Başta ifade ettik. Çanakkale Zaferinin 90. Yıldönümü. Türk milleti Çanakkale'de kendisini topyekün kuşatan güçlere karşı ciddi bir savaş vermiş ve "Çanakkale Geçilmez" ifadesiyle bunu bütün dünyaya göstermiştir. Bu ifade dünya tarihine geçmiş bir ifade olmuştur. Türkiye o dönemde 250 bine yakın şehit vermiştir. Çok büyük destansı bir zafer kazanılmıştır. Tabii son dönemlerde yapılan bazı filmler, belgeseller var. Sanki bu savaşta Osmanlıya saldıranlar adeta İngilizler, Anzaklar, Batılılar değilmiş gibi bunları kahraman gibi göstermeler var. Sanki onlarla neden savaştık gibi bir durum var. Bunları nasıl değerlendiriyorsunuz?

Prof. Dr. Haydar Baş- Milletlerin kendine ait bir takım değerleri vardır. Bu değerleri korumak için de her bireyinde oluşan aidiyet duygusu vardır. İşte milletler arasındaki asıl mücadele bu aidiyet duygularını kamufle edip, refüze edip, devreden çıkartmak içindir. Bunun bir başka manası o milleti asimile etmek içindir. Uzun yıllardan beri Türk halkı, Türk milleti üzerinde yapılan çalışmaların temel mantığı milletimizin medeniyetini, kültürünü, siyasetini asimile etmek duygu ve düşüncesi üzerine programlanmış, gerek gazeteler, gerek televizyonlarla, gerek kitaplarla harıl harıl çalışmalar yapılıyor, programlar ortaya koyuyorlar. Yani tabiri caizse insanımız bu yönden yoğun bir top atışına tutuldu. Sonunda ne oldu? Öyle çevreler var ki "Allah Allah bu nasıl iş, yapılabilir mi?" diyerek dirençlerini ortaya koydular. Ama ekserisi de bu direncini maalesef kaybetti. Niye kaybetti? İşte bu aidiyet duygularının yoğun bombardımana tabi tutulmasından dolayı kaybetti. En basitinden bizim aile yapımıza ait örfler, adetler, gelenekler hasır altı edilerek, hiç bizden olmayan, olması mümkün bile görünmeyen, ne olduğunu anlamadığınız konular ile aile hayatımız gündem ediliyor. Seyrediyorsun, bakıyorsun, "acaba bu hangi millete ait bir ailedir" diyorsun. Nerede seyrediyorsun? Her gün seyrettiğin televizyonlarda seyrediyorsun. Televizyonlar böyle bir yoğun program bombardımanına tabi tutuyorlar. Artı, inancını yoğun bir bombardımana tabi tutmuşlar. Kültürünü yoğun bir bombardımana tabi tutmuşlar. Hem de çok ustalıklı programlar hazırlayarak, çok meşhurları dile getirip onları devreye koyarak... Adeta millete kendi ait olduğu toplumu dile getirmek, ondan bir parça olduğunu anlatmak, ifade etmek utanılır bir hale geldi. İşte bu dediğiniz Çanakkale'yi geçilmez yapan ruhu insanımıza unutturdu. Basında, birtakım kurumlarda yapılan yapıtlarda sanki oradaki mücadelenin anlamı yokmuş havası veriliyor. Sanki Anzak gelmiş de babasının toprağına giriyor. Ona "Senin ne işin vardı Çanakkale'de" demiyor. İngilize niye "Sen nereden nereye geliyorsun?" demiyor. "Senin burada ne işin vardı" demiyor. Bugün Avustralya'ya gitmek uçakla bile en az 17-18 saattir. Binlerce km yoldan adam kalkıp geliyor. Bunun hesabını sorması gereken kişi askerimizi şehit eden adama kahraman muamelesi yapıyor. Ona da şehit diyor. Yani işler ters döndü. Tuz koktu. Ama tabi bu milletimizin tamamına şamil bir hareket mi? Değil. Bunu da böyle bilelim. Fakat milletimizin direncini güçlü hale getirebilmek, bireyleri arasındaki irtibatı güçlendirmek ve o aidiyet duygularını harekete geçirebilmek için ben acizane burada, cemiyetlere, derneklere, kurumlara, kuruluşlara, paneller, konferanslar, açık oturumlar, tiyatrolar, belgeseller hazırlayıp halkımıza takdim etmelerini rica ediyorum. Böyle olursa insanımız kendine daha erken döner ve de işgalci düşünceler, işgalci hareketler de hiç bir zaman bu kadar imkan ve fırsatı elde edemez.

Sonuç olarak insanımızın duyarlı olması, kendine güvenmesi, bütün maddi manevi değerlerine sahip çıkması, bu konuda da asla taviz vermemesi gerekir. Bir insanın sadece namusu aile yönünden değildir. Medeniyeti de, kültürü de, şerefi de, haysiyeti de, vatanı da namusudur. Her şeyi namusudur. Böyle görmeyi ben acizane tavsiye ediyorum. Bu konuda da kendisini yetiştirebilecek hareketler içerisinde bulunmasını ümit ediyorum.