Zamanı geldi

"Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez." Ah Hazreti Mevlana, gene yıllar ötesinden seslenip bir şeyleri tutuşturdun içimizde. Seni gönül kulağı ile dinlediğimizde kelimelerin gücüne ne kadar vâkıf olduğunu, bize yeni ufuklar açtığını, idrakimizi geliştirdiğini, sözlerinle aklımızı ve gönlümüzü doyurduğunu farkedebiliyoruz. Hemen kendi atmosferinin içine çekiveriyorsun insanları, ilme, aşka susamış olanları, sanki cübbeleri içinde, sarıkları başlarında devrişleri seni dinlerken, sözlerinle kalplere dokunurken, edeple kuşatırken hayal edebiliyoruz. Öyle ince, öyle narin bir dokunuşun var ki kalplere, seni sevmemek diye bir şey düşünülemiyor. "Ben Kur'an'ın bendesiyim" diyorsun, kızıyorsun bazılarına, o kızdıkların bile senin sözlerine saygı duyuyor, çünkü sen herhalde insanın içini okuyorsun. Bir mum diğer bir mumu tutuşturabilmek için önce kendisi yanmalı-yakılmalı değil mi? Allah (cc) aşkı ile yanmayan biri bir başkasının yüreğine nasıl bir kıvılcım atsın? Ah Yaradan aşk ile yaratmış bizi; bizler bu dünyada Mevla'ya aşık olmak için gelmişiz, bunu bize açıklayan ne kadar az sayıda insan var dünyada.Bir düşünsenize aşk için yaratılmışız ama günlerimiz dünya oyuncakları ile oynamakla geçiyor, aslımızdan uzaklaşmışız, birbirimizi kırmışız, dökmüşüz, birbirimize zarar vermişisiz hem de hiç yere. Çünkü sırları çözememişiz, görünenin ötesine geçememişiz, vah bize! Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez hatta sevinir birini daha aşıklar kervanına kattım diye, belki daha bir güzel yanar. Etrafını daha bir güzel aydınlatır. Aydınlık insanlar ile haşır neşir olalım ki ne yaptığımızı görelim. Gerçekten bazen ne yaptığımızı göremiyoruz ne dersiniz? Bunca maddi manevi nimetin içindeyiz, ruhumuzu huzura çıkarmak, namaz kılmak, nazla niyaz etmek zevkinden bile mahrum ediyoruz.Allah'ı (cc) hatırlatan herşeyle Allah (cc) hatırlanmalı. Hepimiz için aşk okyanusunda birer katre olmanın zamanı gelmedi mi artık?