Journal'de Ortadoğu'da sınırları değiştiren bir haritanın yayınlanması da ABD-İsrail-İngiltere ve şimdilerde buna eklenen Suudi Arabistan ekseninde tezgâhlanan oyunun belgesidir.
İşin ilginç yanı Suriye konusunda sanık sandalyesinde oturması gerekenler, Esad'ı  "insanlığa karşı suç işlemekle" sanık mevkiine koymayı tasarlayarak, taammüden işe başlamışlardı.
Harita değişecek, ortalık kaynayacak ve küresel güçler emellerine nail olacaklardı ya? baharın güllerini devşirebilmek için düğmeye bastılar;
Tarih 18 Aralık 2010. Tunus'ta Sidi Bouzid kentinde Muhammed Bouazizi adlı genç, sebze arabasını elinden alan Tunuslu yetkilileri kendini yakarak protesto etti. Bu olay büyük bir ayaklanmaya dönüştü. Ayaklanma sonrası Devlet Başkanı Zeynel Abidin Bin Ali, ülkesini terk etmek zorunda kaldı. Zeynel Abidin'in ülkesini terk etmesi Arap dünyasında yeni bir dönemin başlangıcı oldu. Benzer nitelikteki halk ayaklanmaları, Tunus'un ardından Cezayir, Mısır, Libya, Yemen, Suriye gibi birçok Arap ülkesinde de ortaya çıktı.
Suriye'de Devlet Başkanı Beşar Esad yönetimindeki hükümet ile muhalifler arasında çatışma başlayınca pusuda bekleyen ABD ve hempaları harekete geçerek, "Suriye'de insanlığa karşı suç işlenmiştir" gerekçesiyle Birleşmiş Milletler (BM) nezdinde işlem başlatmışlardı.
Detaylı bir hukuki analize girmeden şunu söyleyelim;
Hükümetin silahsız muhaliflere orantısız güç uygulaması "insanlığa karşı suç" tur. Burada anahtar kavram "silahlı çatışma" dır. Yani muhalif grupların elinde silah varsa, hükümetin bunlara silahlı müdahalesi suç sayılmaz. Cenevre ve Lahey Sözleşmeleri de bunu söyler.
22-23 Ağustos 2011 tarihlerinde BM İnsan Hakları Konseyi'nin 17. Olağanüstü Toplantısı'nda açılış konuşması yapan BM İnsan Hakları Yüksek Temsilcisi Navi Pillay konuşmasında Suriye'deki protestocular için "barışçıl" sıfatını vurguluyordu. Oysa işin gerçeği, Suriye İstihbaratı'nın ortaya attığı muhalifler silahlandırılıyor iddiasının sahada doğrulanmış olmasıdır. Nitekim BM İnsan Hakları Konseyi, "Suriye'de insanlığa karşı suç işlendiği iddiasının net olmadığını" karar metnine yazmıştır.
Uluslararası Hukuk açısından Suriye değerlendirmesine göre ortada netleşmiş ve ispatlanmış bir "insanlığa karşı suç" şimdilik yoktur.
Olan Suriye'ye olmuştur ama belli çevreler için henüz koklamadan "Arap baharı" nın gülleri solmuştur.