“Dinlerarası Diyalog” nedir?

Bir önceki yazımda, altında “Rahmet ve Şefaat Nebî’si” Hazret–i Muhammed’in (aleyhissalatü vesselam) imzası olan “Medine Vesikası” ile altında Hıristiyan/Katolik dünyasının başı Papa VI. Paul’un imzası olan “Dinlerarası Diyalog” arasında bir fark görememenin asıl en büyük körlük olduğunu yazmıştım.
Ve demiştim ki; Söylenecek nice önemli söz bir yana, sadece bu husus bile bu iki şeyin asla aynı şey olamayacağını anlamak için az biraz iman ve izan yeterlidir.
Sırası gelmişken, mucidince “Dinlerarası Diyalog” ne anlama geliyor? Önce bunu bilelim. Bir sonraki yazıda da “Medine Vesikası” hakkında bilgi verelim.
Vatikan “Dinlerarası Diyalog” konseyi kurulacak kadar bu süreci önemsiyor.
Hatta önem sırasında en öndedir.
Fethullah Gülen’in mektubundan hatırlayın:
“Papa 6. Paul Cenapları tarafından başlatılan ve devam etmekte olan Dinlerarası Diyalog İçin Papalık Konseyi (PCID) misyonunun bir parçası olmak üzere burada bulunuyoruz...”
Papalık misyonun parçası olmak bir Müslüman için olsa olsa bir zillet olur.
Peki, mucidi bu “diyalog” sözünden neyi anlıyor? Böyle bir çalışmaya niye gerek duyuldu?
Birçok sebepten biri de şu;
“Katolik Hıristiyan dünyasının merkezi Vatikan, dünyadaki gelişmeleri kendi gelecekleri acısından tehlikeli görünce, bir durum değerlendirmesi yapma gereğini duymuş. 1962–65 yılları arasında II. Vatikan Konsili olarak icra edilen bu durum değerlendirilmesinde; Hem Hıristiyanların kendi aralarındaki ilişkileri hem de diğer din mensuplarıyla kurulacak ilişikler ele alındı.”
Bu toplantıların ana fikri şudur;
“Hıristiyanlık “evrensel” ve “kurtuluş” için tek çaredir, Hıristiyanlığın dışındaki inanışların tamamı “heretik” yani “sapık” inanışlardır. İçinde bulundukları heretik/sapık durumdan kurtulmaları için diğer inanışlarla “diyalog” kurulması” kararı çıkarken, şu anlayış esas alındı:
“Kurtuluş İsa’ya iman, İncil’i yayma ve Hıristiyan olmaktadır.”
Diğer bütün beyanlar bir yana; “Dinlerarsı Diyalog” nedir? Sorusunun en net cevabı işte bu cümlede mevcuttur.
“Dinlerarsı Diyalog” neymiş? yahut mucidi bu süreçten neyi hedefliyormuş?: “İsa’ya iman, İncil’i yaymak ve Hıristiyan olmak.”
Konu ile ilgili kilisenin dokümanlarında aynı manaya gelen başka ifadeler daha var “Dinlerarası Diyalog” ne olduğu hakkında:
“Vahyin en mükemmeli İsa–Mesih ile gerçekleşmiştir, artık başka vahiy aramaya gerek yoktur.”
Bir başka dokümanda da:
“Onların (Hıristiyan olmayanların) çabalarının aydınlatmaya ve düzeltmeye ihtiyacı vardır, ta ki, bu çabalar gerçek tanrıya yönelsin ve İncil için bir hazırlık olsun.”
Bu ifade de Papa’ya aittir:
“Her ne kadar biz, Hıristiyan olmayan dinlerin manevî ahlakî değerlerini tanıyor, saygı gösteriyor, onlarla diyaloga hazırlanıyorsak da... dürüstlük bizi, gerçek kanaatimizi açıkça ilan etmeye mecbur etmektedir, o da; yegane gerçek din vardır; O da Hıristiyanlıktır.”
1973’de Dinlerarası Diyalog Sekreteryası’nın başkanı olan Pietro Rossano ise şunları söylüyor:
“Diyalogdan söz ettiğimizde açıktır ki, bu faaliyetleri Kilise şartları çerçevesinde misyoner ve İncil’i öğreten bir cemaat olarak yapıyoruz... Bu sebeple diyalog, Kilisenin İncil’i yayma amaçlı misyonunun çerçevesi içinde yer alır.”   
Ve devamla:
“Kilisenin henüz bulunmadığı yerlerde onun tesis edilmesi... artık diyalog olmadan başarıya ulaşamaz.”
Papa II. John Paul’un şu sözleri de çok manidardır:
“Dinlerarası Diyalog”, kilisenin bütün insanları kiliseye döndürme amaçlı misyonunun bir parçasıdır. Misyonerlikle diyalog arasında özel bir bağ vardır. Bu misyon, aslında, Mesih’i ve İncil’i bilmeyenlere ve diğer dinlere mensup olanlara yöneliktir.”
Şu ifadeler de çok şey anlatıyor, tabii anlayana:
“Müslümanlar arasında misyonerlik faaliyetleri, diyalogun önemini ortaya koymuştur. Burada söz konusu diyalog, Misyonerliğe bir alternatif değil, bizzat şartlara uygun bir misyonerliktir.”
Kilisenin bu faaliyetlere katılanlara yaptığı uyarıları da yukarıdaki ifadelerle bütünleştirmek lazım:
“Diğer kiliselerden ve memleketlerden gelen misyonerler, sahip oldukları kültürel sınırları aşarak kendilerini, gönderildikleri çevreye iyice uydurmalıdırlar. Çalıştıkları mekânın dilini öğrenmeli, yerel kültürün en önemli ifadelerini tanımalı ve doğrudan tecrübelerle o çevrenin değerlerini keşfetmelidir. Ancak o zaman “Gizli Sırrın Bilgisini” insanlara güvenilir ve verimli bir yolla taşıyabileceklerdir.”
İşte size “Dinlerarsı Diyalog” denen şeyin ne anlama geldiği hakkında mucitlerinin tarifleri.
Kısaca; “Ben ‘Dinlerarsı Diyalog’ için çalışıyorum” diyen kişi ya Hıristiyan’dır, yada bilerek/bilmeyerek Hıristiyanlığa hizmet etmektedir.
Peki, bu tariflerle pratik örtüşüyor mu?
El cevap örtüşüyor.
Yani tarif ile mearif, kal ile hal, gerçek ile gelecek tam bir uyum halinde.
Şöyle ki; “Dinlerarası Diyalog” başladıktan sonra ülkemizde ne oldu?
Papalık misyonunu cemaat düzeyinde üstlendiğini beyan eden Fethullah Gülen ile aynı misyonun siyasi uzantısı olan AKP bu süreçte neler yaptı?
Hazine arazilerinin tahsisi ile sıfırdan inşa edilenleri ile devlet bütçesinden ciddi harcamalarla restore edilen kiliselere bir de ev tipi on binlercesi eklendi.
Bu da kesmemiş olacak ki, AKP zamanına kadar 24 saat Müslümanların ibadet ettiği camiler ya tamamen kiliseye çevrildi, ya da günün belli saatlerinde “ayin” için Hıristiyanlara tahsis edildi.
Her yılbaşında biraz daha harim–i ismetimize nüfuzu katlayarak artıran Noel Baba ve diğer Hıristyanî değerler anlayan için çok şey ifade ederdi de, benim adamım yediği b..k da olsa reçeldir çürük anlayışı bu vahameti setrediyordu.
Yaşayıp yaşamadığı bile tartışmalı Noel Baba’yı Hocaefendi’nin dergisi Aksiyon (kimi haklı olarak bunu aksi yön olarak okur) 473. sayısında Anadolu Ereni ilan ediyordu.
Veli Yunus’tan rahatsızlık duyanlar Veli Noel Baba ile mutlu oluyordu.
Bütün bu vahim gelişmelerden mutlu olanlar Yunus’un bir mümin–i kâmilin ibadet aşkını özetleyen dörtlüğünden mutsuz oluyordu.
Ünlü teolog için yıllar önce yazdığım ama hala geçerli bir beyit ile bitireyim.
Cennet cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri
Buldu yeşil dolarları ne etsin cenneti Nuri.