'Çöplüğe düşünce birleşmeyi öğrendik'

Saddam'ı ve Saddam yıllarındaki Irak devletini hatırlayanınız var mı? Evet, Saddam zalimdi. ABD adına zalimdi, ABD çıkarları için zalimdi. Ama o Saddam gün geldi, ABD'ye kafa tutmaya başladı. 
ABD'nin planı her zamanki plandı. Halkı etnik ve mezhepsel olarak tetiklemek. Tetikçiler de hazır. Slogan zaten ispatlı; zalim Saddam, demokrasi, özgürlük, eşitlik, halk iradesi vs. 
Irak halkı, Saddam'a düşman oldu olmasına da, bu düşmanlığı ABD'nin adına, ABD'nin kurgusu dahilinde yaptığının farkına varamadı. Ve o Irak yerle bir edildi. Milyonlar yok edildiği gibi yüz binlerce namus, Conilerce kirletildi. Tarihin kaydetmediği zulme maruz kaldı Irak halkı. Saddam'ın Bağdat'taki heykelinin yıkılışı bütün dünya televizyonlarınca yayınlanmıştı. O heykeli yıkan Iraklı şimdi 'Saddamlı yılları özlediğini' itiraf ediyor. İşte o Irak halkı, kendi çözümünü içinde aramak yerine ABD'den medet umması, ABD tetikçiliğine soyunmasının bedelini ödedi, ödüyor.
Benzer tablo Libya'da da yaşandı. Libya halkının elektriği, suyu, doğalgazı, eğitim hizmetleri, sağlık hizmetleri, ilacı, tedavisi bedavaydı. Vatandaşa faiz yok, vergi yok. Devletinin borcu bile yoktu. 
Libya'da arabalar fabrika çıkış fiyatına satılıyordu. Yurtdışında okuyan öğrencilere devlet iadesiz olarak aylık 1,650 Avro burs veriyordu. Tüm üniversite mezunlarına bir iş bulana kadar maaş bağlanıyordu.
Devlet, evlenenlere 150 metrekarelik daire veriyor, her aile aylık 300 Avro yardım alıyordu. Petrol gelirlerinin tamamına yakını Libya halkının cebine giriyordu. 
İşte Kaddafi böyle yönetiyordu Libya'yı. En ufak aykırı bir sesin cezasını ise çok acımasızca veriyordu. 
AB ve ABD, Libya'ya el attı. İçerdeki tetikçileri aracılığıyla halkı, Kaddafi'ye karşı başkaldırmaya çağırdılar. Yaktılar, yıktılar. Kaddafi'yi elleriyle katlettiler.
Ya sonra! Şimdi aşiretler birbirine düşmüş vaziyette. Libya yakıldı, yıkıldı. Bütün zenginlikleri Haçlının elinde. Kendileri sefalet içinde? 
Eminim ki, Iraklıların Saddam'ı özlemesinden daha çok Libyalılar Kaddafi'yi özlüyorlardır.
VE SURİYE?
Hafız Esad'dan sonra Suriye'de ne zulüm vardı, ne de zalim. Hemen her ülkede yaşanan az veya çok eleştiriler, muhalefetler yapılıyordu. Ama Haçlı aynı yöntemleri kullanarak Esad'ı hedefe koydu. 
Geldiğimiz noktadan baktığımızda Kaddafi ve Saddam'ın aksine Esad'ın kazandığını ve Esad'a karşı Haçlı oyunlarına alet olanların kaybettiğini görüyoruz. Nasılını kaybedenlerden birinin itirafından aktarayım:
"Biz, Suriye'de ön yargılı yaşıyorduk. Birbirimize ayrım yapmaya başladık. Bu ayrım zamanla büyüdü ve herkese yayıldı. 
Şii'si iktidar olduğu için kimseyi beğenmiyordu. Sünni'si çoğunluk olduğu için kimseyi beğenmiyordu. Hıristiyan'ı zengin olduğu için. Kürt'ü başka beğenmiyordu, Arap'ı başka beğenmiyordu, Türkmen'i başka beğenmiyordu. 
Kimse kimseyi beğenmiyordu. Herkes dedikodu yapıp, sosyal medyada küfürleşiyordu. Herkes herkesten uzaklaşıyordu. Herkes çokbilmişti. Herkes en ahlaklı, en dindar, en namuslu benim diyordu?
Şimdi durum değişti. Hepimiz Gaziantep çöplüklerinde birleştik. Çöp toplarken kimse kimseyle tartışmıyor. Çöplüğe düşünce birleşmeyi öğrendik." 
GELELİM TÜRKİYE?
Devlet olarak Ortadoğu Coğrafyasındaki duruşumuzun bedeli Türkiye'ye doğru yaklaşıyor. Hatta bedel ödemeye başladık bile.
Şu bir gerçek ki, bedel ödemeye başladığımızı ne siyasilerimiz ve ne de milletimiz görmüyor. Evet, Irak, Libya veya Mısır halkının düştüğü duruma henüz düşmedik. Duamız Allah düşürmesin. 
Siyasetçiler birbirlerine karşı artık eleştiri yapmıyorlar. Resmen hakaret ediyorlar. Bu üslubu sokaktaki vatandaş kullansa suç sayılır. Ama siyasetçilerin dokunulmazlığı var.
Bu üslubun sokağa yansıması ise az önce aktardığım Suriyelinin aktardığı tablonun ülkemizde yaşanmasına sebep olabilir. 
Hatta sebep olmaya başladı bile. Herkes birbirini suçluyor. Herkes çok biliyor. Herkes ben (biz) haklıyım diyor.
Nereye gidiyoruz, nereye götürülüyoruz. İlla sefalete düşünce mi kardeş olduğumuzu, bir ve beraber olmamız gerektiğini hatırlayacağız? Birilerinin oyununa gelmeyelim. Yoksa yarın çok geç olacaktır.