Çanakkale'de self determinasyon hakkı

Çanakkale Zaferi ile Kürt konferansı ve Nevruz eylemlerinin üst üste gelmesi, ülkenin kader çizgilerine dair çarpıcı bir fotoğraf oluşturuyor.Düşünün ki, Çanakkale'de; Diyarbakır'dan Edirne'ye, Hakkari'den Trabzon'a kadar yüzbinlerce insanımız Kürdüyle, Çerkeziyle, Lazıyla omuz omuza savaşmış can alıp, can vermişdi. Şehitler şehidlik şerbetini içerken "biz ülkesi, ülküsü, inancı, aynı olanlarız ve gelecekde  de vatan bellediğimiz bu topraklarda birlikde yaşayacağız. Onun için ölüyoruz, onun için şehid olacağız" demişlerdi. Bu yönü ile Millet Çanakkale'de self determinasyon hakkını kullanmış ve tercihini "birarada yaşayacağız" şeklinde yapmıştı. Hem de ölümüne bir gelecek tayini ve tarifi yaparak! O nedenle Çanakkale şehitlerimiz aynı mezarlıkta gömülüdür, farklı mezarlıklarda değil! Farklı mezarlar İşgale gelen İngilizlere, Anzaklar'a yani Hristiyan askerlerine aittir.Belki bugün o mezarlıkları aynılaştırmaya, dolayısıyla iman kaybına çalışıyorlar ama Çanakkale gerçek anlamda bu milletin Batılla ve Batılı ile yollarının ayrıldığı, ama aynı anda kendinden olan insanlarla 'bir' olduğunun ispatıdır. Dolayısıyla, eğer bugün bu millet ayrılmasın, dağılmasın, düşmanını tuzağına düşmesin istiyorsanız; Çanakkale'yi bir milat olarak belirleyip, Çanakkale'yi diriltmek ve 2006 'ya taşımak zorundasınız.Çünkü Nevruz ayrılığını ortadan kaldırmanın yolu gerçek anlamda Çanakkale ruhunda vardır.Tabii eğer buna niyetiniz varsa! Oysa bugün ne acı verici bir manzaradır ki aynı toprağın karar vericileri kurtuluşu, Çanakkale savaşının 'düşman' antetli adreslerinde arıyor ve omuz omuza şehit düşen milleti ayrılığa gayrılığa itiyor.İran'ı, Irak'ı tıpkı emperyalistlerin gördüğü gözle değerlendirerek işgale taşeron oluyor, işgalin önünü açıyor.tabii bu milletin birliğinden yana değil de, ayrılığının yanında iseniz, yabancı tezgahların ürettiği yalan rüzgarlarının üstüne atlayıp 'Kürt sorunu vardır' dersiniz ve de böylece siyasal ayrışmanın önünü açarsınız.Aydın kod adlı maaşlılarla biraraya gelir, kamuoyunu etkiler, kamuoyu oluşturursunuz! Nevruz ateşine odun taşırsınız!Sonra da Nevruz deyince dizleriniz titrer...***Açıkçası şu son çeyrek asırda bu millete karşı oynanan ayrılık oyununun yüzde biri, binde biri bir başka millete oynansaydı, emin olun o millet çoktan gırtlak gırtlağa girer, paramparça olurdu.Ama bu millet Kürt-Türk öylesine bir millet olmuş ki, onca oyuna, onca tuzağa, onca içeriden-dışarıdan satılmışlığa rağmen direniyor. "Ben tek bir milletim" diyor.Görüyorsunuz, ayrılıkçı hiçbir parti bu ülkede anlamlı bir oy alamadı. Hem de terörün açtığı  sıcak ayrılık yangınlarına rağmen!Gelin görün ki, millet "ben yıkılmam, ben ayrılmam" dedikçe, ayrılıktan ekmek yiyenler "hayır ayrılacaksınız, siz farklısınız " diyor.Bunu siyasal irade söylüyor, maaşlı aydın takımı söylüyor, Nevruz'dan iş çıkarmak isteyen çevreler söylüyor.Emin olun, son Şemdinli provokasyonu hem Kürd'e-Türk'e hem de bu milletin birliğine karşı bir tuzaktı. Görünen o ki, Nevruz'da yeni bir provokasyona gebedir!***PKK savaşacak militan bulamıyor. Okuyun ilgili örgütün gazetesini bunu açıkca göreceksiniz! İşte tam bu noktada, yani örgütün bitiği, biteceği noktada PKK'nın silahsız kuvvetleri devreye giriyor. Gazete manşetleri, köşe yazarları ve siyaset sınıfı Nevruz ile PKK'ya eleman oluşturacak bir atmosfer üretmenin hesabını yapıyor.Ayrılığın kabullenilmesi için terör gibi baldan tatlı bir gerekçeyi bulmakta güçlük çekecek adresler Nevruz'dan nemalanmanın peşine düşüyorlar.Kibrit alevini gözümüzün önüne tutarak ateşi yangın gibi göstermeye, sözümona işin içine halkı sokmaya çalışıyorlar.Hoparlörler açıldı, geniş açılı kameralar takıldı. 1'i 1000 gösterecek çalışmalar başlamış durumda. Gazeteler 10'arlı, 20'li kadrolarla Nevruz'u izleyeceklerini şimdiden duyurarak Diyarbakır'ı bir cephe haline getiriyorlar."Taşlar yerinden oynadı, yapacak bir şey yok teslim olmalıyız" filmini çekecekler. Başbakanımız bu mesajın önünü bizzat açtı ve onun açtığı yolda psikolojik savaş figüranları altın vuruşa hazırlanıyor.Eğer öyle olmasa Başbakan Anzaklarla Çanakkale ayinlerine katılmak yerine, Çanakkale ruhu ile Nevruz ateşini boğardı.Öyle bir Çanakkale ruhu yaşar ve yaşatılırdı ki, Hakkari'nin en ücra köşesindeki Mehmet amca bu milletten olduğunu iliklerine kadar hissederdi. Ama onlar bu milletin "aynı" olduğunu hatırlatan Çanakkale yerine, millete "ayrı" olduğunu vurgulayan Nevruz ateşine odun taşıyorlar.Yazık ki, tek umut sadece ve sadece milletin kendisinde!