Günlerin getirdiği
05.06.2004 00:00:00
Kevser DOYURUM
Kitaplardan okuduğumuza ve filmlerde izlediğimize göre dünyanın farklı coğrafyalarındaki farklı insanlar zaman zaman kötü muameleye ve işkenceye maruz kalmışlardır.
İnsanoğlu çiğ süt emmiş derler fakat bu vahşet duygusu ve bu gaddarlık insanın genlerinden geliyor olmalı. İnsanoğlu öyle bir yaratık ki bazen onu hayvana benzetmek bile hayvan nesline büyük haksızlık olur. İnsan bazı davranışları ile sefillerin sefili olduğunu kanıtlar. Ne kadar üzücü ve ne kadar yazık! Ben, böylesi kötü davranışlarda bulunan insanların vicdan azabına uğramaları için dua ederim, çünkü vicdan azabı cehennem azabının bir türüdür ve insanın insan olmasına yardım eden bir duygudur.
* * *
İnsanlar eğer ölüm acısını bilmiş olsalar dünyadan zevk alamazlarmış ve eğer hayvanlara "ölüm var" dense insanlar yiyecek semiz et bulamazlarmış. Fakat öte yandan bir hadis-i şerifte müminin can vermesinin tereyağından kıl çekercesine kolay olduğu belirtilmiştir. Ölümü sık sık anmamız gerekiyor çünkü "her nefis ölümü tadıcıdır". Her an musallaya uzanma ihtimali varken insan nasıl da bir oyun ve oyalanmanın içindedir. Oyunun içinde olduğumuz ve fakat oyuna dışardan bakabilmemiz gerektiğini öğrenmek lazım. Arada sırada da olsa nasıl öleceğimizi ve neler götüreceğimizi düşünmemiz de gerekiyor. Peygamber Efendimiz (sav) dilimiz Allah'ın (cc) zikri ile yaş iken ölmemizin en hayırlı amel olduğunu bir hadisinde belirtir. Bu nedenle dillerimiz ve gönüllerimiz O'nun zikri ile haşır neşir olmalı. Çünkü kaçınılmaz bir sona doğru nefes nefes ilerliyoruz. Allah (cc) cümlemize son nefeste kamil bir iman ile, dilimiz O'nun zikri ile yaş iken ölebilmeyi nasip eylesin.
Ölümden bir adım önce
Dünyanın kaygıları vardı
Ölümden bir adım sonra
Bizi neyin beklediğini
Kim bilebilir?
Yalnız hüsnü zannımızla
Kurtulabiliriz karamsar düşlerden
Ve ölüm acısını bal eyleyebiliriz
Kim bilebilir?
Kitaplardan okuduğumuza ve filmlerde izlediğimize göre dünyanın farklı coğrafyalarındaki farklı insanlar zaman zaman kötü muameleye ve işkenceye maruz kalmışlardır.
İnsanoğlu çiğ süt emmiş derler fakat bu vahşet duygusu ve bu gaddarlık insanın genlerinden geliyor olmalı. İnsanoğlu öyle bir yaratık ki bazen onu hayvana benzetmek bile hayvan nesline büyük haksızlık olur. İnsan bazı davranışları ile sefillerin sefili olduğunu kanıtlar. Ne kadar üzücü ve ne kadar yazık! Ben, böylesi kötü davranışlarda bulunan insanların vicdan azabına uğramaları için dua ederim, çünkü vicdan azabı cehennem azabının bir türüdür ve insanın insan olmasına yardım eden bir duygudur.
* * *
İnsanlar eğer ölüm acısını bilmiş olsalar dünyadan zevk alamazlarmış ve eğer hayvanlara "ölüm var" dense insanlar yiyecek semiz et bulamazlarmış. Fakat öte yandan bir hadis-i şerifte müminin can vermesinin tereyağından kıl çekercesine kolay olduğu belirtilmiştir. Ölümü sık sık anmamız gerekiyor çünkü "her nefis ölümü tadıcıdır". Her an musallaya uzanma ihtimali varken insan nasıl da bir oyun ve oyalanmanın içindedir. Oyunun içinde olduğumuz ve fakat oyuna dışardan bakabilmemiz gerektiğini öğrenmek lazım. Arada sırada da olsa nasıl öleceğimizi ve neler götüreceğimizi düşünmemiz de gerekiyor. Peygamber Efendimiz (sav) dilimiz Allah'ın (cc) zikri ile yaş iken ölmemizin en hayırlı amel olduğunu bir hadisinde belirtir. Bu nedenle dillerimiz ve gönüllerimiz O'nun zikri ile haşır neşir olmalı. Çünkü kaçınılmaz bir sona doğru nefes nefes ilerliyoruz. Allah (cc) cümlemize son nefeste kamil bir iman ile, dilimiz O'nun zikri ile yaş iken ölebilmeyi nasip eylesin.
Ölümden bir adım önce
Dünyanın kaygıları vardı
Ölümden bir adım sonra
Bizi neyin beklediğini
Kim bilebilir?
Yalnız hüsnü zannımızla
Kurtulabiliriz karamsar düşlerden
Ve ölüm acısını bal eyleyebiliriz
Kim bilebilir?
