Bir başka hayat örneği:HZ. YUNUS (as)

Yunus aleyhisselam, kâfir, zâlim ve putperest Ninova halkına peygamber olarak gönderilmişti. Nüfusu yüz bin olan bu şehir, aynı zamanda üstün bir kişiliğe sahip, Yunus (as)'ın da doğduğu şehirdir.

Adı Kur'an'da bir süreye verilen Yunus (as), halkını tam otuz yıl imana davet etti.

Bu otuz yıl içinde kendisine ancak iki kişi iman etti; biri alim ve hakimdi, diğeri de abid ve zahitti. Milletinin bu umursamaz haline kızan Hz. Yunus (as) bir gemiye binerek Ninova'yi terk etti.

Görevden kaçmıyordu, bunca uğraşıya rağmen imana gelmeyen halkına olan kızgınlığından şehri terk ediyordu.

Böyle de olsa, bu hâl, bir peygamber için doğru bir davranış değildi.

Davası hak olan bir kişiye yaraşan, sabır ve sebat ehli, azim ve kararlı olmaktı.

Yunus (as)'ın hatası, Rabb'inden bir izin gelmeden görev yerini terk etmesiydi.

Bu hâl, Kur'an'da şöyle ifade edilir:

"...Ey Muhammed! Sen Rabb'inin hükmüne kadar sabret! Balık sahibi Yunus gibi (aceleci) olma! Hani (balığın karnında) kederle dolu olduğu halde dua etmişti" (el-Kalem, 68/48)

Kur'an'da zikredilmeyen bir sebepten dolayı gemi arkadaşlarıyla çektiği kura sonucu denize atılmak ona düşmüştü. İşte tam bu sırada hatasını anlamış ve kendisini kınamaya başlamıştı. Denizde bir balık onu yutmuştu. Canlı, aklı başında, şuuru yerinde olarak balık karnında bulunan Yunus (as), Rabb'ine halini şöyle arzediyordu:

"Zünnûn'u (balık sahibi Yunus'u) da hatırla! Hani (yola gelmeyen kavmine) öfkelenerek gitmişti de kendisini hiç sıkıştırmayacağımızı sanmıştı. Derken (balığın karnında) karanlıklar içinde, 'Senden başka ilah yoktur, seni noksanlıklardan tenzih ederim. Ben, gerçekten haksızlık edenlerden oldum' diye dua etmişti." (el-Enbiya, 21/87) Yunus (as)'ın içtenlikle, gönülden, samimi yaptığı bu niyaza Allah'tan cevap gecikmedi, Allah duasına icabet etti:

"Biz de duasını kabul ile kendisini kederden kurtardık. Böylece müminleri de kurtarırız". (el- Enbiya, 21/88) Yunus (as)'ı üzüntü ve sıkıntıdan iki şey kurtarmıştı:

Sarsılmaz bir iman ve Allah'a sığınma.

Eğer bu iki şeye sığınmasaydı, Yunus (as)'ın hali ne olacaktı?

İşte Kur'an!

"Eğer Allah'ı tesbih edenlerden olmasaydı; tekrar dirileceği güne kadar balığın karnında ölmüş olacaktı". (es-Saffat, 37/143-144) işte bu tesbih, tövbe, yalvarış ve yakarış, Yunus (as)'ı kurtarmıştı.

"Halsiz bir durumda kendisini dışarı çıkardık". (es-Saffat, 37/145) uzun sure balık karında kalan Yunus (as)'ın vücudu bir anda güneş ışığına ve sıcaklığına uygun değildi. Bu halini bilen Allah ona başka bir ikramda bulunmuştu: "Üzerine (gölge için) geniş yapraklı bir bitki yetiştirdik". (es-Saffat, 37/146)

Kısa zamanda eski sıhhatine ve gücüne kavuşan Yunus (as) aynı zamanda büyük bir nimete kavuşmuştu. Aksi olsaydı, çok kötü olurdu. "Rabb'inin katından O'na bir rahmet ve nimet ulaşmasaydı, kınanmış olarak sahile atılacaktı. Rabb'i onu seçip iyilerden kıldı". (el-Kalem, 68/48-50) işte bu baştan sona hikmet ve imtihanlarla dolu zamandan sonra Yunus (as) tekrar Ninova halkının içine döndü. Onları küfrü ve zulmü terke, Allah'a imana davet etti. Ninova halkı da ona inandı.

"Sonunda ona inadılar". (es-Saffat, 37/148) İmana gelişleri Ninovalılara apayrı bir hayat bahşetti.

"Biz de onları bir zamana kadar geçindirdik". (es-Saffat, 37/148)

Yunus (as)'ın milletinin özel bir durumu vardır. Yeis ve ümitsizlik halinde yaptıkları tövbe ve imanın Allah katında kabul edilmesi onları diğer milletlerden ayrı kılıyordu. "(azabımız gelip çattığı zaman) iman edip de bu imanı kendisine fayda vermiş olan memleket halkı bulunsaydı ya! Ancak Yunus'un milleti müstesnadır ki, bunlar iman edince, kendilerinden dünya hayatından rüsvaylık azabını uzaklaştırıp giderdik. Ve onları daha bir zamana kadar yaşatıp faydalandırdık". (Yunus, 10/98) Hayatı baştan sona bizim için örnek teşkil edecek Yunus (as) diğer her fani gibi vakti gelince ötelere uçtu gitti.

Ne mutlu bazı dersler çıkartabilene.