Eğitim ve suç tablosu utandırıyor

Değerli hemşerim Bahri Abi (Boz) ile Artvin'den konuşuyorduk. Ben, köyde birleştirilmiş sınıflarda 3 hafta okudum, dedim. (Sonra Artvin şehir merkezine taşınmıştık)
Bahri Abi de, 'o da bir şey mi! Bizim okulda 5 sınıf bir arada okurdu. Öğretmen gelir sırayla anlatırdı.' Abi kaç yıllarıydı, diye sorunca 1960'larda dedi. 1960'larda, 70'lerde, 80'lerde durum böyleydi. Ya şimdi?
16 yıllık tek parti iktidarı gözüyle bakarsan her şey çok iyi. Hatta Sayın Erdoğan, TRT'deki açıklamalarında, 'eğitimdeki hedeflerine ulaştıklarını' ifade etti.
Oysa bilmem kaç kez değiştirilen eğitim sistemi, sıvan sistemleri, eğitim kalitesinde dünyadaki yerimiz vs. ortada. Ama bugün bunlardan bahsetmeyeceğim. 
Zamanın kısaldığı, mekânların çok kısa sürelerde aşıldığı 2018 dünyasında hala 1960'ların şartlarında okumak zorunda kalan evlatlarımızdan bahsedeceğim. 
Evet, ülkemizde hala 4 Artvin nüfusu oranında öğrenci, 1960 şartlarında eğitim görüyor! Detaylarını anlatayım;
MEB'in verilerinde, 2016-2017 öğretim döneminde Türkiye genelinde iki sınıf bir arada okuyan öğrenci sayısı 98.732 olarak yer aldı. 
Üç sınıf bir arada okuyan öğrenci sayısı 4.423, dört sınıf bir arada okumak zorunda kalan öğrenci sayısı ise 31.165'le ifade edildi.
Bakanlık yetkilileri bu tabloya nüfus dağınıklığı ve öğretmen yetersizliğini gerekçe gösteriyor ve her köye okul yapıp, öğretmen göndermenin maliyetli bir iş olduğunu açıklıyorlar.
Oysa mevzu bahis olan insan, çocuklar. Bu çocuklara adeta doğdukların yerlerin bedeli ödetiliyor. 
Oysa bugünün Türkiye'sinde öğretmenimiz var mı? Var. İnşaat sektöründe dünya birincisi miyiz? Evet. 5 aylık örtülü ödenek kullanımının 700 milyon TL'den fazla olduğunu düşünürsek her köye okul yapılabileceği, öğretmen atanabileceği bir gerçektir. 
Ama yapılmadı, yapmadılar. Niye yapılmadı? Yaklaşık 100 bin evladımızın geleceğini kim çaldı?

İnsanımızı suça kim sürüklüyor?
Adalet Bakanlığı Adli Sicil ve İstatistik Genel Müdürlüğü'nün 2017 yılı suç verilerini yani Türkiye'nin suç haritasını açıkladı. Kısaca nasıl bir harita var karşımızda bakalım;
Anayasa Mahkemesine bir yılda 40 bin 530 bireysel başvuru yapıldı. Geçen yıldan devreden dosyalarla birlikte bireysel başvuru dosya sayısı 126 bin 89'a ulaştı. 
AYM'ye yapılan bu başvuruların çoğu yine adaletle alakalı. Rakam verirsek 2016'da 78 bin 837 olan adil yargılama hakkı başvurusu, 2017'de 161 bin 198'e yükseldi. 
Yani adil yargılanmadıklarını düşünen vatandaşımız, Anayasa Mahkemesine müracaat etmiş. Hani çok kızdıkları, kabul etmedikleri, 'yargıya güven azaldı, bitti, yargı emir alıyor' vs. sözleri rakamlara yansımış. 
2008 yılında Cumhuriyet başsavcılıklarına gelen dosya sayısı 5 milyon 659 bin 680 iken bu rakam 2017 yılında 8 milyon 479 bin 555'e ulaşmış. 

Utanç tablosu rakamları
Müslüman bir milletiz. Namus kutsaldır, diyen bir milletiz. Artı bu kutsalları dilinden hiç düşürmeyen bir iktidar tarafından 16 yıldır yönetiliyoruz. Ama rakamlar utanç verici. 
Sadece geçtiğimiz yıl cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar kapsamında tam 89 bin 725 dosya inceleniyor ve bunlardan 33 bin 441'i çocuklara yönelik cinsel istismar.
Suç verilerinde en çok yer alan suç, mal varlığına karşı işlenen suçlar. Bunların % 36'ya yakını hırsızlık, % 22'si dolandırıcılık, yüzde 17,7 ile mala zarar verme, yüzde 3,1'le yağma izliyor.
Merak ettiğim! Başbakana göre 20 bin doların üzerinde, Erdoğan'a göre 15 bin dolar seviyelerinde kişi başı milli gelire sahip olan vatandaşlarımız neden bu kadar hırsızlık, gasp, yağma, dolandırıcılık suçlarına bulaşır? 
Gerçekleri görmemiz, yüzleşmemiz lazım. İnkar sadece bugünü kurtarır ama yarının maliyeti çok daha ağır olur.