Latifeler

Bir padişahın da hazır bulunduğu cennet sahrası gibi bir yerde deliler toplanmışlar; perişan, dağınık ve laubali bir şekilde dolaşıyorlar ve etrafa bakınarak saçma sapan laflar ediyorlardı. O anda padişahın gözü bir deliye takılır. Hacibler gönderip deliyi yanına çağırtır:

-Gönlün ne ister, diye sorar. Deli:

-Gönlüm bir pişmiş koyun kuyruğu ister, der.

Heybetli padişah, deliyi imtihan etmeyi düşünür ve bu maksatla emreder. Bir pişmiş şalgam getirirler. Deli, şeker helvası gibi tam bir iştahla o pişmiş şalgamdan yemeğe başlar.

Fakire her ne yese gülşeker reçelidir. Şifa verici bal; zengine dert ve zahmet.

Derviş, acı ot köklerini yer de tatlı canından korkmaz.

Aça piyaz kokusu, gönül kuvveti; toka ayva, elma şerbetidir...

Nihayet padişah, dönüp seslenir:

-Nicedir divane! Kuyruk, istediğin gibi mi? Ve arzu ettiğin şekilde pişmiş mi?

Divane cevap verir:

-Evet, güzel pişmiş; amma sen bu vilayete şah ve bu ülkeye padişah olalı, kuyruğun bile tadı tuzu kalmamış.