Çarıkçı Rasim’in torunu-I

Akçaabat; Trabzon iline bağlı, Karadeniz'in nadide ve şirin sahil ilçelerinin başında gelmektedir. 

Akçaabat denilince aklınıza ilk ne gelir diye bir soru sorsanız alacağınız tek cevap vardır: Prof. Dr. Haydar Baş.

Midesini düşünenler için köftesi de vardır ama gönlünü, kalbini, ilmini, irfanını düşünenler için akıllara hep "Baş Hoca" gelir.

Yaşadığımız çağa damga vuran ilim, gönül ve dava adamının yetiştiği münbit topraklar olarak biliriz Akçaabat'ı…

İlçe sakinleri içlerinden çıkan, ilçelerini dünyanın gündemine sokan kendi öz evlatlarının değerini bilmese de bu gerçeği bilen biliyor…

Takvimler 1947 yılının Ocak ayını gösterdiğinde Sarıtaş mahallesinde nur topu gibi erkek çocuk dünyaya gelir. Çarıkçı Rasim'in torunu olarak dünyaya gözlerini açar.

Babası Sarıtaşlı Hasan amcanın iki kız evladından sonra üzerine titrediği evladına, yörenin sözü dinlenen ilim irfan sahibi kişilerin de uygun gördüğü "Haydar" adını koyar. Erkek evlatlarının dünyaya gelmesi "Baş" ailesine bayram sevinci yaşatır. 

Aylar yılları kovalarken ilkokul çağı gelir çocuk Haydar'ın…

Evlerine yaklaşık 3 km mesafededir okulu. Dar ve dik yokuşlu yollardan aşıp okuluna ulaşması hayli zordur. Gidiş dönüş her gün 6 km yol yürümek küçük bedenine ağır gelse de başka çaresi yoktur. Ama bu zorluklar onun gözünü korkutmaz. Arkadaşlarıyla birlikte bazen yağmur üstünü başını sırılsıklam ıslatsa da okuluna hep devam eder.

Dar, kıvrımlı, tozlu çamurlu Sarıtaş mahallesinin yolları gün gelir geçit vermez. Kış mevsiminde karın diz kapağına kadar çıktığı günlerde bata çıka da olsa gider okuluna.

Beş yıl devam eden bu zorlu süreç nihayet biter. 

Ortaokul ve devamında lise eğitimi için artık evinden 45 km uzaklıkta bulunan Trabzon'a taşınma zamanı gelir. Babası onu İmam Hatip Okuluna kaydettirir.

Yavaş yavaş gençlikten delikanlılığa doğru geçtiği yıllardır. Lisede delikanlılığın verdiği cesaret ve heyecanla kabına sığmayan aktif, dinamik bir öğrencidir. Bir yandan eğitimine devam ederken diğer yandan öğretmenlerinin verdiği görevleri eksiksiz yerine getirir. Sosyal ve kültürel faaliyetlerde sorumluluk alır öne çıkar.

Çalışkanlığı/yeteneği doğuştan gelen karakteri dikkat çekicidir.

Spora yatkınlığı

Trabzonlu olup da futbola ilgi duymamak düşünülemezdi. Okuduğu lisenin futbol takımında oynamaya başlar. Yeteneğini keşfeden Beden Eğitim Öğretmeni bir müddet sonra takım kaptanı yapar. Sevinçlidir.

Daha o yaşlarda liderlik özellikleri görülmeye başlanır. Başarıyla okul bitene kadar takımın kaptanlığını yapar.

Bir süre sonra oynadığı futbol beğenilmiş olacak ki amatör kulüp yöneticilerin dikkatini çeker. Faroz Mahallesinde "Karadeniz Gücü" takımında futbol oynama teklifini geri çevirmez. 

Günler birbirini kovalar…

Gençtir… Okuldan ve spordan arta kalan zamanlarında arkadaşları ile birlikte ailesinden habersiz sinemaya gider ara sıra. Sinemaya gittiğini öğrenen ailesine karşı mahcuptur. Ama bir daha onların haberi olmadan gitmez bir yere…

Kişisel ve fikrî gelişimi

Lise son sınıf öğrencisi iken fikri eserleri merak edip okumaya başlar. Ki bu merakı Kayseri İlahiyat Fakültesinde de devam eder. Etkilendiği değer verdiği öğretmenleri hocaları girer hayatına.

Bir sohbetinde kendi ifadesiyle; Osman Yüksel Serdengeçti, Nurettin Topçu ve Necip Fazıl Kısakürek'in konferanslarını konuşmalarını kaçırmadığını söyler.

Bu dönemde tanıyıp dinlemekten haz aldığı bir kişi daha vardır. Üniversiteden hocası "Nazik Hanım…"

İsmi gibi nazik bir eğitimcidir. Fikir ve düşüncelerine değer verdiği hocasıyla sohbet ettiğinde hayata dair net ölçüler alır. Nazik Hocasını gönül dünyasında müstesna bir yere koyar. O'nu dinleyip sohbet ettikçe gördüğü örnek ahlak modeli ile fikri dünyası yavaş yavaş şekillenmeye başlar.

Günler su misali akıp geçer… Kayseri'de yaşadığı dört yıl biter.

1970 yılında Yüksek İslam Enstitüsünü bitirerek hayali olan öğretmenlik mesleğine kavuşur.

İlk görev yeri Isparta'dır. Daha sonra tayinle geldiği memleketi Trabzon'da çalışırken sabahın erken saatlerinde okuluna gider. İdealist bir öğretmen olmak için gayretlidir. Sabahın erken vaktinde henüz hava aydınlanmadan okuluna giderek sınıfın lambalarını yaktığını bir anısıyla beraber anlatır; "Ben o karanlık sınıflarda aydınlık yüzler görüyordum. O öğrencilere ne verdiysem hepsini aldılar. Bir defasında girdiğim lise 2. sınıfta 17 öğrenci vardı. Dersin konusu boy (gusül) abdestiydi. Birkaç öğrenciyi kaldırdım sordum. Boy abdesti nasıl alınır? Söyleyin bakalım. Cevap yok. Sınıfın tamamına sordum yine cevap yok.

Şaşırdım. Benden önce derse giren ve tayinle başka ile giden din dersi hocasını arayıp sordum. Ne dese beğenirsiniz. Hocam onların babaları da bilmiyor. Anladım ki yapacağımız çok iş var. Gecemi gündüzüme katarak bu gençleri çok güzel bir noktaya taşıdık. Zaman içinde mükemmel gençler çıktı bu sınıflardan." (devam edecek…)