Aşk imiş her ne var alemde/İlm bir kıyl ü kal imiş ancak" diyordu Fuzuli. Serhat Sever de aşk şiirlerine Fuzuli'nin bu beyitiyle başlıyor.

Sufilerin aşkı "trajik"tir. Hem ayrılığın verdiği ıstırap, hem özlemin verdiği tutku vardır sufilerin aşkında. Aslında hayat da böyle değil mi? Bilge kral Aliya İzzetbegoviç'in dediği gibi hayat bir trajedir. Hem Celalî isimlerin tecellisi hem de Cemalî isimlerin, aynen hayat gibi. Öyleyse "trajik aşk" hayatı, Celalî ve Cemalî isimlerin tecellisiyle yaşamak değil midir?

Dost Serhat Server'in aşk şiirlerinde işlenen temalardan birisi trajik aşk görünüyor ya da en azından da öyle görüyorum. Belki Fuzuli'deki lahuti eksenin yerinde nasuti bir zemin var, ama olsun Mecnun da Leyla'ya olan aşkıyla dönüşmemiş miydi? Bu bağlamda aşk bir tür ruhal simya değil mi?

Aşk, ruhu gizemiyle ve simyanın dönüştürücü gücüyle nelere kadir olmaz ki? Mantıkçıların "bir şey ne ise odur" ilkesini -o da en temel ilke olan özdeşliktir- de buharlaştırmaz mı? İşe tanık Mevlana, "Aşktan acılar tatlılaşır" diyor, daha ne desin?

VAROLUŞU SORGULAYAN MISRALAR

Serhat Server'in şiirlerinde gözlemlediğim bir başka tema "varoluş bilinci". Modern zamanlarda kim sorgulamıyor ki varoluşu! İşte tam da böyle bir varoluş üzerine güzel bir şiiriyle başbaşa bırakıyoruz sizleri:

"Öylesine bir adamım işte

Denizlere şiir okuyan

Yürürken içinden şarkılar akıp duran.

Öylesine bir adamım

Okyanusta bir adacık

Hüzünlü bir şarkıyla yağan bulut

Uzaklarda bir yıldız

Herkesle beraber

Ama yalnız parıldayan.

Yalnız bir çiceğim kentin kucağında

Nasılsa yol bulmuşum açmaya.

Öyle bir adamım, ümitsiz

Geceleri martılarla çığlık çığlığa ağlayan.

Öyle bir adamım umut dolu

Beşiğinde devinen çocukla

Her gün hayata yeniden yeniden başlayan.

Öyle bir adamım işte

Sevgilinin sessiyle baharlar uyanan

Sözleriyle yüreğini yıkayan

İçinden bir gül çağlayanı akan.

Öyle bir adamım işte

Aşkı doruklarda, çığlık çığlığa yaşayan

Sevdi mi tutkuları her şeyi yakan

Bi bakışla kendini denizlere vuran.

Öylesine bir adamım

Yalnız, garip, kırılgan

Unutulmuş, sevgileri harcanmış

Gizleriyle yaşayan".

Dost şairimize bol ilhamlar dileğiyle...

Ali Rıza Bayzan