Çanakkale’de olağanüstü haller-II

(dünden devam…)

"15 Temmuz sıcak bir yaz günü, bir taraftan düşmanın ateşi, öte yandan güneşin harı kavurur yarımadayı… Mehmetçiğin en büyük ihtiyacı su olur o günlerde. Cepheye yeni sevk edilen bir bölük asker, Bigalı köyüne doğru yola çıkarılır.

Askerlerimize susuzluğun harareti tam çökmek üzeredir ki, yolun sol tarafında sakallı bir dede seslenir onlara: 'Gelin evlatlarım, soğuk su vereyim. Gelin doldurun mataralarınızı.' Koşarlar o tarafa doğru geri kalıp susuz kalmamak için gizli bir yarış başlar aralarında. Bir de bakarlar ki çeşme akmıyor. (Bu çeşme halen var olup haziran gelince suyu kesilir).

Dedenin elinde toprak testi vardır ama o da taş çatlasa 10-15 litre su alır. Hiç 300-400 kişiye ufacık testinin suyu yeter mi? Kaşıkçı Dede, 'Acele etmeyin yavrularım, için kana kana, doldurun mataralarınızı' der.

Ladikli Ahmed Efendi hiç acele etmez ve hep en sonu bekler. Anlaşılan haberdardır bazı şeylerden. Nihayet herkes matarasını doldurur ama su bitmez. Ahmed dayanamaz sorar: 'Dede senin adın nedir?' 'Kaşıkçı Dede derler evladım bana.

Kilitbahir köyünde oturururum. Evladım cephede yaralanırsan matarandaki sudan döküver yarana. Biiznillah şifa bulursun' der. Ahmed bu sözü unutmaz ve matarasındaki suyu saklar.

Bir müddet sonra arkadaşlarıyla beraber yaralanır, aklına mataradaki su gelir, döker kendi ve arkadaşlarının yaralarına; şifa bulurlar. Çok geçmeden bir daha yaralanır ancak yarası ağırdır su da bitmiştir.

Eceabat'taki vapur hastaneye getirilir. Biraz iyileşince, Soğanlıdere'deki asker ağabeyini ziyaret etmek üzere bir günlük izin alır. Ağabeyinin şehit olduğunu öğrenir.

İçinde fırtınalar kopar ve o duygularla dönerken Kilitbahir köyüne uğrar. Kaşıkçı Dede'yi sorar birkaç kişiye. 'Yüzlerce yıl önce yaşamış bir evliyanın kabri var. Biz ona Kaşıkçı Dede deriz' derler. O mübarek Allah dostunun kabrini gösterirler." (Kuzu, 2015, s.156-157). Mustafa Kemal, her yıl Çanakkale şehitleri için Mevlid okutmuştur. (Prof. Dr. Haydar Baş, Hoş Geldin Atatürk).