"18 Mart 1915" tarihi; millet olarak Türk tarihinden ve tarih şuurundan "ne anladığımızı" tüm çıplaklığıyla "hatırlatması" açısından ibret vericidir.Zira, tarihimizde 18 Mart'ta neler yaşandığını sadece takvimlerin o tarihi gösterdiği yıldönümlerinde hatırlıyor; gerek millet, gereksedevlet olarak tarih şuurundan uzak, yüzeysel, göstermelik, "anlamsız kutlamaların" ötesinde bir hedef ve anlayış sergileyemiyoruz
"18 Mart" tarihi; millet olarak Türk tarihinden ve tarih şuurundan "ne anladığımızı" tüm çıplaklığıyla "hatırlatması" açısından hakikaten ibret vericidir? "18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Zaferi"nden bahsediyorum. "Hatırlamak" sözcüğünü kullandım, çünkü tarihimizde 18 Mart'ta neler yaşandığını sadece takvimlerin o tarihi gösterdiği yıldönümlerinde hatırlıyor; gerek millet, gerekse devlet olarak tarih şuurundan uzak, yüzeysel, göstermelik, "anlamsız kutlamaların" ötesinde bir hedef ve anlayış sergileyemiyoruz.
Nerede, Çanakkale'yi geçilmez kılan "yüksek ruh?"Boğazları geçerek Osmanlı'nın kalbi olan İstanbul'u ele geçirmek ve Türk hâkimiyetini parçalayarak topraklarımızı paylaşmak gayesiyle Çanakkale'ye denizden çıkarma yapan Batılı Devletlerin uğradığı büyük yenilginin acı fotoğrafı resmedilmişti 18 Mart 1915 'tarihinde. Peki, aradan geçen 96 yıl boyunca, Batılı devletlerin "o acı fotoğrafı" unuttuğunu ve siyasî gayelerinden vazgeçtiğini mi sanıyorsunuz?Hayır, onlar Çanakkale acısını asla unutmadılar. Biz, Çanakkale ruhunu unuttuk? Onlar, Çanakkale hedeflerinden bir an olsun vazgeçmediler. Ama biz, Çanakkale'yi geçilmez kılan değerlerimizden her gün biraz daha uzaklaştık. O şanlı Çanakkale hâtırasının ardından yaklaşık bir asır geçti ve; dün topla tüfekle geçilemeyen siperlerimiz, bugün masabaşı antlaşmalarıyla, silahsız haçlı seferleriyle geçilmek üzere?
Dün Çanakkale'yi geçemeyenler, bugün neleri ele geçirdiler?18 Mart tarihi, 1915'te Çanakkale'yi İngiltere ve müttefiklerine geçirmeyişimizin yıldönümü. Çanakkale'yi ecnebilere geçirmeyenlerin torunları olan bizler, aradan geçen 96 yılda neler neler yaptık?Bu mücadelenin ruhuna sadık kalabildik mi, yoksa Çanakkale kahramanı şehitlerimizin kemiklerini sızlatırcasına, onların savundukları değerlerimizi ecnebilere peşkeş mi çektik?Türkiye'nin bugünkü durumu, Çanakkale ruhuna sadık kalınmadığını gösteriyor. Memleketin en önemli kamu kurumları "özelleştirme" adı altında dün Çanakkale'yi geçemeyenlere satılmadı mı? Satıldı.Yeraltı kaynaklarımız ve en stratejik madenlerimiz, dün Çanakkale'yi geçemeyenlere terk edilmedi mi? Edildi.Ekonomimiz, dün Çanakkale'yi geçemeyenlerin kurduğu IMF'nin esiri olmadı mı? Oldu.Çoğu siyasetçi, iktidar olmak için, dün Çanakkale'yi geçemeyen ülkelerden icazet almıyorlar mı? Alıyorlar.Peki, nerede Çanakkale ruhu?Çanakkale önlerine 96 yıl önce gelenler, orada büyük bir yenilgiye uğrayarak gerisin geri döndüler ama amaçlarından hiçbir zaman vazgeçmediler, bilakis daha da bilendiler. Çanakkale'yi geçemeyeceklerini anlayınca başka yollar buldular. Bu yolları deneyerek işte binlerce şehit vererek 1915'te koruduğumuz kıymetlerimizi ellerine geçirdiler.Şimdi elimizde gibi görünen ama gerçekte Çanakkale'yi geçemeyenler tarafından ele geçirilmiş değerlerimize tekrar sahip olmak için geçmiştekinden daha büyük bir Çanakkale ruhuna ve tarih şuuruna ihtiyacımız var. O destanı ortaya koyan milli hedef ve anlayışa ihtiyacımız var. İmana ve azme ihtiyacımız var. Çanakkale'yi geçirmeyen ruhu arıyoruz. Bu ruha milletçe yeniden sahip olduğumuzda işgaller kalbimize kadar ilerlemiş olsa bile kurtulmayı başarabiliriz çünkü...
- VE ASLA - ğ Aç ve perişan halkın dişinden tırnağından artırarak devletine kazandırmak istediği ve parası peşin ödenmiş iki savaş gemimize İngilizlerin göz göre el koyduğunu, tüm ültimatomlarımıza rağmen paramızı geri ödemediklerini ve bu gemilere daha sonra askerlerini doldurarak Çanakkale'ye yolladıklarını...ğ Enver Paşa'nın Alman hayranlığının bize 500 bin vatan evladına ve bir imparatorluğun tasfiyesine neden olduğunu, Almanlarla yapılan gizli anlaşmanın kabinedeki bakanlardan bile gizlendiğini, aradan yüz yıl geçmesine rağmen yabancı hayranlığı hastalığımızın geçmediğini, sadece hayran olunanların değiştiğini...ğ İngilizlerin daha savaş ilan edilmeden Seddülbahir'i bombaladıklarını ve 86 şehit verdiğimizi...ğ Avustralya'nın ve Yeni Zelanda'nın gençlerinin "Avrupa'yı Almanlardankurtarmak ve Avrupa'nın özgür kalmasını sağlamak" propagandasıylatoplandığını, Bu gençlerin daha önce Gelibolu denilen yerin adını bileduymadıklarını...ğ Padişahın "Cihad" ilanını duyan ve Avustralya'da yaşayan iki zenci Müslümanın, Türklerle savaşa giden birliğe ateş açtığını ve orada şehit edildiklerini, orada bulunan ve olayı yaşayan Avustralyalıların bu olayın nedenini uzun süre anlayamadıklarını...ğ İngiliz-Fransız donanmasının Gelibolu öncesi 200 yıldır hiç yenilmediğini, dünyanın gelmiş geçmiş en iyi donanması olarak bilindiğini, bu donanmanın bayraklarını gören Türklerin topukları yağlayıp kaçacaklarını düşündüklerini, daha da trajik olanı bu düşünceye saplantı derecesinde inandıklarını...ğ İngiliz-Fransız donanmasının seksen parça gemiyle boğaza saldırdığını, gemilerden birinin adının "Agamemnon" olduğunu, Agamemnon'un binlerce yıl önce Truva'ya saldıran Yunan ordusunun kalleşçe yöntemler kullanan komutanının adı olduğunu...ğ Yüzlerce yıl Osmanlının ekmeğini yemiş olan ve Osmanlıdan sadece saygı ve hoşgörü görmüş olan gayr-i müslimlerin, İngiliz-Fransız donanmasının gelmekte olduğunu haber alınca İstanbul'da sevinç gösterileri yaptığını...ğ Osmanlı Devletinin elinde sadece 26 deniz mayını kaldığını, Nusret (Yardım) gemimizin kaptanının (Tophaneli Hakkı Binbaşı) mayınları nereye ve ne zaman bırakması gerektiğini bir gece önce rüyasında bir yüce kişi tarafından kendisine bildirildiğini...ğ Donanma boğazı geçmeye başladığında düşük top menzilli Fransız gemilerinin taktik gereği tabyalarımızı şaşırtmak için öncü atışlar yaptıklarını daha sonra arkalarından gelen uzun menzilli İngiliz gemilerine yol açmak için kenara kaydıkları, bu kayma esnasında kıyıya paralel yerleştirilen mayınlara çarptıklarını, büyük bir panik yaşandığını, ortalığın karıştığını, gemilerin birbirine girdiğini, 200 yıldır yenilmeyen dünyanın en büyük donanmasının iki saatte dağıldığını...ğ Türklerin batan düşman gemilerindeki savunmasız askerlere ateş etmeyi bıraktıklarını ve diğer gemilere ateş ettiklerini, bunu gören İngiliz komutanlarının -muhtemelen kendileri tersini yapmış olacakları için- olaya bir anlam veremediklerini...ğ Edremitli Seyit Onbaşının, Topun ağzına mermi süren vinç tesisatı bombardımanda kullanılamaz hale gelince "Bismillah" diyerek üç tane 275 kiloluk mermiyi tek başına arka arkaya kaldırarak yatağa sürdüğünü ve ateşlediğini, bu işlemi yapabilmesi için her defasına üç basamaklı metal bir merdivenden çıkması gerektiğini, üçüncü atışta İngilizlerin "Ocean" zırhlısının dümenini parçaladığını, dümeni kırılan Ocean'ın sarhoş bir serseri gibi mayınlara sürüklendiğini bir mayına çarparak havaya uçtuğunu ve yirmi dakika içinde battığını...ğ Nusret Mayın gemisinin yakın zamana kadar Mersin'de demirli olduğunu ve ömrü dolduğu için jilet yapılmasının planlandığını, sırf bu ihtimalin bile Türk Milleti adına yüz kızartıcı bir utanç levhası olarak kalacağını, birkaç vatanseverin çırpınışıyla şimdilik bu olayın durdurulduğunu...ğ İngilizlerin 18 Mart faciasının suçlusu olarak mayın taramacıları sorumlu tuttuğunu, hepsinin kurşuna dizdirildiğini...ğ Mısırda toplanan askerlerin kayıtlarını tutan bir katibin sürekli "Australia and New Zealand Army Company/ Avustralya ve Yeni Zelanda Ordu Birliği" yazmaktan sıkıldığını pratik bir çözüm olarak bu kelimelerin baş harflerini alarak ANZAC kısaltmasını bulduğunu, bu kısaltmanın dünya tarihine geçtiğini...ğ Çanakkale savaşlarındaki en büyük askeri dehaların "Mustafa KEMAL" ve "Esat Paşa" olduğunu, düşmanın her hamlesini doğru tahmin ettiklerini, yaptıkları kritik hamleler ve aldıkları cesur kararlarla savaşın seyrini değiştirdiklerini, gelişen olaylar neticesinde askerlerinin de yüksek güvenini ve hayranlıklarını kazandıklarını, bir işaretleriyle emrindekilerin hiç düşünmeden ölüme koştuklarını..ğ Ezineli Yahya Çavuş ve arkadaşlarının şeadetlerinin belki de savaşı kurtardığını, bu bölgeye çıkarma yapıldığını haber alan diğer birliklerin bölgeye yetişmesi için gereken zamanın kanla kazanıldığını...ğ Gelibolu siper savaşlarının tarihin gördüğü en acıklı savaş olduğunu, on binlerce askerin savaştığı düşman askerini bir kere bile göremeden can verdiğini, İngilizlerin tokat üstüne tokat yedikçe Türk siperlerine kurşun yağdırır gibi bombalar yağdırdıklarını, kolların bacakların havalarda uçtuğunu, yerin altının ve üstünün sürekli yer değiştirdiğini, her defasına "Tamam bu sefer canlı Türk bırakmadık" diyerek saldırıya geçtiklerini, her defasında Allah'tan başka sığınacak hiçbir şeyleri kalmamış Mehmetçiklerin kabus gibi tekrar tekrar karşılarına çıktığını...ğ Savaş istatistiklerine göre bir m2'ye 6000 mermi düştüğünü, bu oranın dünya savaş tarihinin en yüksek oranı olduğunu. Havada iki merminin çarpışma ihtimalinin 600 milyonda bir olduğunu, bu çarpışan mermilerden Çanakkale'de onlarca bulunduğunu, savaş gazilerinin "Cehennem diye bir yer vardır biz orayı gördük" dediklerini...ğ Galatasaray Sultanisi (Lisesi) öğrencilerinin okul sıralarını bırakarak cepheye koştuklarını, 15-16 yaşlarındaki bu fidanların hepsinin tek bir saldırıda İngiliz makinelisi ile biçildiğini, olayı gören bir Türk askerinin yıllarca ağzını bıçak açmadığını ve ne zaman Çanakkale'den bahsedilse hüngür hüngür ağladığını...ğ Darü'l Fünun'un tüm son sınıf öğrencileri şehit olduğu için o sene hiç mezun vermediğini...ğ Gömülemeyen ölülerin on binleri bulduğunu, ortalığın kokundan ve sineklerden geçilmediği, hayvanların bile yaşamayacağı şartlarda askerlerin savaştığını, ilk ateşkesin dostluk gösterisinden değil, şartların her iki taraf için de artık kaldırılamayacak kadar ağırlaştığı için zorunlu olarak alındığını, bu manzarayı gören bir Türk Subayının "gören insanın zalimleşebileceğini; bir zalimin de insanlaşabileceğini" ifade ettiğini...ğ Çanakkale'de doktorların askerlerden daha çok yorulduğunu, binlerce yaralıyla ilgilenmek zorunda kaldıklarını, ümitsiz vakalarla hiç ilgilenilmediğini ve kurtulma şansı olanlara öncelik verildiğini, bir Türk doktorun önüne kendi oğlunun getirildiğini, "Kurtulma şansı yok" diye oğlunu tedavi etmediğini, hemen bir sonraki yaralıyı istediğini, yaralılardan ancak ertesi gün başını alabildiğini ve o zaman oğlunun mezarına gidebildiğini...ğ Savaşın özellikle sonlarına doğru ordunun istihkakları azalttığını, askere günde sadece yarım ekmek verilebildiğini, bu ekmeğin de taş gibi kuru olduğunu. Açlık içinde siperlerde yaşayan Mehmetçiklerin ayakkabı köselelerini kaynatıp çorba niyetine içmeye çalıştıklarını...ğ Medeniyetin sözde öncüsü İngilizlerin beyaz bayrak sallayan Türk askerlerini kurşuna dizdiğini, esir askerlerimizi tahta barakalara doldurarak yaktıklarını, esir alınan aç Türk esirlere maymunlara yem atar gibi yiyecek kırıntıları atarak eğlendiklerini... ğ İngiltere ve Avustralya'nın aradan bu kadar yıl geçtikten sonra Gelibolu'nun küresel miras olduğunu ve uluslar arası toprak sayılmasını istediklerini, kendi mezarlıklarının olduğu bölgelerin ise kendi toprakları olarak kabul edilmesini istediklerini...- UNUTMAYALIM..! -Oğuz Köroğlu
"18 Mart" tarihi; millet olarak Türk tarihinden ve tarih şuurundan "ne anladığımızı" tüm çıplaklığıyla "hatırlatması" açısından hakikaten ibret vericidir? "18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Zaferi"nden bahsediyorum. "Hatırlamak" sözcüğünü kullandım, çünkü tarihimizde 18 Mart'ta neler yaşandığını sadece takvimlerin o tarihi gösterdiği yıldönümlerinde hatırlıyor; gerek millet, gerekse devlet olarak tarih şuurundan uzak, yüzeysel, göstermelik, "anlamsız kutlamaların" ötesinde bir hedef ve anlayış sergileyemiyoruz.
Nerede, Çanakkale'yi geçilmez kılan "yüksek ruh?"Boğazları geçerek Osmanlı'nın kalbi olan İstanbul'u ele geçirmek ve Türk hâkimiyetini parçalayarak topraklarımızı paylaşmak gayesiyle Çanakkale'ye denizden çıkarma yapan Batılı Devletlerin uğradığı büyük yenilginin acı fotoğrafı resmedilmişti 18 Mart 1915 'tarihinde. Peki, aradan geçen 96 yıl boyunca, Batılı devletlerin "o acı fotoğrafı" unuttuğunu ve siyasî gayelerinden vazgeçtiğini mi sanıyorsunuz?Hayır, onlar Çanakkale acısını asla unutmadılar. Biz, Çanakkale ruhunu unuttuk? Onlar, Çanakkale hedeflerinden bir an olsun vazgeçmediler. Ama biz, Çanakkale'yi geçilmez kılan değerlerimizden her gün biraz daha uzaklaştık. O şanlı Çanakkale hâtırasının ardından yaklaşık bir asır geçti ve; dün topla tüfekle geçilemeyen siperlerimiz, bugün masabaşı antlaşmalarıyla, silahsız haçlı seferleriyle geçilmek üzere?
Dün Çanakkale'yi geçemeyenler, bugün neleri ele geçirdiler?18 Mart tarihi, 1915'te Çanakkale'yi İngiltere ve müttefiklerine geçirmeyişimizin yıldönümü. Çanakkale'yi ecnebilere geçirmeyenlerin torunları olan bizler, aradan geçen 96 yılda neler neler yaptık?Bu mücadelenin ruhuna sadık kalabildik mi, yoksa Çanakkale kahramanı şehitlerimizin kemiklerini sızlatırcasına, onların savundukları değerlerimizi ecnebilere peşkeş mi çektik?Türkiye'nin bugünkü durumu, Çanakkale ruhuna sadık kalınmadığını gösteriyor. Memleketin en önemli kamu kurumları "özelleştirme" adı altında dün Çanakkale'yi geçemeyenlere satılmadı mı? Satıldı.Yeraltı kaynaklarımız ve en stratejik madenlerimiz, dün Çanakkale'yi geçemeyenlere terk edilmedi mi? Edildi.Ekonomimiz, dün Çanakkale'yi geçemeyenlerin kurduğu IMF'nin esiri olmadı mı? Oldu.Çoğu siyasetçi, iktidar olmak için, dün Çanakkale'yi geçemeyen ülkelerden icazet almıyorlar mı? Alıyorlar.Peki, nerede Çanakkale ruhu?Çanakkale önlerine 96 yıl önce gelenler, orada büyük bir yenilgiye uğrayarak gerisin geri döndüler ama amaçlarından hiçbir zaman vazgeçmediler, bilakis daha da bilendiler. Çanakkale'yi geçemeyeceklerini anlayınca başka yollar buldular. Bu yolları deneyerek işte binlerce şehit vererek 1915'te koruduğumuz kıymetlerimizi ellerine geçirdiler.Şimdi elimizde gibi görünen ama gerçekte Çanakkale'yi geçemeyenler tarafından ele geçirilmiş değerlerimize tekrar sahip olmak için geçmiştekinden daha büyük bir Çanakkale ruhuna ve tarih şuuruna ihtiyacımız var. O destanı ortaya koyan milli hedef ve anlayışa ihtiyacımız var. İmana ve azme ihtiyacımız var. Çanakkale'yi geçirmeyen ruhu arıyoruz. Bu ruha milletçe yeniden sahip olduğumuzda işgaller kalbimize kadar ilerlemiş olsa bile kurtulmayı başarabiliriz çünkü...
- VE ASLA - ğ Aç ve perişan halkın dişinden tırnağından artırarak devletine kazandırmak istediği ve parası peşin ödenmiş iki savaş gemimize İngilizlerin göz göre el koyduğunu, tüm ültimatomlarımıza rağmen paramızı geri ödemediklerini ve bu gemilere daha sonra askerlerini doldurarak Çanakkale'ye yolladıklarını...ğ Enver Paşa'nın Alman hayranlığının bize 500 bin vatan evladına ve bir imparatorluğun tasfiyesine neden olduğunu, Almanlarla yapılan gizli anlaşmanın kabinedeki bakanlardan bile gizlendiğini, aradan yüz yıl geçmesine rağmen yabancı hayranlığı hastalığımızın geçmediğini, sadece hayran olunanların değiştiğini...ğ İngilizlerin daha savaş ilan edilmeden Seddülbahir'i bombaladıklarını ve 86 şehit verdiğimizi...ğ Avustralya'nın ve Yeni Zelanda'nın gençlerinin "Avrupa'yı Almanlardankurtarmak ve Avrupa'nın özgür kalmasını sağlamak" propagandasıylatoplandığını, Bu gençlerin daha önce Gelibolu denilen yerin adını bileduymadıklarını...ğ Padişahın "Cihad" ilanını duyan ve Avustralya'da yaşayan iki zenci Müslümanın, Türklerle savaşa giden birliğe ateş açtığını ve orada şehit edildiklerini, orada bulunan ve olayı yaşayan Avustralyalıların bu olayın nedenini uzun süre anlayamadıklarını...ğ İngiliz-Fransız donanmasının Gelibolu öncesi 200 yıldır hiç yenilmediğini, dünyanın gelmiş geçmiş en iyi donanması olarak bilindiğini, bu donanmanın bayraklarını gören Türklerin topukları yağlayıp kaçacaklarını düşündüklerini, daha da trajik olanı bu düşünceye saplantı derecesinde inandıklarını...ğ İngiliz-Fransız donanmasının seksen parça gemiyle boğaza saldırdığını, gemilerden birinin adının "Agamemnon" olduğunu, Agamemnon'un binlerce yıl önce Truva'ya saldıran Yunan ordusunun kalleşçe yöntemler kullanan komutanının adı olduğunu...ğ Yüzlerce yıl Osmanlının ekmeğini yemiş olan ve Osmanlıdan sadece saygı ve hoşgörü görmüş olan gayr-i müslimlerin, İngiliz-Fransız donanmasının gelmekte olduğunu haber alınca İstanbul'da sevinç gösterileri yaptığını...ğ Osmanlı Devletinin elinde sadece 26 deniz mayını kaldığını, Nusret (Yardım) gemimizin kaptanının (Tophaneli Hakkı Binbaşı) mayınları nereye ve ne zaman bırakması gerektiğini bir gece önce rüyasında bir yüce kişi tarafından kendisine bildirildiğini...ğ Donanma boğazı geçmeye başladığında düşük top menzilli Fransız gemilerinin taktik gereği tabyalarımızı şaşırtmak için öncü atışlar yaptıklarını daha sonra arkalarından gelen uzun menzilli İngiliz gemilerine yol açmak için kenara kaydıkları, bu kayma esnasında kıyıya paralel yerleştirilen mayınlara çarptıklarını, büyük bir panik yaşandığını, ortalığın karıştığını, gemilerin birbirine girdiğini, 200 yıldır yenilmeyen dünyanın en büyük donanmasının iki saatte dağıldığını...ğ Türklerin batan düşman gemilerindeki savunmasız askerlere ateş etmeyi bıraktıklarını ve diğer gemilere ateş ettiklerini, bunu gören İngiliz komutanlarının -muhtemelen kendileri tersini yapmış olacakları için- olaya bir anlam veremediklerini...ğ Edremitli Seyit Onbaşının, Topun ağzına mermi süren vinç tesisatı bombardımanda kullanılamaz hale gelince "Bismillah" diyerek üç tane 275 kiloluk mermiyi tek başına arka arkaya kaldırarak yatağa sürdüğünü ve ateşlediğini, bu işlemi yapabilmesi için her defasına üç basamaklı metal bir merdivenden çıkması gerektiğini, üçüncü atışta İngilizlerin "Ocean" zırhlısının dümenini parçaladığını, dümeni kırılan Ocean'ın sarhoş bir serseri gibi mayınlara sürüklendiğini bir mayına çarparak havaya uçtuğunu ve yirmi dakika içinde battığını...ğ Nusret Mayın gemisinin yakın zamana kadar Mersin'de demirli olduğunu ve ömrü dolduğu için jilet yapılmasının planlandığını, sırf bu ihtimalin bile Türk Milleti adına yüz kızartıcı bir utanç levhası olarak kalacağını, birkaç vatanseverin çırpınışıyla şimdilik bu olayın durdurulduğunu...ğ İngilizlerin 18 Mart faciasının suçlusu olarak mayın taramacıları sorumlu tuttuğunu, hepsinin kurşuna dizdirildiğini...ğ Mısırda toplanan askerlerin kayıtlarını tutan bir katibin sürekli "Australia and New Zealand Army Company/ Avustralya ve Yeni Zelanda Ordu Birliği" yazmaktan sıkıldığını pratik bir çözüm olarak bu kelimelerin baş harflerini alarak ANZAC kısaltmasını bulduğunu, bu kısaltmanın dünya tarihine geçtiğini...ğ Çanakkale savaşlarındaki en büyük askeri dehaların "Mustafa KEMAL" ve "Esat Paşa" olduğunu, düşmanın her hamlesini doğru tahmin ettiklerini, yaptıkları kritik hamleler ve aldıkları cesur kararlarla savaşın seyrini değiştirdiklerini, gelişen olaylar neticesinde askerlerinin de yüksek güvenini ve hayranlıklarını kazandıklarını, bir işaretleriyle emrindekilerin hiç düşünmeden ölüme koştuklarını..ğ Ezineli Yahya Çavuş ve arkadaşlarının şeadetlerinin belki de savaşı kurtardığını, bu bölgeye çıkarma yapıldığını haber alan diğer birliklerin bölgeye yetişmesi için gereken zamanın kanla kazanıldığını...ğ Gelibolu siper savaşlarının tarihin gördüğü en acıklı savaş olduğunu, on binlerce askerin savaştığı düşman askerini bir kere bile göremeden can verdiğini, İngilizlerin tokat üstüne tokat yedikçe Türk siperlerine kurşun yağdırır gibi bombalar yağdırdıklarını, kolların bacakların havalarda uçtuğunu, yerin altının ve üstünün sürekli yer değiştirdiğini, her defasına "Tamam bu sefer canlı Türk bırakmadık" diyerek saldırıya geçtiklerini, her defasında Allah'tan başka sığınacak hiçbir şeyleri kalmamış Mehmetçiklerin kabus gibi tekrar tekrar karşılarına çıktığını...ğ Savaş istatistiklerine göre bir m2'ye 6000 mermi düştüğünü, bu oranın dünya savaş tarihinin en yüksek oranı olduğunu. Havada iki merminin çarpışma ihtimalinin 600 milyonda bir olduğunu, bu çarpışan mermilerden Çanakkale'de onlarca bulunduğunu, savaş gazilerinin "Cehennem diye bir yer vardır biz orayı gördük" dediklerini...ğ Galatasaray Sultanisi (Lisesi) öğrencilerinin okul sıralarını bırakarak cepheye koştuklarını, 15-16 yaşlarındaki bu fidanların hepsinin tek bir saldırıda İngiliz makinelisi ile biçildiğini, olayı gören bir Türk askerinin yıllarca ağzını bıçak açmadığını ve ne zaman Çanakkale'den bahsedilse hüngür hüngür ağladığını...ğ Darü'l Fünun'un tüm son sınıf öğrencileri şehit olduğu için o sene hiç mezun vermediğini...ğ Gömülemeyen ölülerin on binleri bulduğunu, ortalığın kokundan ve sineklerden geçilmediği, hayvanların bile yaşamayacağı şartlarda askerlerin savaştığını, ilk ateşkesin dostluk gösterisinden değil, şartların her iki taraf için de artık kaldırılamayacak kadar ağırlaştığı için zorunlu olarak alındığını, bu manzarayı gören bir Türk Subayının "gören insanın zalimleşebileceğini; bir zalimin de insanlaşabileceğini" ifade ettiğini...ğ Çanakkale'de doktorların askerlerden daha çok yorulduğunu, binlerce yaralıyla ilgilenmek zorunda kaldıklarını, ümitsiz vakalarla hiç ilgilenilmediğini ve kurtulma şansı olanlara öncelik verildiğini, bir Türk doktorun önüne kendi oğlunun getirildiğini, "Kurtulma şansı yok" diye oğlunu tedavi etmediğini, hemen bir sonraki yaralıyı istediğini, yaralılardan ancak ertesi gün başını alabildiğini ve o zaman oğlunun mezarına gidebildiğini...ğ Savaşın özellikle sonlarına doğru ordunun istihkakları azalttığını, askere günde sadece yarım ekmek verilebildiğini, bu ekmeğin de taş gibi kuru olduğunu. Açlık içinde siperlerde yaşayan Mehmetçiklerin ayakkabı köselelerini kaynatıp çorba niyetine içmeye çalıştıklarını...ğ Medeniyetin sözde öncüsü İngilizlerin beyaz bayrak sallayan Türk askerlerini kurşuna dizdiğini, esir askerlerimizi tahta barakalara doldurarak yaktıklarını, esir alınan aç Türk esirlere maymunlara yem atar gibi yiyecek kırıntıları atarak eğlendiklerini... ğ İngiltere ve Avustralya'nın aradan bu kadar yıl geçtikten sonra Gelibolu'nun küresel miras olduğunu ve uluslar arası toprak sayılmasını istediklerini, kendi mezarlıklarının olduğu bölgelerin ise kendi toprakları olarak kabul edilmesini istediklerini...- UNUTMAYALIM..! -Oğuz Köroğlu