Gün geceye erdi. Hafif bir esinti, gecenin içinde en çok aranan bir ferahlatıcı yerine geçebilir.Ara sıra düşündüğünüz olur mu, Allah (c.c) neden geceyi yaratmış?Kalplerdeki kara hüznü ifşa etmek için mi? Yoksa örtülen her güzelliğin kadrini kıymetini bildirmek için mi? Yoksa bu kara geceler Hz. Peygamberin gözlerine çektiği kara sürmeden mi mülhem?Bir sır var gecenin içinde fakat biz bu sırrı çözebilecek kadar olgun değiliz.Bazen bazı satırlar okuruz "üzüntü" yoktur kelimelerin içinde ama herşey bir acıyı anlatır.Nasıl mı?Nedense rüzgar gönüllere dokunmaya başlamıştır, öyle bir esmiştir ki; hatıralar bu esintiyle uyanmıştır ve kanamıştır yürekler akşamın kızıllığında. Kara bir yalnızlıkla hüzün perdeleri, hüzne açılan perdeler birer birer aralanmıştır. Bir çocuk ölen annesini hatırlamıştır, bir delikanlı kara sevdalısını ama kapıları açan, ses veren birileri olmamıştır. Annenin hayali okşamamıştır çocuğun yanağını, sevgiliden bir kısa mektup bile kalmamıştır, defalarca okunacak! "Mutlu ol, mutlu kal" diyen kısa bir not bile yeterliydi oysa....Çölde en çok su aradığımız anlar, aslında suya değil onu Yaratan'ı aradığımız andır. Susuzluk ya da genel anlamda çaresizlik bizi halsiz düşürür. Halsiz kalmamızdır istenen.Gönlünüzde açacak güzel gülleri sulamak için ağlamalısınız. Gözyaşlarınız gülleri sular, siz güllere bakarak susuzluğunuzu unutursunuz. Zor anınızda ihtiyacınız olan şeyi değil onu Yaratanı hatırladığınız ya... Budur önemli olanGüzel Mevlamız hep hatırlanmak ister, naz eder farkına varmazsınız. Gecenin karanlığında, batan günün kızıllığında, su içerken, okumaya başlarken ya da yazmak için kalemi elimize aldığımızda, ağlarken ya da gülerken "Allahım güzel Yaradan'ım, ey benim Güzel Rabbim, Hasbünallahu ve ni'mel vekil-Allah bana yeter O'ne güzel vekildir..." diyebilmek?Bazen bazı satırlar okursunuz anlamını bilemezsiniz ama onlar Allah'ın kelamıdır. Kelam-ı Kadim okursunuz. Sizi gitmek istediğiniz diyara götürür, Kur'an'ın diyarında aklınızı ve gönlünüzü beslersiniz Ayetlerle gıdalanırsınız, hepimizin ihtiyacı vardır. İnsan Rabbinin kelamını okuyup onunla amel etmese O'nu nasıl anlayabilir?Onu tanıyamazsa yaşamanın ne manası kalır!..
