Arjantin'i iyi okumak!

Son günlerde ülkemizde tartışılan konulardan bir tanesi Türkiye Arjantin olur mu, olmaz mı şeklinde. Bu soru, hükümet ortaklarına göre "hayır" iken muhalefete göre "olmamalı" şeklinde cevap buluyor. Oysa verilen cevap tutulan takımın sonucunu değerlendirir gibi olmamalı, reel kriterlere uygun olarak yapılmalıdır.

Peki, neden gerek iktidar gerekse muhalefet partileri meseleyi basit göstermeye çalışıyorlar? Çünkü her biri IMF'nin takipçisi de ondan.

Aslında Arjantin 1930'lu yılların güçlü ekonomisine sahip bir ülkesi. Üstelik Arjantin Türkiye'ye örnek olarak gösterilen bir ülke konumunda idi. Gel gör ki şimdi benzer olmadığımızın ispatı yapılmaya çalışılıyor. Enteresan olanı Türkiye de 1938 yıllarında güçlü bir ekonomiye sahip bulunuyordu. Yıllar içerisinde gerek Arjantin, gerekse Türkiye küresel tuzağın içine düşürüldü. Bilindiği gibi küreselleşme, dünyaya hakim olmak isteyen sanayileşmiş devletlerin, az gelişmiş ülkelerin kaynaklarını, kendi çıkarlarına mâl edebilmek için 2. Dünya Savaşı'ndan sonra ortaya attıkları bir kavramdır. (Prof. Dr. Haydar Baş'ın Ekonomi ile ilgili görüşleri; sy:3)

Arjantin'de ekonominin başına problemleri çözmek için Dünya Bankasından Domingo Cavallo getiriliyor; bizim ülkemize ise Kemal Derviş.

Yine ilginçtir; Cavallo'nun ilk yaptığı icraatlerden bir tanesi Merkez Bankasının işleyişi ve milli para birimleri ile ilgili. Arjantin de milli para olan peso rafa kaldırılıp yerine dolar tedavülde geçerli hale getiriliyor. Arjantin'de doların yurt dışına kaçışı ekonominin kilitlenmesine, memurların bile maaşının verilemeyişine yol açmıştır. Ülkemizde ise, dalgalı kurla birlikte milletin TL den kaçışı ve bütün tasarrufunu dövize, dolara endekslediğini görüyoruz. Ülkemiz yüksek faiz, enflasyon ve döviz üçgeni içinde bir darboğaz yaşamaktadır. Diğer ülkelerin piyasalarında tedavülde olan yerli para miktarı milli gelirlerinin yüzde 30'u iken, bizde bu durum yüzde 2'ler civarındadır. (age sy:79) Merkez Bankasının da para basamayışı da buna eklenince faiz karşılığı iç ve diş borç temini söz konusu olmuştur.

Arjantin'in borçları %57 iken, bizim ülkemizde %150 seviyelerine kadar yükselmiştir.

Arjantin'de borç faizleri için bütçenin %20'si ödenirken; ülkemizde bütçenin %45'i borç faizlerine ödenmektedir.

Görüldüğü gibi yapılan mukayeselerde Türkiye her bakımdan Arjantin'den çok daha kötü durumda bulunmaktadır.

IMF, yaptırımları ile nüfuz ettiği ülkelerin iplerini ele geçirmektedir. İstediği zaman da bu ipi çekerek, hedef ülkede ki krizleri ortaya çıkartmaktadır. Ülkemizde yaşanan ekonomik krizler de IMF'nin bu yüzü ayan beyandır. Maalesef ülkemiz siyasileri de IMF ile birlikte hareket ettiği günden bu tarafa, kayıtsız şartsız bir teslimiyetle davranmakta ve her geçen gün ülke ekonomisi iflasa ve yok olmaya doğru sürüklenmektedir.

Ülkemizin mali tablosu daha kötü olmasına rağmen neden kriz ülkemizde değil de Arjantin'de tezgahlanmıştır. Aslında küreselleştirilen dünyada bir ülkenin hali, diğer ülkeye bir örnek olarak gösterilmektedir. "Kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla" taktiği güdülmektedir. Bu tabloyla birlikte bir anlamda ülkemize mesaj verilmektedir. Yerine getirilmesi gereken yığınla siyasi ve sosyal tavizler için bir anlamda hatırlatma yapılmaktadır.

Dikkat edilirse gündemdeki Afganistan'a asker gönderme meselesi, Irak'a müdahale, Avrupa Birliğine uyum adı altında bağımsızlığımızı yok edecek gelişmelerin yaşanması, Kıbrıs meselesi gibi daha birçok sayabileceğimiz mesele için Türkiye karar arefesindedir.

Bütün gelişmeleri, toprak bütünlüğümüz ve bağımsızlığımız açısından değerlendirmemiz şart ve esas olmalıdır.