Aşıklık geleneğinin öncülerinden olan ve son yüzyılın büyük ozanları arasında gösterilen Reyhani, bir süredir ikamet ettiği Bursa'da hayata veda etti. Reyhani'nin son zamanlarda hasta olduğu öğrenildi 1932 yılında Erzurum'un Pasinler İlçesi'ne bağlı Alvar Köyü'nde doğan ve asıl adı Yaşar Yılmaz olan Aşık Reyhani'nin çocukluğu köyünde geçti. Okuma yazmayı okula gitmeden öğrendi. Sonraki yıllarda ise dışarıdan sınava girerek diploma aldı. Küçük yaşlarda köyüne gelen aşıklardan etkilendi. Hem aşıklardan dinleyerek hem de eline geçen kitapları okuyarak birçok halk hikayesini öğrendi. Kendi aşıklığı ve şiir yazmaya başlaması 18 yaşından sonra oldu. Aşık Reyhani, bir süre Dertli mahlasıyla şiirler yazmaya, türkü söylemeye başladı. Ancak bu mahlası uzun süre kullanmadan, Bayburtlu Aşık Hicrani tarafından kendisine Reyhani mahlası verildi. Konya Aşıklar Bayramı'na aralıksız katılan 7 aşıktan biri olan Reyhani; eski aşıkların dışında, yetiştiği Huzuri Baba, Nihani, Cevlani, Efkari, Murat Çobanoğlu'nun babası Gülistan Çobanoğlu gibi aşıklardan da gelenek ve usul öğrendi. İran'dan Avrupa'ya birçok ülkede türkü söyleyen Aşık Reyhani, katıldığı yarışmalarda da birçoğu birincilik olmak üzere çeşitli ödüller aldı. Reyhani'ye ayrıca, Doğu Anadolu Gazeteciler Cemiyeti'nce 2003 yılında jüri özel ödülü verildi. 1980'li yılların başında Erzurum'da bulunan Doğu Anadolu Ozanları Derneği'nin başkanlığına getirilen Aşık Reyhani, birçok ülkeye konser ve konferanslara katılmak üzere çağrıldı. Ayrıca ABD'nin Michigan Üniversitesi'nde katıldığı bir konferanstan sonra kendisine fahri öğretmenlik unvanı verildi. Şiirleri birçok gazete, dergi ve araştırmada yaralan ve çeşitli radyo ve televizyon programlarına katılan Aşık Reyhani'nin, şiirlerinin bir bölümünü topladığı "Alvarlı Reyhani" (1962), "Böyle Bağlar" (1966), "Kervan" (1988) ve bazı düşünce ve şiirlerinden oluşan "Şu Tepenin Arkasında" adlı kitapları, Dilaver Düzgün tarafından hazırlanan "Aşık Yaşar Reyhani" (1997) adlı kitapta toplandı.