İki şıklı kişilik

18 Mart günü Çanakkale Zaferi'nin yıldönümüydü.

Adettendi, bu unutulmaz ve hiç unutulmaması gereken gün, ülke genelinde çeşitli etkinliklerle kutlanırdı.

Öyle de yapıldı.

Her ne kadar bazı vilayetlerin düşman işgalinden kurtuluşu etkinliklerinde temsili düşman kuvvetlerine kaşı yapılan taarruz, AB sürecine ters düşse de.

Hatırlamanız lazım, bazı vilayetlerde yapıldı diye eleştirilmiş, bazı vilayetlerdeyse daha da ileri gidilerek, Avrupalı dostlarımıza ayıp olmasın diye temsili işgal güçlerine karşı verilen mücadele sahnesi kaldırılmıştı.

Haçlıya karşı verilecek karşı duruşun "temsili" olanından bile rahatsızlık duyanların ülkesinde yaşıyoruz.

Aslında haksız da sayılmazlardı.

Hem haçlının bir parçası olmak için can atıyorsun, hem de onları öldürmeye "temsilî olsa da" teşvik ediyorsun, olacak şey mi?

Bu düşüncede olanları bir yere kadar anlıyorum da, dünün bu haçlı ordularına karşı verdiğimiz savaşın yıl dönümünü ülkeyi haçlının kucağına yerleştirmek vazifesini üstlenmiş AKP ve onun liderinin o kutlamalarda ne işi vardı, onu bir türlü anlamıyorum.

Çok mu ileri gittim?

Hayır.

Dün 253 bin insanımıza malolan bu savaşı biz kimlere karşı vermiştik?

Dün biz o savaşı, kimlerin ülkemizde söz sahibi olma arzusunu yok etmek için verdik?

Dün kimleri, harim-i ismetimize el sürmesin diye biz Çanakkale'den geçirmedik?

Bugünün AB ülkeleri değil miydi?

İstisnaları bile Osmanlı'nın yanında bazı menfaatleri elde etmek için bulunmadı mı?

Osmanlı'ya hayran olduğu için falan değil.

Dün 253 bin insanı feda edip ülkeye sokmadığımız adamlar, şimdi, kendi insanının ihtiyaçlarını yerine getirmek hususunda beceriksiz, ama yabancıların istek ve arzularını yerine getirmede son derece becerikli iktidarlar sayesinde, evet şimdi dünün işgalci güçlerinin mümessilleri ülkemizin her karışında söz sahibi olmuş durumda değil mi?

Dünün İngiliz'i, İtalyan'ı, Fransız'ı?değil miydi bu ülkeyi işgal edenler?

Peki bugünün AB'sini oluşturan ülkeler başka ülkeler mi?

İşte 18 Mart günü Çanakkale meydanında nutuk atan Başbakan, bir yandan Çanakkale ruhunu överken, bir yandan da AB olmazsa bizden bir şey olmaz ruhsuz anlayışını dillendirmesi bir çelişki değil mi sizce de?

Ülke o yılların 18 Martından çok daha kötü durumdadır.

Ülke ekonomik olarak tam bir işgal sürecine girmiştir.

16 aylık AKP iktidarının bu ekonomik çökmüşlüğe sağladığı katkı, geçmişe nispet 30-40 kat daha fazladır.

Çünkü bu uzun süredeki borcumuz, dörtte bir oranındaki kısmını bu iktidar 16 ayda geçekleştirdi ve 50 milyar dolarlık bir artışı bu kadar kısa zamanda sağlama başarısını(!) gösterdi.

Bir başka fark daha oluştu ki, en önemli fark, o farktır.

O yılların insanını kaybettik.

İnsanımız kaybettik.

Hem Çanakkale Zaferi edebiyatı yapacaksın, hem de AB hayranı olacaksın, bu iki şıklı bir kimlik olmuyor mu?