Ağlasam mı? Sevinsem mi?

Hani birilerinin hep korktukları, bir diğerlerinin ise büyütüp, kullanıp, siyasi rant sağladıkları Türkiye Cumhuriyeti’nin, Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı İmam Hatip Liseleri’nden birinden mezun olmuş birisiyim. O sistem adına, rejim adına, tanımını dahi bilmedikleri laiklik adına bu okullardan korkanlara sesleniyorum, sizin korkunuz bu okullardan değil, kendi kendinize yarattığınız tabulardandır. En basitinden, öldüğünüzde vücudunuzu o karşı olduğunuz okullarda yetişen kişilere teslim ediyorsunuz. Akıllı olun.Yine bu okulları arka bahçesi görüp, bir iki ayet okuyarak, bu gençlerle hem fikir olduklarını iddia edenlere sesleniyorum; Oynamayın bu gençlerin imanı ile itikadı ile…Dile kolay yedi yıl. Yedi haftada İngilizce öğretilen bir çağda biz, yedi yılda Arapçayı öğrenemedik. Genel eğilime ve maddeye karşı asi ruhlu bir insan olduğum için bu sorgulamayı okul yıllarında bile yapardım. Hatta o yıllarda El-Ezher üniversitesine (Mısır) mektup yazmıştım. ‘Arapça öğrenmek istiyorum, yardımcı olun’ diye. Cevap ve birçok öğretim amaçlı kitapta göndermişlerdi. Ama kılavuzumuz olmadığı için hevesimizle baş başa kalmıştım.Sonra siyer, fıkıh, tefsir derslerinde çok soru sorardım. Hocalar bile bıkmıştı benden. Ama cevabını aradığım o kadar neden ve niçinler vardı ki bir bilseniz…Allah’ın Sevgilisi Muhammed Mustafa’nın (sav) annesinin, babasının, dedesinin dinini sorardım. Net bir cevap alamazdım…Peygamberimizin amcasına (Ebu Talip Hazretleri) senelerce, peygamberi korudu, kolladı, sahip çıktı ama imansız gitti, diyenlere, son nefesine yakın kardeşi (Hz. Abbas’ın) kelimeyi şahadet getirdi Ya Muhammed (sav) sözüne, Hz. Peygamberin; Ben duymadım, cevabı verilirdi.Ben ise hocalarıma Hz. Peygamberin de bir insan olduğunu, duymamasının çok normal olduğunu, buna binaen Ebu Talib’in imanla gitmiş olma ihtimalinin de olduğunu ve Hz. Peygambere bu kadar yardımı olan ve imanla giden bir insana “kâfir” demenin vebalini sorardım. Cevabı bulamazdım. O zamanki şartlarda bulabildiğim kitaplarda da bu sorunun cevabı yoktu.İHL’de Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin’in (a.s) isim olarak kim olduklarını öğrendik ama Ehl-i Beyt’i, Ehl-i Beyt’in önemini, imameti, Gadr-i Hum’u, 12 İmamı öğretmedikleri için öğrenemedik. Gadr-i Hum günü ilk Hz. Ömer’in tebrik ettiği ve Allah tarafından Peygamberimiz ağzıyla imameti ve hilafeti kesinleşen İmam Ali’yi öğrenemedik.Eyüp Sultan’ın ilerlemiş yaşına rağmen İstanbul’un fethi için bu topraklara geldiğini öğrendik ama Sakife gölgeliğinde “Hilafet İmam Ali’nin hakkıdır” kıyamını öğrenemedik. Hz. Ebu Bekir’in malının tamamını ortaya koyarak “sıddık” olduğunu öğrendik. Ama Hz. Ali canının tamamını ortaya koyarak (Hicret gecesi) hangi makamda olduğunu öğrenemedik. Hz. Ömer adaleti ile ün saldı. Ama Aynı Hz. Ömer’in niçin “Ali olmasaydı Ömer helak olurdu” dediğini öğrenemedik.Peygamberlik dışında Peygamber Efendimizdeki bütün vasıfların hepsinin Hz. Fatıma’da olduğunu öğrenemedik.“Ben ilmin şehriyim. Ali kapısıdır.” “Ali’yi seven Beni sevmiştir. Ali’ye buğz eden Bana buğz etmiştir…” Hadislerine rağmen biz, ne, kapı nasıl çalınır onu öğrendik ve ne de Ali (a.s) nasıl sevilir onu öğrendik. Biz İmam Ali’nin, o Ali ki, onun gibi yiğit yoktur, ümmetin birliği, beraberliği için Allah’ın kaderine koşulsuz teslimiyetini anlayamadık. Hilafeti döneminde bin bir ihanet ve taarruza maruz kaldı. Ama haktan, adaletten hiç şaşmadı. İhanet edenlere bile merhametini esirgemedi. İmam Hasan’a, Muaviye’nin ihanetini, Ubeydullah b. Abbas’ın para karşılığı ihanetini, kendisine biat edenlerin aynen babasına ihanet ettikleri gibi ihanetlerini daha yeni öğrendik…Ya İmam Hüseyin! (a.s) Yan yüreğim yan. Ağla gözlerim ağla. Çünkü Kerbela için ağlamazsan o ateş senide yakar…Ebu Hanife’yi baş tacı yaptık (öyledir de) ama onun hocasının (mürşidinin) kim olduğunu sorgulamadık, öğrenmedik…Hoca Ahmet Yesevi, Taptuk Emre, Yunus Emre’yi isim olarak öğrendik ama Hacı Bektaş-ı Veli’den hiç kimse bahsetmedi. Humeyni devrimi övülürken, Şia konusu hiç gündeme bile gelmezdi. Alevilik konusunda kimse görüş belirtmezdi. Ama nasıl ki, İHL ile Milli Görüş eşleştiriliyorduysa onun gibi Alevilikte CHP ile komünizm ile sosyalizm ile eşleştiriliyordu…Hülasa gün geldi Prof. Dr. Haydar Baş Bey’in talebelerinden biri ile tanıştım. Peş peşe eserlerini verdi. Okudukça yıllardır cevabını aradıklarımın, cevaplarını buldum. Tariflerini yapamadıklarımın, tariflerini yaptım. Ve gün geldi Sayın Baş, bizleri Ehl-i Beyt ile tanıştırdı. İmam Ali, Hz. Fatıma derken o muhteşem imamların hayatlarını tek tek önümüze getirdi. Allah’ın koyduğu ölçüyü tekrar hatırlattı; Üstünlük takvadadır. Yani Sünni, Alevi, Şia vs. hepimiz biriz, kardeşiz.İşte hem iç dünyamızı hem İslam coğrafyasını kurtaracak reçeteyi koydu önümüze Sayın Baş. Bizde talip olduk, talebe olduk. Rabbim bizi, layık, sadık, nasipkar ve hizmetkar eylesin…