İslam'ın ilk şehitleri

Alemlere rahmet Hz. Muhammed (s.a.a) milâdi 610 yılında tebliğe başlandığına göre Türklerin İslâm ile tanışması arasında tahminen 350-400 yıl vardır. Ancak Türk'ün İslâm'a girişi ile Peygamberimiz (s.a.a) İslâm'ı tebliğ ettiği yıl, aynı milâdi 610'dur. Türk, İslâm'ın Mekke döneminde Hz. Muhammed (s.a.a) dâvetine iman etmiş ve İslâm düşmanı Ebu Cehil'in çok ağır işkencelerine maruz kalmış ve nihayetinde Ebu Cehil tarafından şehit edilmiştir. İslâm'ın ilk şehidi işte bu Türk ailedir.
Peki, kimdir ilk şehit olan Türk aile? O, Hz. Sümeyye validemiz ve eşi Hz. Yasir. Hz. Ammar bin Yasir'in anne ve babası. Hz. Sümeyye ve Hz. Yasir'in Türk olduğunu söyleyen, Türk olmayan ve ilmî otoritesi İslâm ve Batı dünyası tarafından saygı ile kabul edilen Prof. Dr. Muhammed Hamidullah'tır. Hamidullah'ın tarihi kaynaklardan çıkarttığına göre Taif'te, el Haris bin Kalede isimli tedavide usta çok ünlü bir doktor vardır. İran bölgesinden valiler bile tedavi için ona gelmektedirler. O yıllarda da İran bölgesi Türklerin yoğun olarak yaşadığı bir bölgedir ve Hz. Sümeyye validemiz Übülle Valisi'nin yanındadır ve adı Pamuk'tur. Gün olur Übülle valisi Taif'teki meşhur doktora tedavi olur, memnun kalır ve Pamuk'u Haris bin Kalede'ye cariye olarak hediye eder. Taif'e gelen Pamuk'un ismi Sümeyye olur. Hz. Sümeyye'nin Türk olduğuna dair bilgileri Prof. Dr. Zeki Velidi Togan, Prof. Dr. Abdülkadir Karahan ve Prof. Dr. Zekeriya Kitapçı da naklederler.
İlk Müslüman Türk ve İslâm'ın ilk şehidi Hz. Sümeyye Ebu Cehil zaliminin bütün işkencelerine rağmen dininden vazgeçmemiş, sonunda onun hançeri ile şehit edilmiştir. Allah'ın Resûlü Hz. Muhammed (s.a.a.) şöyle demişti: "Küfrün işi bitti!" Ve Hz. Muhammed (s.a.a)  Efendimiz, şehit Türk evladı, ümmetinin yıldızı Hz. Sümeyye'yi o halde gördüğünde, "Küfrün işi bitti!" dedikten sonra eklemişti: "İslam'ın zaferi kesinleşti!"
Allah (c.c.) bütün insanlık için seçtiği ve razı olduğu din olan İslâm adına ilk şehit bir Türk ve bir kadındır. Allah (c.c.) Hz. Muhammed'e  "Habibim" demektedir. Kur'an'ında, "Allah ve meleklerinin Hz. Muhammed'e selam ettiklerini" beyan buyurmaktadır. Allah'ın, âlemleri yüzüsuyu hürmetine yarattığı Hz. Muhammed (s.a.a.) ise Ehl-i Beyt'ini ümmetine emanet etmiştir. Allah Resulü neslini biz Müslümanlara emanet etmiş olmasına rağmen işte bu "emanet" Kerbela'da yok olmakla yüz yüze gelmiştir. Türk, işte bu tarihi kırılma noktasında da Allah tarafından bir defa daha devreye sokulmuştu.
Hz. Sümeyye İslam'ın ilk günlerinde Müslüman olmasına rağmen Türklerin İslâm'a kitleler halinde girmeleri yüzyıllarca sonradır ve Kerbela hadisesi yaşandığında Türkler henüz Müslüman değildir. Peygamber torunu Hz. Hüseyin (r.a.), Yezid tarafından biata zorlandı. Hz. Hüseyin de bu haksızlığa ve zulme karşı çıktığı için bu biatı kabul etmedi, edemezdi. Kerbelâ'da İmam Hüseyin'e oynanan oyun ile karşı karşıya geldiler. Hz. Hüseyin'in yanında aile efradıyla birlikte yetmiş kişi bulunuyorken, Yezid'in gönderdiği komutanların emrinde ise binlerce asker mevcuttu. "Kerbela'da da Hz. Muhammed (s.a.a.) torunu Allah'ın velisi İmam Hüseyin'i Türk yalnız bırakmadı. O'nun adı tarih kitaplarında çok yiğit, cesur, güzel Kur'an okuduğu, Arapçayı çok iyi bildiği ve İmam Hüseyin'in (a.s.) katibi olduğu yazmaktadır. Onun adı Vazih, bazı tarih kitaplarında Elsem-i Türkî olarak geçmektedir. Elsem-i Türkî, İmam Hüseyin (a.s)'ın Medine'den Mekke'ye oradan Kerbela'ya seferinde, Kerbela'da şehadetine dek hep İmam Hüseyin (a.s)'ın yanında idi. Muharrem'in onu (Aşura günü), bâtıl ve zalim olan Yezid ve ordusuna karşı Allah (c.c.) için ve Allah'ın velisi İmam Hüseyin (a.s)'ın uğruna savaşmak için İmamından izin istedi. İmam Hüseyin (a.s), yüreği sadakat cesaret ve şehadet aşkıyla yanan bu yiğit Ehl-i Beyt aşığının ricasına karşı ona dua ederek, "Yüce Hak yâr ve yardımcın olsun" diyerek ona izin verdi. O bir ok gibi aşk ile düşmanın önüne dikiliverdi.
Çarpışma anında onun okuduğu kahramanlık şiirleri tarih kitaplarında kendine onurlu ve haklı bir yer bulmuştur? O yiğitçe düşman askerlerini helâk ederken şöyle haykırıyordu: "Benim emirim Hüseyin'dir." Ve yine düşman karşısına onurla dikildiğinde şöyle haykırmıştır: "Deniz mızrak ve kılınç, darbelerimle kaynayacak, gökyüzü oklarımla dolacak, elimde keskin kılıncım görüldüğünde, kibirlinin kıskanç kalbi yarılmış olacak."
Elsem-i Türk şehit olurken, son nefesini verirken o kan ve acı içerisinde gülümsedi. Hz. Muhammed (s.a.a)'in biricik torunu, İmam Ali (k.v) ile Hz. Fâtıma anamızın evladı şehitler önderi İmam Hüseyin (a.s)'ın kucağında yüzü İmam'ının yüzünde şu sözleri aşk ile söyleyerek şehitlik mertebesine erişti: "Kim benim gibi olabilir. Resûlullah'ın evladı yanaklarını yanaklarıma dayamış."
Türk, Yezid'in ve Yezidlerin safında olmaz. Olan zaten Türk (Müslüman) değildir. Allah (c.c), başta İmam Hüseyin (a.s.) ve tüm Kerbela şehitlerimize rahmet eylesin. Allah (c.c.) şefaatlerine bizleri nail eylesin.