Bugün futbol nostaljisi yapıyoruz
09.06.2002 00:00:00
FASL-I MUHABBET / Ümit KAYAÇELEBİ
I. Türkiye ligi 1959-1960 sozonunda başladı. O zamana kadar bir hayli kalabalık İstanbul ligi başta olmak üzere İzmir, Ankara ligleri vardı. Ve Türkiye'de heyecan 1959 yılında başladı. Lige katılan takımların büyük çoğunluğu İstanbul takımları idi ve Ankara, İzmir takımları da vardı. Ancak üç büyük şehir dışında 1965 yılına kadar başka takım yoktu.
1965 yılında Bursaspor, 1966 yılında Eskişehirspor derken Adanademirspor, Orduspor, Giresunspor, Trabzonspor gibi birçok Anadolu takımı da gelen yıllar içerisinde I. lige dahil oldular.
I. lige İstanbul takımları olarak G.Saray, F.Bahçe, Beşiktaş, Vefa, Beykoz, Feriköy, İstanbulspor, Karagümrük, Beyoğluspor, Yeşildirek, Beylerbeyi, Galata, Hasköy, Kasımpaşa iştirak ettiler. İzmir'den Göztepe, Altay, Karşıyaka, İzmirspor ve Altınordu katılırken, Ankara'dan da Başkent takımları olarak Gençlerbirliği, Ankaragücü, PTT, Hacettepe, Şekerspor ve Ankara Demirspor lige heyecan kattılar. Lig o yıllarda bazen 18 bazen, bazen on altı takım olarak oynanırken büyük çoğunluğu I. ligde İstanbul takımları teşkil ettiler.
Maçların oynandığı stadlar İstanbul'da Ali Sami Yen, İnönü (Önce Dolmabahçe idi sonra Mithatpaşa oldu sonra da İnönü olarak kaldı), Vefa stadı, Taksim stadı. Ankara'da 19 Mayıs, İzmir'de ise Alsancak, Karşıyaka, Göztepe ve sonra olimpiyatlarda yapılan Atatürk (Halkapınar) stadı vardı. Ummumiyetle tüm sahalar toprak idi ve bilhassa kış mevsiminde sahalarda top koşturmak çok zordu.
O yıllarda I. lig maçları her hafta sonu Cumartesi ve Pazar günleri oynanırdı. Yani anlayacağınız her takım Cumartesi-Pazar günleri arka arkaya iki gün üst üste maç oynarlardı. Her takım deplasmana aynı şehrin bir ekibiyle giderdi ve gelirdi.
Mesela, G.Saray ile Vefa, İzmir'e deplasmana gittiklerinde Cumartesi günü G.Saray Göztepe ile oynarken Vefa da K.Yaka ile oynarlardı. Pazar günü ise G.Saray-K.Yaka ile oynarken Vefa da Göztepe ile oynardı. Maç gidiş gelişleri de şimdiki gibi uçakla değil istisna hariç hep otobüslerle olurdu. Düşünün ki o zor şartlarda iki günde iki maç oynamak hem de mis gibi çimende değil toprak sahada. Her zorluğa rağmen o günkü futbolcular 30 maç oynanan bir sezonda bazen ful oynayıp ligi bitirirlerdi çünkü her takımın klasik 11'leri belli idi ve kolay kolay forma kaptırılmazdı ve alternatif fazla futbolcu da yoktu. Şimdiki gibi takımların yedek kulübeleri bu kadar da zengin değildi.
İşte 60'lı yılların klasik kadroları sevgili okuyucularım;
G.Saray: Bülent, Ergün, Akın, Muzaffer, Talat, Turan,Mehmet, Ayhan, Gökmen, Metin, Uğur.
F.Bahçe: Yavuz, Şükrü, Levent, Selim, Ercan, Yılmaz, Ogün, Can, Abdullah, Nedim, Yaşar.
Beşiktaş: Sabri, Fehmi, Erkan, Vedat, Atilla, Kaya,Nihat, Sanlı, K. Ahmet, Yusuf, Faruk.
Eskişehirspor: Mümin, İlhan, Ayhan, Kamuran, İsmail, Nuri, Nihat, Vahap, Fethi, Burhan, Ender.
Göztepe: Ali, K. Mehmet, Çağlayan, Hüseyin, B. Mehmet, Nevzat, Nihat, Ertan, Fevzi, Gürsel, Halil.
Daha örnek çok lakin bu kadarı yeterli sanırım. İşte I. ligde o devrin büyük yıldızları mücadele ediyordu. Takımlar bir yandan rakiple mücadele ederken bir yandan da sahanın elverişsiz zemini ile mücadele ediyorlardı.
Transfer bir ayda açılır ve kapanırdı. Böyle ara transfer falan yoktu. Transfer sözleşmesinin süreci 4 yılda ve imza atan futbolcu 4 yıl o takımda kalırdı. Ve transferde de şimdiki gibi trilyonlar, milyarlar, milyonlar değil on binler, yüz binler dönerdi.
Rahmetli Metin Oktay futbolu bıraktığı son dönemde 4. yıl sözleşme mukabilinde 200 bin lira aldı ki yıllığı 50 bine geliyor. Türkiye'ye milyonlar verilerek transfer yapma çığırını F.Bahçe açtı. 1972 yılında İstanbulspor'a 1 milyon 250 bin lira verip Cemil Turan'ı sarı-lacivertli renklere kattığında o günkü transfer ücreti Türkiye'de bomba etkisi yapmıştı. İşte o günden sonra da bu yüksek transfer ücreti ile futbolcu alma dönemi de başlamış oldu.
Size bu yazımızda biraz eski liglerden, eski takımlardan bahsedip mini bir nostalji yaptık. İnşaallah bundan sonraki, I. lig nostaljisinde de 1950-1960-1970 yıllarının ünlü bombacılarından, ünlü golcülerinden biraz bahsetmeye çalışacağım aziz oyucularım.
I. Türkiye ligi 1959-1960 sozonunda başladı. O zamana kadar bir hayli kalabalık İstanbul ligi başta olmak üzere İzmir, Ankara ligleri vardı. Ve Türkiye'de heyecan 1959 yılında başladı. Lige katılan takımların büyük çoğunluğu İstanbul takımları idi ve Ankara, İzmir takımları da vardı. Ancak üç büyük şehir dışında 1965 yılına kadar başka takım yoktu.
1965 yılında Bursaspor, 1966 yılında Eskişehirspor derken Adanademirspor, Orduspor, Giresunspor, Trabzonspor gibi birçok Anadolu takımı da gelen yıllar içerisinde I. lige dahil oldular.
I. lige İstanbul takımları olarak G.Saray, F.Bahçe, Beşiktaş, Vefa, Beykoz, Feriköy, İstanbulspor, Karagümrük, Beyoğluspor, Yeşildirek, Beylerbeyi, Galata, Hasköy, Kasımpaşa iştirak ettiler. İzmir'den Göztepe, Altay, Karşıyaka, İzmirspor ve Altınordu katılırken, Ankara'dan da Başkent takımları olarak Gençlerbirliği, Ankaragücü, PTT, Hacettepe, Şekerspor ve Ankara Demirspor lige heyecan kattılar. Lig o yıllarda bazen 18 bazen, bazen on altı takım olarak oynanırken büyük çoğunluğu I. ligde İstanbul takımları teşkil ettiler.
Maçların oynandığı stadlar İstanbul'da Ali Sami Yen, İnönü (Önce Dolmabahçe idi sonra Mithatpaşa oldu sonra da İnönü olarak kaldı), Vefa stadı, Taksim stadı. Ankara'da 19 Mayıs, İzmir'de ise Alsancak, Karşıyaka, Göztepe ve sonra olimpiyatlarda yapılan Atatürk (Halkapınar) stadı vardı. Ummumiyetle tüm sahalar toprak idi ve bilhassa kış mevsiminde sahalarda top koşturmak çok zordu.
O yıllarda I. lig maçları her hafta sonu Cumartesi ve Pazar günleri oynanırdı. Yani anlayacağınız her takım Cumartesi-Pazar günleri arka arkaya iki gün üst üste maç oynarlardı. Her takım deplasmana aynı şehrin bir ekibiyle giderdi ve gelirdi.
Mesela, G.Saray ile Vefa, İzmir'e deplasmana gittiklerinde Cumartesi günü G.Saray Göztepe ile oynarken Vefa da K.Yaka ile oynarlardı. Pazar günü ise G.Saray-K.Yaka ile oynarken Vefa da Göztepe ile oynardı. Maç gidiş gelişleri de şimdiki gibi uçakla değil istisna hariç hep otobüslerle olurdu. Düşünün ki o zor şartlarda iki günde iki maç oynamak hem de mis gibi çimende değil toprak sahada. Her zorluğa rağmen o günkü futbolcular 30 maç oynanan bir sezonda bazen ful oynayıp ligi bitirirlerdi çünkü her takımın klasik 11'leri belli idi ve kolay kolay forma kaptırılmazdı ve alternatif fazla futbolcu da yoktu. Şimdiki gibi takımların yedek kulübeleri bu kadar da zengin değildi.
İşte 60'lı yılların klasik kadroları sevgili okuyucularım;
G.Saray: Bülent, Ergün, Akın, Muzaffer, Talat, Turan,Mehmet, Ayhan, Gökmen, Metin, Uğur.
F.Bahçe: Yavuz, Şükrü, Levent, Selim, Ercan, Yılmaz, Ogün, Can, Abdullah, Nedim, Yaşar.
Beşiktaş: Sabri, Fehmi, Erkan, Vedat, Atilla, Kaya,Nihat, Sanlı, K. Ahmet, Yusuf, Faruk.
Eskişehirspor: Mümin, İlhan, Ayhan, Kamuran, İsmail, Nuri, Nihat, Vahap, Fethi, Burhan, Ender.
Göztepe: Ali, K. Mehmet, Çağlayan, Hüseyin, B. Mehmet, Nevzat, Nihat, Ertan, Fevzi, Gürsel, Halil.
Daha örnek çok lakin bu kadarı yeterli sanırım. İşte I. ligde o devrin büyük yıldızları mücadele ediyordu. Takımlar bir yandan rakiple mücadele ederken bir yandan da sahanın elverişsiz zemini ile mücadele ediyorlardı.
Transfer bir ayda açılır ve kapanırdı. Böyle ara transfer falan yoktu. Transfer sözleşmesinin süreci 4 yılda ve imza atan futbolcu 4 yıl o takımda kalırdı. Ve transferde de şimdiki gibi trilyonlar, milyarlar, milyonlar değil on binler, yüz binler dönerdi.
Rahmetli Metin Oktay futbolu bıraktığı son dönemde 4. yıl sözleşme mukabilinde 200 bin lira aldı ki yıllığı 50 bine geliyor. Türkiye'ye milyonlar verilerek transfer yapma çığırını F.Bahçe açtı. 1972 yılında İstanbulspor'a 1 milyon 250 bin lira verip Cemil Turan'ı sarı-lacivertli renklere kattığında o günkü transfer ücreti Türkiye'de bomba etkisi yapmıştı. İşte o günden sonra da bu yüksek transfer ücreti ile futbolcu alma dönemi de başlamış oldu.
Size bu yazımızda biraz eski liglerden, eski takımlardan bahsedip mini bir nostalji yaptık. İnşaallah bundan sonraki, I. lig nostaljisinde de 1950-1960-1970 yıllarının ünlü bombacılarından, ünlü golcülerinden biraz bahsetmeye çalışacağım aziz oyucularım.
