Hafız Abdülaziz ibni Revvad der ki: "Ebu Hanife'yi seven, Ehl-i sünnet vel-cemaat mezhebindedir. Ona buğz eden, kötüleyen bid'at sahibidir. Ebu Hanife bizimle insanlar arasında miyardır (ölçüdür). Onu sevenin, ona yüzünü dönenin Ehl-i sünnet olduğunu; buğz edenin bid'at sahibi olduğunu anlarız."
İbrahim bin Muaviye-i Darir der ki: "Ebu Hanife'yi sevmek sünnetin tamamındandır. Ebu Hanife adaleti gözetir, insafla konuşur, ilmin yollarını insanlara beyan eder ve herkesin müşkillerini çözerdi."Hakikate varmış evliyanın büyüklerinden Sehl bin Abdullah Tüsteri; "Eğer Musa ve İsa aleyhimesselamın kavimlerinde Ebu Hanife hazretleri gibi âlimler bulunsaydı, bunlar doğru yoldan ayrılıp, dinlerini bozmazlardı" buyurmuştur.İmam-ı Şafii; "Ben imam-ı a'zam Ebu Hanife'den daha büyük fıkıh âlimi bilmem. Fıkıh öğrenmek isteyen onun talebesinin ilim meclisinde otursun, onlara hizmet etsin" buyurmuştur. İmam Ahmed ibni Hanbel; "İmam-ı a'zam, vera (haramlara düşme korkusuyla şüphelilerden sakınan) ve zühd (dünyaya düşkün olmayan), isar (cömertlik) sahibiydi. Ahirete olan arzusunun çokluğunu kimse anlayacak derecede değildi" buyurmuştur. İmam-ı Malik'e; "İmam-ı a'zamdan bahsederken onu diğerlerinden daha çok methediyorsunuz?" dediklerinde; "Evet öyledir. Çünkü, insanlara ilmi ile faydalı olmakta, onun derecesi diğerleri ile mukayese edilemez. Bunun için ismi geçince, insanlar ona dua etsinler, diye hep methederim" buyurmuştur.İmam-ı Gazali; "İmam-ı a'zam Ebu Hanife çok ibadet ederdi. Kuvvetli zühd sahibiydi. Marifeti tam bir arif idi. Takva sahibi olup, Allahü teâlâdan çok korkardı. Daima Allahü teâlânın rızasında bulunmayı isterdi" buyurmuştur.Yahya bin Muaz-ı Razi anlatır: Peygamber efendimizi rüyada gördüm ve; "Ya Resulallah, seni nerede arayayım?" dedim. Cevabında; "Beni, Ebu Hanife'nin ilminde ara" buyurdu.İmam-ı Rabbani hazretleri buyurur ki: "İmam-ı a'zam, abdestin edeplerinden bir edebi terk ettiği için kırk senelik namazını kaza etmiştir. Ebu Hanife takva sahibi, sünnete uymakta ictihad ve istinbatta (şer'i delillerden hüküm çıkarmakta) öyle bir dereceye kavuşmuştur ki, diğerleri bunu anlamaktan acizdirler. İmam-ı a'zam, hadis-i şerifleri ve Eshab-ı kiramın sözünü kendi reyine (ictihadına tercih) ederdi." İmam-ı Rabbani hazretleri Mebde ve Mead risalesinde de şöyle buyurur: "Derecesinin yüksekliğini ve kıymetini anlatmaktan aciz olduğumuz o büyük imamın şânından ne yazayım! Müctehidlerin en vera sahibiydi. En müttekisi (Allah'tan korkarak haramdan çok sakınanı) o idi. Şafii'den de, Malik'ten de, İbni Hanbel'den de her bakımdan üstündü."Yine İmam-ı Rabbani ve Muhammed Parisa hazretleri buyurdular ki: "İsa aleyhisselam gibi ülülazm bir peygamber gökten inip İslam diniyle amel edince ve ictihad buyurunca, ictihadı imam-ı a'zamın ictihadına uygun olacaktır. Bu da imam-ı a'zamın büyüklüğünü, ictihadının doğruluğunu gösteren en büyük şahittir."Feridüddin-i Attar hazretleri imam-ı a'zamı şöyle anlatır;"Şeriatın ve milletin ışığı, din ve devletin mumu, hakikatler menbaı, manevi cevherler ve ince bilgiler denizi, ârif, âlim, sofi, cihanın imamı, methi bütün dillerde dolaşan, her milletin makbulü olanı ben nasıl anlatabilirim? Onun riyazet ve mücahedeleri, onun halvet ve müşahedelerinin sonu yoktur. Firasette, siyasette, akıllılıkta ve zekilikte bir tane idi. Mürüvvet ve fütüvvette bir hilkat garibesi idi. Cihanın kerimi, zamanın en cömerdi, devrinin efdali ve vaktinin en âlimi idi. En yüksek derece ve eşsiz mertebede idi. Hazret-i İmamı-ı Ebu Hanife Kufi'nin şemaili, vasıfları Tevrat' ta, yazılı idi."(Riyazet nefsin istediklerini yapmamaktır, Mücahede ise nefsin istemediklerini yapmaktır.)Son asrın, zahir ve batın (kalb) ilimlerinde kamil, dört mezhebin fıkıh bilgilerinde mahir, büyük âlim Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri buyurdu ki: "İmam-ı a'zam, imam-ı Yusuf ve imam-ı Muhammed de, Seyyid Abdülkadir Geylani gibi büyük evliya idiler. Fakat âlimler kendi aralarında iş bölümü yapmışlardır. Yani herbiri zamanında neyi bildirmek icap ettiyse onu bildirmişlerdir. İmam-ı a'zam zamanında fıkıh bilgisi unutuluyordu.
İbrahim bin Muaviye-i Darir der ki: "Ebu Hanife'yi sevmek sünnetin tamamındandır. Ebu Hanife adaleti gözetir, insafla konuşur, ilmin yollarını insanlara beyan eder ve herkesin müşkillerini çözerdi."Hakikate varmış evliyanın büyüklerinden Sehl bin Abdullah Tüsteri; "Eğer Musa ve İsa aleyhimesselamın kavimlerinde Ebu Hanife hazretleri gibi âlimler bulunsaydı, bunlar doğru yoldan ayrılıp, dinlerini bozmazlardı" buyurmuştur.İmam-ı Şafii; "Ben imam-ı a'zam Ebu Hanife'den daha büyük fıkıh âlimi bilmem. Fıkıh öğrenmek isteyen onun talebesinin ilim meclisinde otursun, onlara hizmet etsin" buyurmuştur. İmam Ahmed ibni Hanbel; "İmam-ı a'zam, vera (haramlara düşme korkusuyla şüphelilerden sakınan) ve zühd (dünyaya düşkün olmayan), isar (cömertlik) sahibiydi. Ahirete olan arzusunun çokluğunu kimse anlayacak derecede değildi" buyurmuştur. İmam-ı Malik'e; "İmam-ı a'zamdan bahsederken onu diğerlerinden daha çok methediyorsunuz?" dediklerinde; "Evet öyledir. Çünkü, insanlara ilmi ile faydalı olmakta, onun derecesi diğerleri ile mukayese edilemez. Bunun için ismi geçince, insanlar ona dua etsinler, diye hep methederim" buyurmuştur.İmam-ı Gazali; "İmam-ı a'zam Ebu Hanife çok ibadet ederdi. Kuvvetli zühd sahibiydi. Marifeti tam bir arif idi. Takva sahibi olup, Allahü teâlâdan çok korkardı. Daima Allahü teâlânın rızasında bulunmayı isterdi" buyurmuştur.Yahya bin Muaz-ı Razi anlatır: Peygamber efendimizi rüyada gördüm ve; "Ya Resulallah, seni nerede arayayım?" dedim. Cevabında; "Beni, Ebu Hanife'nin ilminde ara" buyurdu.İmam-ı Rabbani hazretleri buyurur ki: "İmam-ı a'zam, abdestin edeplerinden bir edebi terk ettiği için kırk senelik namazını kaza etmiştir. Ebu Hanife takva sahibi, sünnete uymakta ictihad ve istinbatta (şer'i delillerden hüküm çıkarmakta) öyle bir dereceye kavuşmuştur ki, diğerleri bunu anlamaktan acizdirler. İmam-ı a'zam, hadis-i şerifleri ve Eshab-ı kiramın sözünü kendi reyine (ictihadına tercih) ederdi." İmam-ı Rabbani hazretleri Mebde ve Mead risalesinde de şöyle buyurur: "Derecesinin yüksekliğini ve kıymetini anlatmaktan aciz olduğumuz o büyük imamın şânından ne yazayım! Müctehidlerin en vera sahibiydi. En müttekisi (Allah'tan korkarak haramdan çok sakınanı) o idi. Şafii'den de, Malik'ten de, İbni Hanbel'den de her bakımdan üstündü."Yine İmam-ı Rabbani ve Muhammed Parisa hazretleri buyurdular ki: "İsa aleyhisselam gibi ülülazm bir peygamber gökten inip İslam diniyle amel edince ve ictihad buyurunca, ictihadı imam-ı a'zamın ictihadına uygun olacaktır. Bu da imam-ı a'zamın büyüklüğünü, ictihadının doğruluğunu gösteren en büyük şahittir."Feridüddin-i Attar hazretleri imam-ı a'zamı şöyle anlatır;"Şeriatın ve milletin ışığı, din ve devletin mumu, hakikatler menbaı, manevi cevherler ve ince bilgiler denizi, ârif, âlim, sofi, cihanın imamı, methi bütün dillerde dolaşan, her milletin makbulü olanı ben nasıl anlatabilirim? Onun riyazet ve mücahedeleri, onun halvet ve müşahedelerinin sonu yoktur. Firasette, siyasette, akıllılıkta ve zekilikte bir tane idi. Mürüvvet ve fütüvvette bir hilkat garibesi idi. Cihanın kerimi, zamanın en cömerdi, devrinin efdali ve vaktinin en âlimi idi. En yüksek derece ve eşsiz mertebede idi. Hazret-i İmamı-ı Ebu Hanife Kufi'nin şemaili, vasıfları Tevrat' ta, yazılı idi."(Riyazet nefsin istediklerini yapmamaktır, Mücahede ise nefsin istemediklerini yapmaktır.)Son asrın, zahir ve batın (kalb) ilimlerinde kamil, dört mezhebin fıkıh bilgilerinde mahir, büyük âlim Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri buyurdu ki: "İmam-ı a'zam, imam-ı Yusuf ve imam-ı Muhammed de, Seyyid Abdülkadir Geylani gibi büyük evliya idiler. Fakat âlimler kendi aralarında iş bölümü yapmışlardır. Yani herbiri zamanında neyi bildirmek icap ettiyse onu bildirmişlerdir. İmam-ı a'zam zamanında fıkıh bilgisi unutuluyordu.