Medine Vesikası

İlk 23 maddesi özetle Muhacirle Ensar arasındaki hukuku düzenleyen Medine Vesikası kaleme alındığında Medine/Yesrib şehrinin nüfusu, 4 bin 500 müşrik, 4 bin Yahudi ve 1500 Müslüman olmak üzere 10 bindir. Müslümanlar şehir nüfusunun yüzde 15’ini oluşturuyorlar. Bu şartlar altında Resûlüllah 47 maddelik (a ve b şıklarıyla 55 maddelik) Medine anayasasını kaleme alıyor. Aşağıda okuyacağınız bu Vesika’yı papalığın kaleme aldığı Dinlerarası Diyalog ile aynı kefeye koymak Resûlüllah’a hakaret değilse ya nedir?

Medine Vesikası
Bismillâhirrahmânirrahîm.
1– Bu kitap (yazı), Peygamber Muhammed tarafından Kureyşli ve Yesribli müminler ve Müslümanlar ve bunlara tabi olanlarla yine onlara sonradan iltihak etmiş olanlar ve onlarla beraber cihad edenler için (olmak üzere tanzim edilmiştir.)
2– İşte bunlar, diğer insanlardan ayrı bir topluluğu oluştururlar.
3– Kureyş’den olan Muhacirler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile kan diyetlerini ödemeye iştirak ederler ve onlar harp esirlerinin fidye–i necâtını (kurtuluş fidyesini) müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre ödemeye iştirak edeceklerdir.
4– Avf Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu vechile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye iştirak edeceklerdir ve (Müslümanların teşkil ettiği) her zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
5– Hâris Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile evvelki, şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasında iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
6– Sâide Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
7– Cuşem Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
8– Neccâr Oğulları kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, mü’minler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
9– Amr İbn Avf Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
10– Nebît Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
11– Evs Oğulları, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye–i necâtını, müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
12– Müminler kendi aralarında ağır malî mesuliyetler altında bulunan hiç kimseyi (bu halde) bırakmayacaklar, fidye–i necât veya kan diyeti gibi borçlarını iyi ve mâkul bilinen esaslara göre vereceklerdir.
12/b– Hiçbir mümin diğer bir müminin mevlâsı ile onun aleyhine olmak üzere bir anlaşma yapamayacaktır.
13– Takvâ sahibi müminler, kendi aralarında mütecâvize ve haksız bir fiil yapmayı tasarlayan yahut bir cürüm yahut bir hakka tecavüz veyahut da müminler arasında bir karışıklık çıkarma kastını taşıyan kimseye karşı olacaklar ve bu kimse onlardan birinin evlâdı bile olsa, hepsinin elleri onun aleyhine kalkacaktır.
14– Hiçbir mümin bir kâfir için bir mümini öldüremez ve bir mümin aleyhine hiçbir kâfire yardım edemez.
15– Allah’ın zimmeti (himaye ve teminâtı) bir tekdir. (Müminlerin en ehemmiyetsizlerinden birinin tanıdığı himâye) onların hepsi için hüküm ifade eder. Zîra müminler, diğer insanlardan ayrı olarak birbirlerinin mevlâsı (kardeşi) durumundadırlar.
16– Yahudilerden bize tâbi olanlar, zulme uğramaksızın ve onlara muârız olanlarla yardımlaşmaksızın, yardım ve müzâheretimize hak kazanacaklardır.
17– Sulh, müminler arasında bir tekdir. Hiçbir mümin Allah yolunda girişilen bir harpte, diğer müminleri hâriç tutarak, bir sulh anlaşması akdedemez. Bu sulh, ancak onlar (müminler) arasında umumiyet ve adâlet esasları üzere yapılacaktır.
(Devam edecek)