Muhabbetten ağlanır

Herkes bir şeye ağlar; kimi üzüntüsünden, kimi muhabbetinden, kimi de sevincinden… Aklımda kaldığına göre üzüntüden dökülen gözyaşının kimyası ile muhabbetten dökülen gözyaşının kimyası farklılık arz ediyormuş. Allah Allah ne kadar ilginç değil mi?
Muhabbetten ağlayabilmek ne kadar tatlıdır, istediğiniz zaman olmaz, hiç beklemediğiniz bir anda da gözleriniz doluverir. "Ah yeter oldu Mevla'm hadden aştı" der aşıklardan bir tanesi, "Yerim yurdum yok gecem gündüzüm" der bir başkası. Allah aşkı insanı kimi zaman yerden yere vurur da aşığın sesi çıkmaz. Çünkü aşık halinden memnundur, her halinde mes'uddur. Rabbini bulan aslında her şeyi bulmuştur; sabrı, şükrü, rızayı ve muhabbeti… Bir şeylerin iddiasında değildir, onun hali, ahvali, tavrı, geçmişi, geleceği, her şeyi aşktır. Zaten aşk laf değildir ki üzerinde bir iddia söz konusu olsun. Hal ehli anlar derler: kimde aşk var, kim dolu kim henüz boştur sadece avukatlık yapandır. Allah (c.c.) bizleri hakiki aşıklardan eylesin. Aşk başka bir şeydir, acaba uzaydan gelip bir meteorla yere düşen ve sonra bütün dünyaya yayılan bir nur, bir ışık bir güzellik midir? Bilemiyoruz. Aşk çünkü göklerden gelen bir şey olmalı, insanı bu kadar yüceltebildiğine göre…
Vakit akşam hatta geceye vuslat ediyoruz neredeyse. "Yarın bizler de ölüm haliyle hallendiğimizde lutfunla merhamet eyle, muamele eyle. Ardımızdan Fatihalar, Yasinler okuyanlar olmasını nasip eyle Rabbim" diyerek dua ediyoruz çünkü dualara muhtacız ölmüş olsak bile… Muhabbetten ağlamak gönüllere şifa, dertlilere devadır.
"Taştın yine deli gönül sular gibi çağlar mısın?
Aktın yine kanlı yaşım yollarımı bağlar mısın?
Nidem elim ermez yare bulunmaz derdime çare
Oldum ilimden avare beni bunda eğler misin?
Ben toprak oldum yoluna sen aşuru gözetirsin
Şu karşıma göğüs geren taş bağırlı dağlar mısın?
Esridi Yunus'un canı yoldayım illerim hani?
Yunus düşte gördü seni sayru musun, sağlar mısın?"