'Birbirinizi methedin'

Hace Ahmet Yesevî'nin; Türk milletinin manevi değerlerinin oluşmasında, zorba Emevîst baskılarıyla İslâm ile Türk milleti arasına sokulmak istenen nifaka çektiği duvarı anlatmak zannederim haddimi aşar.
Ama anlatanlar da mutlaka olmalı...
Yesevî'nin yüzlerce yıla kafa tutan o muhteşem ve zannederim daha nice yüz yıllara kafa tutacak kudret ve kuvvetteki müthiş bir öğretisini hatırlatacağım önce; "Birbirinizi methedin."
Hace Ahmet Yesevî'nin talebelerine, müritlerine ısrarla ve değişmez bir öğüdü, çok önemsediği bir öğretisi; "Birbirinizi methedin."
Bu öğretiye ne kadar uyduğumuz, bu öğretiden ne kadar nasiplendiğimizi sorgulamalıyız!
Herkesten, -bu bütün teşkilatlar, örgütler, dernekler, partililer için geçerli- gözlerini kapatarak -sadece iki dakika-; hayatında, kaç yerde, kaç kişiye, kaç kişiyi methettiğini düşünmesini rica edeceğim!
Bilmeliyiz ki; hayatımızda, kaç yerde, kaç kişiye, kaç kişiyi methetmiş isek; biz de, o kadar yerde, o kadar kişi tarafından o kadar kişiye methedilmişizdir!...
Yani, dost muhabbetiyle kucakladığımız kişileri, olmadıkları yerlerde kaç kere methetmişsek; ona ne kadar sadık kalmış, ona ne kadar vefalı davranmışsak; o kadar methedilmiş, o kadar vefa görmüş, o kadar sahiplenilmişizdir demek istiyorum!
Ahilik geleneğinin, usta-çırak ilişkisinin, öğretmen-öğrenci, mürşit-mürit ilişkisinin bilinerek bitirildiği, dolayısıyla sadece tüketici ve müsrif bir topluma dönüştürüldüğümüzü fark etmek ve tedbir almak zorundayız.
Tarihimize ve dünyamıza kalıcı damgalar vurarak ömür tamamlamış ulemâyı, münevverleri rahmetle, minnetle, özlemle yad ederek, günümüzde onlarla mukayeseyi hak etmiş kimseler var mı diye sormak-sorgulamak zorundayız!
Başkasının gölgesine girenin, gölgesi olabilir mi?
Mesleği olmayandan usta olur mu?
Basılı tek risalesi olmayandan -münevver zaten olamaz da- aydın olur mu?
Sadece "Ben" diyen bencillerden, egoistlerden kanaat önderi olabilir mi?
Liyakatle değil iltimasla adam istihdam eden ve en üretken müesseseleri zarara sokturarak, özelleştirme adıyla yandaşlarına peşkeş çekenlerden yönetici olabilir mi?
Ara sözlere itibar eden, kişilere başkalarının tarifiyle bakan, adam tanımak feraseti olmayanlardan kılavuz olabilir mi?
Hace Ahmet Yesevî özneli bir kıssamız var:
Yesevî dergâhından, Hazretin muhabbetine muhatap müritlerden biri, pazar yerine alış verişe gider. Bir kalabalık dikkatini çeker. Yaklaşır.
Adamın biri, bir iskemle üzerine çıkmış yüksek sesle ve galiz küfürlerle Hace Ahmet Yesevî' ye hakaretler etmektedir! Müdahale etmek ister ama kendisine de küfürler edilince morali bozulur ve pazarı terk ederek dergâha döner.
Vakit namazı sonrası, Hace Ahmet Yesevî, müridindeki durgunluğu fark ederek ne olduğunu sorar. Mürit, kötü olayı aksettirmek istemediği için; "Yok bir şey üstâdım" diye geçiştirmek ister. Ama hâli, hâl değildir!
Hace Ahmet Yesevî, ısrar edince anlatmak zorunda kalır.
- Pazar yerindeydim Efendim. Esnafla hem-hâl olup biraz alış-veriş düşüncesindeydim. Bir kalabalık görerek yaklaştım ve Falanca kişinin, sizin hakkınızda konuştuğunu duyunca iyice yaklaştım. Ama adam sizin hakkınızda çok ağır iftiralarda bulunuyor ve size çok galiz küfürler sarf edi...
Diye anlatırken Ahmet Yesevî elini boş böğrüne bastırarak:
- Eeeyy vaaah! Diye feryat eder!...
Her kes başına üşüşür! Her kes muhabbet ve dualarla bir yerine dokunurlar:
- Aman Üstadımız ne oldu? Diye merakla sorarlar:
- Ne olacak? Boş boğazın biri, boşluğa bir ok atmıştı! Bu arkadaşınız o oku alıp getirerek boş böğrüme sapladı! Der...
Her kes, bu uygulamadan, arkadaşlarını incitmeden verilen bu öğütten, nasibini-dersini alır...
Şimdi hissemiz:
Adını gazete koyan, güya müttefik(!)imize methiyeler dizerek ülkemize-milletimize ve devletimize ihaneti iş edinen cerîdelerin, ulusal maskesiyle milletten ve halktan kopuk basın cazgırlarının veya basın vuvuzelâlarının yazdıklarını; "Yaygın basın" ve "Kartel Medya" yayınlarını, dostlarımız izleyip paylaşmasa, kaç kişinin duyma şansı var diye düşündük mü hiç? Onlardan yaptığımız paylaşımlarla kaç dostumuzun böğrüne bir zehirli ok sapladığımızın farkında mıyız?
Ve tam da burada ben de, Partili Cumhurbaşkanı'ndan, yandaş ilâhiyat profesörleri(!)nden öğrendiğim demokratik(!) uygulamayla "Ya bizdensin, ya düşman!" tavrı takınmam mı? Büyük Türk Milleti!
Çok Sevgili Gönüldaşlarım!
Ne oldukları, kimin değirmenine su taşıdıkları belli olmayan ve asla ulusal olmayan yaygın basın layihalarını, paramızla alarak kazancımızı israf etmeyelim! Biliriz ki israf haramdır ve gereksiz yere harcanan para israftır!
Nazımızın-hatırımızın gücünün yettiği tanıdıklarımızı uyararak bu zehirli basın üretimlerinin alınmasını engellemeğe çalışmak millî ve vicdanî bir görevdir...
Her gün en az iki tane alarak; dünyaya Türk'çe bakan, bütün makale ve haberleri Türkçe olan tek gazete Yeni Mesaj'a, biraz daha itibar gösterelim...
İtibar gösterelim ki, Yeni Mesaj'da dünyaya Türkçe bakıp, dünyayı Türk'çe okuturken, gerektiği zamanlarda, milletin duyması gerekenleri duyurmaktan geri kalmasın... Yeni Mesaj, ne kadar çok kişiye ulaşırsa o kadar çok kişi doğrudan haberdar olacaktır çünkü...
Alınan, tavsiye edildiği kadar aldırılan Yeni Mesaj kadar gerçekler duyulsa, duyulduğu kadar Yeni Mesaj alınsa fena mı olur?
Yeni Mesaj Gazetemiz, işsizlerin de alabilecekleri bir pahada biliyorsunuz, sadece 25 Kuruş...
Hace Ahmet Yesevî öğretisiyle bitirelim; birbirimizi methedelim!
Bizim, Allah'tan ve bizden başka kimsemiz yok ve yeteri kadar hızla benzerlerle buluşamıyor, benzerleri buluşturamıyoruz maalesef!
Birbirimizi methetmezsek, birbirimizin sevgilerine müdahale edersek, -ölümlerle de olsa- artamadan azalırız ki, ölümden korkmam ama bu azalmadan, bu eksilmeden çok korkarım!...
Vallahi biz bize ve bu millete çok lazımız!
YOLCU YOLUYLA YOL YOLCUSUYLA GÜZELDİR Vesselâm... Selâm, sevgi, dua...