İnsanların dostça geçinmelerini sağlayarak onları güven ve huzur içinde yaşatan kardeşlik duygusudur. Kardeşlik duygusuyla insanlar arasında birlik var olur, tüm işler olumlu yönde gelişir. Her şeyin olduğu gibi kardeşlik duygusunu da besleyip güçlendiren, sürekli yaşamasını sağlayan unsurlar vardır. Kardeşliğin temelinde sevgi bulunur en başta. Sevgi kaynağından beslenmeyen kardeşlik özünden uzaklaşıp gerçek anlamından uzaklaşır zaman içinde. Araya bencillik ve çıkar gibi unsurlar girince kardeşliğin varlığından söz edilemez o zaman. Aslında tertemiz, katışıksız yüce sevgilerle bütünleşmiş kardeşlikler değil midir insanları dayanışma içinde yaşatan? Sevgi tomurcuklarının açılıp kardeşlik duygularını çiçek çiçek gözler önüne serdiği onlar olmuyor mu insana yalnızlığnı untturan.
Dostluk ise kardeşlik duygusunun gelişip toplum içinde yaygınlaşmasını sağlayan bir başka etmen. Gerçekte birbiriyle iyi geçinen, aralarında hoşgörü ve anlayış bulunan kişiler arasında varlığını sürdürür kardeşlik. İyi niyetli bir yaklaşımla birbirine gerektiği zaman yardım elini uzatan insanların kardeşliğidir acıları, gözyaşını dindiren. Sevgi ve dostluk üzerinde yükselen kardeşliğin kazandırdığı değerlerle buluşur yepyeni bir yaşam. Örneğin bir çocuğun sağlığına kavuşması konusunda yapılan bir yardım; umut ışığı olur, iyimser bakış sağlar yaşama sevinci getiren. Kardeşlik duygusuyla açılır gerçekleşmeyi bekleyen ideallerin önündeki kapılar. Kısaca kardeşlik bir yaşam sunar bireylere ve topluma. İnsanın içinde sürekli bulunması gereken kardeşlik duygusunu gerektiğinde halka özlü biçimde en güzel sözlerle aktaran kişiler çıkmıştır toplumun içinden. Büyük gönül insanı ve şairimiz "Yunus Emre" şiirlerinde işlediği sevgi, dostluk, kardeşlik, Yaratanı ve kendini tanıma temalarıyla insanımıza yol göstermiştir geçmişten günümüze dek. İnsana; insanlığını hatırlatan, yaşamı yaşanmaya değer yapan, kişiye iç huzuru sağlayıp mutlu eden kardeşlik duygusu onun dizelerinden yüreklere dolsun.