Peygamber sözü neler düşündürür?
19.07.2004 00:00:00
Kevres DOYURUM
Harise b. Vehb (ra)'dan Resul-i Ekrem (sav) şöyle buyurdu: "Size cennetlik olanları haber vereyim mi? Her zaif, alçak gönüllü kimsedir ki, Allah'a yemin etse (Burada Allah'a yemin etse demek, ondan birşey istese ona verir, duasını da kabul eder demektir) Allah ona ihsan eder. Size cehennemlik olan kimseleri de habmer vereyim mi? Cefa eden ve kaba, kibirli olan kimsedir."
İnsanoğlu nefsin isteklerine boyun eğer, ruhun varlığını ve isteklerini arka plana atarsa artık onda her kötü hastalık yeşermeye, kök salmaya başlar. Hatalarını görmez olur, görse de haklı sebepler bulmaya çalışır. İnsanın, diğer insanlara üstünlük taslaması için bir çok neden vardır: Güzeldir kibirlidir, zengindir kibirlidir, ilim sahibidir kibirlidir. Eğer çevresinde onu uyaracak biri yoksa kibri onu yoldan çıkarır. İnsanlara kaba davranmaya kendinde hak bulur çünkü, o üstün bir varlıktır. Mahlukata merhameti kalmaz, iyilik yapsa bile Hak rızasına yapmadığı için başa kakar. Gıybet etmek ve gıybet duymak rahatsız etmez. Çünkü üstünlüğü ona böyle bir hak tanır. (Acaba biz de biraz gıybet etmiş mi olduk.)
Öyle insanlar da vardır ki onları ses tonlarından tanırsınız, tevazu onların yapısı içinde zaten vardır, konuşurken ağızlarından bal akar, "Keşke hep konuşsa da dinlesem" dersiniz. Sizin içinizi okur gibi nasihat ederler, şaşırırsınız. Onlar seçilmişlerdendir, farkedersiniz. Siz de onlar gibi olmak istersiniz ama çoğu zaman günahlarınız izin vermez. Gene de ümitlenirsiniz, ümit parayla değil ya... Yunus Emre bile kırk yıl dergaha odun taşımış sabırla ve ümitle, biz niye ümitlenmeyelim?
Hepimiz ayrı alanlarda imtihan oluyoruz, hepimizin ayrı ayrı dertleri var. En önemlisi günahlarımızdan dolayı rahatsızlık duyuyoruz ve onları sevaplara çevirmeye çalışıyoruz. Bu, iyi yolda olduğumuzun göstergesidir herhalde.
Mümin ömrü boyunca sürecek bir sabır ve şükür imtihanındadır. Arasıra akşam sefalarına bakıp çayını yudumlamaya fırsat bulduğunda, nereye geldiğini ve nereye gitmekte olduğunu, bir zamanlar ne olduğunu yarın ne olacağını düşünmek zorundadır. "Allah'ım bize sana yaklaşma isteği ver, bizi bağışla, esirge, dünya işlerimizde bizlere kolaylık ver ve bize taşıyamayacağımız yükü yükleme."
Harise b. Vehb (ra)'dan Resul-i Ekrem (sav) şöyle buyurdu: "Size cennetlik olanları haber vereyim mi? Her zaif, alçak gönüllü kimsedir ki, Allah'a yemin etse (Burada Allah'a yemin etse demek, ondan birşey istese ona verir, duasını da kabul eder demektir) Allah ona ihsan eder. Size cehennemlik olan kimseleri de habmer vereyim mi? Cefa eden ve kaba, kibirli olan kimsedir."
İnsanoğlu nefsin isteklerine boyun eğer, ruhun varlığını ve isteklerini arka plana atarsa artık onda her kötü hastalık yeşermeye, kök salmaya başlar. Hatalarını görmez olur, görse de haklı sebepler bulmaya çalışır. İnsanın, diğer insanlara üstünlük taslaması için bir çok neden vardır: Güzeldir kibirlidir, zengindir kibirlidir, ilim sahibidir kibirlidir. Eğer çevresinde onu uyaracak biri yoksa kibri onu yoldan çıkarır. İnsanlara kaba davranmaya kendinde hak bulur çünkü, o üstün bir varlıktır. Mahlukata merhameti kalmaz, iyilik yapsa bile Hak rızasına yapmadığı için başa kakar. Gıybet etmek ve gıybet duymak rahatsız etmez. Çünkü üstünlüğü ona böyle bir hak tanır. (Acaba biz de biraz gıybet etmiş mi olduk.)
Öyle insanlar da vardır ki onları ses tonlarından tanırsınız, tevazu onların yapısı içinde zaten vardır, konuşurken ağızlarından bal akar, "Keşke hep konuşsa da dinlesem" dersiniz. Sizin içinizi okur gibi nasihat ederler, şaşırırsınız. Onlar seçilmişlerdendir, farkedersiniz. Siz de onlar gibi olmak istersiniz ama çoğu zaman günahlarınız izin vermez. Gene de ümitlenirsiniz, ümit parayla değil ya... Yunus Emre bile kırk yıl dergaha odun taşımış sabırla ve ümitle, biz niye ümitlenmeyelim?
Hepimiz ayrı alanlarda imtihan oluyoruz, hepimizin ayrı ayrı dertleri var. En önemlisi günahlarımızdan dolayı rahatsızlık duyuyoruz ve onları sevaplara çevirmeye çalışıyoruz. Bu, iyi yolda olduğumuzun göstergesidir herhalde.
Mümin ömrü boyunca sürecek bir sabır ve şükür imtihanındadır. Arasıra akşam sefalarına bakıp çayını yudumlamaya fırsat bulduğunda, nereye geldiğini ve nereye gitmekte olduğunu, bir zamanlar ne olduğunu yarın ne olacağını düşünmek zorundadır. "Allah'ım bize sana yaklaşma isteği ver, bizi bağışla, esirge, dünya işlerimizde bizlere kolaylık ver ve bize taşıyamayacağımız yükü yükleme."
