Umut fotoğraflarda sürüyor
20.08.2001 00:00:00
Depremzede aileleri hala yakınlarını fotoğraflarda arıyor
Büyük felaketin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen depremzedeler, kayıp yakınlarını hala fotoğraflarda arıyor.
Foto Muhabirleri Derneği'nin (FMD) "www.fmd.org.tr" adresindeki internet sitesinde 17 Ağustos depreminin yıldönümü için hazırladığı "45 Saniye... 45 Fotoğraf" adlı köşeye kayıp yakınlarını arayan depremzedelerden mesaj yağıyor.
Yakınlarını fotoğraflardan arayan depremzedeler, internette deprem fotoğraflarının yer almaya başladığı ilk günden beri "sanal alemde" umut arıyor. İşte, depremzedelerin FMD'nin internet sitesine gönderdiği mesajlardan bazıları:
- Internette yer alan serginizdeki (otoyollar kullanılamaz hale geldi, viyadükler çöktü) konulu fotoğraftaki otobüste halamı kaybettim. Eğer otoyoldaki kaza ve otobüsle ilgili fotoğraflar varsa bana e-mail atabilir misiniz? Yardımcı olursanız sevinirim.
- Deprem fotoğraflarında birinci grubun ilk resmindeki genç kızın adını ve soyadını öğrenmek istiyorum. Benim tanıdığım kişinin adı Deniz Sarıgül. Lütfen bana yardımcı olur musunuz? O fotoğraftaki kişi yaşıyor mu? İnanın iki yıldır bir haber bekliyorum, soruşturuyorum, ancak net bir haber alamıyorum. Sizi kendi derdimle meşgul etmeyi istemem. Ama, benim için onun önemini bilseniz daha kolay anlarsınız beni.
- Gölcüklü olduğum için yayınlanan fotoğrafları canlı yaşadım. Bunun için yorum yapmayı bir ihtiyaç olarak görüyorum. Eğer, şu an Gölcük'e gitmiş olsaydınız depremden 1 ay sonraki Gölcük ile şimdiki Gölcük arasında hiçbir fark olmadığını görürdünüz. Benim ricam, bir kampanya başlatılıp orada yaşayan çocuklardan birkaçının geleceği ile yardımcı olunması...
- Çok etkilendim. Ben de bir depremzedeyim ve psikolojim hala olması gerekenden daha zayıf. Toparlanmak uzun zaman alacak. Tabii bu arada yeni yıkımlara uğramazsak... Hayat beni hep tedirgin ediyor. Araba sesi bile sıçramama neden olabiliyor. Daha güzel yarınları hayaletmekten başka seçeneğimiz yok gibi. Ama, ülke hala duyarsız, insanlarımız depremi unutmuş. Lütfen unutulmamasına yardımcı olun. Gerekirse gerçekleri insanların gözüne defalarca sokun. Yeter ki unutulmasın. Fotoğraflar canımı yaktı. Zaten birçoğunun canlı tanığıyım. Çok üzgünüm.
Büyük felaketin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen depremzedeler, kayıp yakınlarını hala fotoğraflarda arıyor.
Foto Muhabirleri Derneği'nin (FMD) "www.fmd.org.tr" adresindeki internet sitesinde 17 Ağustos depreminin yıldönümü için hazırladığı "45 Saniye... 45 Fotoğraf" adlı köşeye kayıp yakınlarını arayan depremzedelerden mesaj yağıyor.
Yakınlarını fotoğraflardan arayan depremzedeler, internette deprem fotoğraflarının yer almaya başladığı ilk günden beri "sanal alemde" umut arıyor. İşte, depremzedelerin FMD'nin internet sitesine gönderdiği mesajlardan bazıları:
- Internette yer alan serginizdeki (otoyollar kullanılamaz hale geldi, viyadükler çöktü) konulu fotoğraftaki otobüste halamı kaybettim. Eğer otoyoldaki kaza ve otobüsle ilgili fotoğraflar varsa bana e-mail atabilir misiniz? Yardımcı olursanız sevinirim.
- Deprem fotoğraflarında birinci grubun ilk resmindeki genç kızın adını ve soyadını öğrenmek istiyorum. Benim tanıdığım kişinin adı Deniz Sarıgül. Lütfen bana yardımcı olur musunuz? O fotoğraftaki kişi yaşıyor mu? İnanın iki yıldır bir haber bekliyorum, soruşturuyorum, ancak net bir haber alamıyorum. Sizi kendi derdimle meşgul etmeyi istemem. Ama, benim için onun önemini bilseniz daha kolay anlarsınız beni.
- Gölcüklü olduğum için yayınlanan fotoğrafları canlı yaşadım. Bunun için yorum yapmayı bir ihtiyaç olarak görüyorum. Eğer, şu an Gölcük'e gitmiş olsaydınız depremden 1 ay sonraki Gölcük ile şimdiki Gölcük arasında hiçbir fark olmadığını görürdünüz. Benim ricam, bir kampanya başlatılıp orada yaşayan çocuklardan birkaçının geleceği ile yardımcı olunması...
- Çok etkilendim. Ben de bir depremzedeyim ve psikolojim hala olması gerekenden daha zayıf. Toparlanmak uzun zaman alacak. Tabii bu arada yeni yıkımlara uğramazsak... Hayat beni hep tedirgin ediyor. Araba sesi bile sıçramama neden olabiliyor. Daha güzel yarınları hayaletmekten başka seçeneğimiz yok gibi. Ama, ülke hala duyarsız, insanlarımız depremi unutmuş. Lütfen unutulmamasına yardımcı olun. Gerekirse gerçekleri insanların gözüne defalarca sokun. Yeter ki unutulmasın. Fotoğraflar canımı yaktı. Zaten birçoğunun canlı tanığıyım. Çok üzgünüm.
