Duyar mısınız?

Ağlasam sesimi duyar mısınız? diye güzel bir soru soruyordu şair, tabii ki duyabiliriz. Siz öyle kelimeler kullanır, öyle cümleler kurarsınız ki, bizler ağladığınızı fark ederiz, hatta ağlamak kelimesini hiç kullanmasanız bile.
İnsan ağlasa bazen kendisini hiç kimsenin duymamasını ister, kısacası yalnız ağlamak ister, gerçi onu her zaman bir duyan vardır, bunu bilir. Belki de derdi, Rabbine anlatmak Rabbi ile paylaşmaktır asıl derdini ki: O ne güzel Mevla, O ne güzel yardımcı, O ne güzel vekildir. Bir yaprağın bile yere düşmesinden haberdar olan Rabbimiz biz ağlayalım da duymasın…
Yazıyı kaleme aldığımız saatlerde hava oldukça bulutlu, hatta hafiften yağmur yağıyor, belki de insanın bir tek derdi olmalı:Rabbimi tanıyabildim mi? Rabbim benden razı mı? Eğer bu sorulara olumlu ve güzel cevaplar bulabiliyorsak ne mutlu bizlere…
Rabbimizi tanıyabilmek için aklediyoruz, tefekkür ediyoruz ve Rabbimizi zikrediyoruz, böylece kalplerimize doğuşlar oluyor, bu doğuşlar sayesinde hayat daha bir katlanılabilir hale geliyor. Hatta daha mutlu olabilmek için daha çok sebepler bulmaya başlıyoruz. Kalplerin Allah'ı anmakla huzur ve sükun bulması ne kadar doğru bir sözdür, ancak yaşayanlar anlayabilir. (Ey Resulüm) Sen ancak zikre ( Kur'an'a) uyan ve görmediği halde Rahman olan Allah'tan korkan kimseyi uyarabilirsin. Artık o kimseyi çok mağfiret ve çok iyi bir mükafat ile müjdele! (Yasin, 11).
Allah (c.c.) bizleri görür, bizler O'nu unutmuş olsak bile, nadiren hatırlıyor olsak bile ve Rabbimiz O'nu her çağırdığımızda; Buyur kulum der, bizler O'nu zikrettiğimizde şüphesiz O da bizleri zikreder. İmam Zeynelabidin Es-Seccad'ın (r.a.) duası ile bitirelim: İlahi, Seni anmaksızın aldığım her lezzetten, Seninle ünsiyet kazanmaksızın yaşadığım her rahattan, Sana yakın olma dışında duyduğum her sevinçten, Sana ibadet etmenin dışındaki her meşguliyetten dolayı bağışlanma diliyorum. (İmam Zeynelabidin es-Seccad, Prof. Dr. Haydar Baş, s. 145).