Atatürk'ün başyaveri Salih Bozok anlatıyor.
Başkumandan, düşmandan kurtardığı İzmir'de geçireceği ilk gecesinin tarif edilemez sevincini yaşıyordu.
İzmir'deki yeni evinde Mustafa Kemal Paşa ilk gecesini çalışarak geçirdi.
Kendisi için zengin bir sofra hazırlandığı halde hiçbir yemeğe dokunmadan ufak tefekle karnını doyurdu ve geç vakitlere kadar çalıştı.
Ertesi sabah erkenden uyanmıştık. Hafif bir kahvaltıdan sonra vilayet konağına gittik ve doğruca Vali'nin odasına girdik. Vali, İngiliz Konsolosu ile konuşuyordu. Biz gelince Vali ayağa kalktı ve Konsolos ile Mustafa Kemal Paşa'yı tanıştırdı. Konsolos, iyi Türkçe biliyordu.
Paşa Vali'ye sordu:
-Konu nedir?
Vali anlattı:
-Sayın Konsolos, İngiliz tebaasından olan vatandaşlar ile Rum, Ermeni, Yahudi gibi azınlıkların güven altında bulunduklarını belirtir bir "güvence" istiyorlar. Ben kendilerine herkesin eşit biçimde güven altında
olduklarını bildirdim.
Mustafa Kemal Paşa, konsolosun Türkçe bildiğini biliyordu, öyle olduğu halde öfkesini belirtmek için sordu:
-Ee, peki daha ne istiyormuş?
Bu soruya konsolos Türkçe cevap verdi.
-Tebaamız hakkında hükümetinizden yazılı teminat istiyorum!
Konsolos garip bir biçimde diklenmişti…
Paşa'nın sesi havada kırbaç gibi şakladı:
-Yunanlılar zamanında kendi tebaanızı daha emniyette mi görüyordunuz?
Konsolos gerisinde İngiliz devletinin bulunduğunu belli eden bir kasılma ile:
-Evet, dedi. Yunanlılar burada iken tebaamızı emniyette görüyorduk.
-Öyleyse buyurun tebaanızla birlikte Yunanistan'a gidin, efendim!
Konsolos kendisinden umulmayacak bir cesaret gösterdi:
-Yani majestelerinin hükümetine savaş mı açıyorsunuz?
Mustafa Kemal iyice öfkelenmişti fakat öfkesini tuttu ve konsolosa:
-Siz kiminle ve ne konuştuğunuzu biliyor musunuz?..
Ben Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanı ve Türk Orduları Başkomutanıyım. Savaş açmaya, barış yapmaya hakkım var. Siz kimsiniz!..
Hükümetiniz adına savaş ve barış görüşmeleri yapmaya yetkili misiniz? Böyle bir yetkiniz varsa görüşelim. Yoksa (eliyle kapıyı gösterdi) buyurunuz efendim!..
O kasım kasım kasılan konsolos, Mustafa Kemal Paşa'nın son cümlesi üzerine sapsarı kesildi ve tek bir kelime söylemeden kapıdan çıkıp gitti.
Mustafa Kemal Paşa arkasından bir süre baktıktan sonra Vali'ye döndü:
-Yüz vermeyin Vali Bey! Bunlar karşılarında hala Babıâli Hükümeti var sanıyorlar. Bir zırhlısı önünde pısacak, bir blöfü önünde yelkenleri suya indirecek "devletçik" sanıyorlar bizi!.. Küstahlığın derecesine bakın, bana "savaş mı açıyorsunuz?" diye soruyor, barut kokan bir odada, sorduğuna bak! Savaş halinde değil miyiz zaten!
Kıymetli okurlar!
İşte, devlet adamlığı budur. Bir de bu güne bakalım…
Kırk bin insanın katline sebep olan bölücü başı, iktidarın bir ortağı gibi hareket ediyor, Meclis’e talimatlar veriyor. Adeta “katillerimin işleri bitti, sınır dışına çıkmaları için tezkere verin” diyor.
Bunları söyleyen Katil başı “dediklerimi yapmazsanız, elli bin kişiyle saldırıya geçerim” diye tehdit etmeyi de ihmal etmiyor. Üstüne üstlük, İktidarın Başbakan Yardımcısı, “Öcalan’dan istifade etmemek akılsızlık olur” diyor. Hâlbuki bu tehdit dolu sözleri “it yese kudurur”.
Devletin ve milletin onuru ayaklar altında…
Türklüğü ayaklar altına alan bir iradeden, teröristi baş tacı etmek dışında ne beklenir ki?
Atatürk devlet adamı ya bunlar… Bunları da, varın siz takdir edin. Ben bir şeye benzetemedim, mazur görün…
