Geçen ve gelen sene

"Kimse ta'yib edemez biz kafa-göz yarsak da,
Dövüşe, kavgaya var milletin elbet hakkı;
Yatalı beş senedir sade mısır ekmeğine
Kalmadı halkımızın hind horozundan farkı!"
(Neyzen Tevfik)
ta'yib etmek: Ayıplamak
* * *
İki gündür iletiler, telefonlar alıyorum. Gönderenler-arayanlar sağ olsun... 
365 yaprak daha yırttık ya ömürden!
Milyarlarca yaşına rağmen köhnemeyen, köhnese de fark edemediğimiz dünya; bir seneyi daha eskitirken, biz de köhnedik birer sene bilerek-bilmeyerek!
2015'in son günündeyiz.
TV ekranlarında, 2015'in iz bırakan olayları kronolojik olarak verilmeye başlandı. İlgimi çeken bir-iki program izledim. Kanla başlayıp, kanla süren ve kanlarla biten bir 365 gün!
Bilmeme rağmen, hayret ettim!
İçinde yaşadığımız zamanın; nelere sahne ve tanık olduğunu, neleri hıfzederek saklayacağını daha yıl bitmeden unutmuşuz bile!
Bu yüzden; "Hafıza-i beşer nisyân ile malûldür" teşhisi koyulmuş ve bu teşhisi hak etmişiz!
İki gündür; eskiyen dünümüze, yeni zannedilen yarınlarımıza, zamanın haberi olmadan bazı sıfatlar yüklenerek tebrîk iletileri, kutlama telefonları alıyorum.
Düşünüyor, zamanımı yargılıyor, dünümü sorguluyor, yarınlarıma hayallerimi yüklüyorum. Ve görüyorum ki çoğumuz ya rü'yâda uyanığız ya da uyanıkken rü'yâda! 
Uyanıkken istediğimiz rü'yâyı görmek te güzel, uykudayken hayal ettiğimiz rü'yâmızda uyanıklık ta!
Tebrik ve kutlamalardan anlıyoruz ki, uykuda veya uyanıkken bir yıl daha geçmişmiş!
Hayret! 
Hayret ki hayret! 
Sadece tarih yazarken veya okurken en sondaki iki rakamın yazılışından-okunuşundan başka değişen bir şey yok!
Dün geride kalan 365 gün eskitildi ve yarından sonraki 364 gün, yenileştirildi birden bire nedense!
Ne dünün eskitildiği ile ne de yarının yeni sayıldığıyla asla ilgilenmeyen zaman, akıyor, geçiyor ve çark-ı felek dönmeğe devam ediyor!
Çark-ı felek dönüyor. 
Ömürler öğütülüyor. 
Bu öğütmede değirmen oluğundan akan bir şey yok! Demek ki zaman, öğütmüyor, yok ediyor!
İnsan, yaşadığı zamana hükmetme yetkisi hayâliyle; ekolojik denge ile oynayabiliyor, nebatın genetiği ile familyası belli hayvanın DNA'sı ile denizin dalgalarla oyduğu sahillerle, derelerin binlerce yılda oluşturduğu mecrası ile oynayabiliyor! 
Kendisine insanlığından dolayı verilen bu hayâl yetkisi ile oyalanırken, zamanın kendisine yaptığını fark etmiyor, fark edemiyor!
Hükmettiğini vehmederek madde ve maddiyâta mahkum olan insan; farkında olmadan bu oyun sürecinde, zamanın kendisini nasıl öğüttüğünü fark edemiyor! 
Zaman geçiyor, çark-ı feleği döndürüyor! 
Çark-ı felek, çarkları arasına aldığı maddî mânevî her şeyi öğütüyor, öğütüyor, öğütüyor!
Heeeey! 
Zamanı eskittiğini zannedenler!
Heeeey! 
Yeni yıl diye zamanın yenilendiğini zannedenler!
Bre biçareler! 
Bre na-çarlar! 
Gitti diye sevindiğimiz dün, gelecek diye sevindiğimiz yarın; aynı işi yaptı, yapıyor, ya-pa-cak! Giden ömrümüz! 
Biten biziz, sizsiniz!
Ne yeni yıl var, ne de eskisi! Zaman var zaman...
Hayâlden başka bir yolla hissedilmesi, kontrolü mümkün olmayan zamana rağmen; Allah'ın (c.c.) bahşettiği aklıma verdiğim hürriyetle kendi üslûbum ve Türk tavrımla benim de geçti zannedilen, eskiyen veya yenileştiği zannedilen zamana ve bu hayâli meşgûliyet sahibi entellere bir kaç sözüm var:
Her şeye, hatta zamana rağmen; geçen zamanı eskitmeyi, gelecek zamana yenilik sıfatı yüklemeyi mahâret sayanlara rağmen, olduğu gibi saklamaya, muhafaza etmeye kararlı olduğum îmanımla, idealimle, millî ülkülerimle sarıp sarmaladığım zamanımda; mensûbu olmakla iftihâr ettiğim Yüce Türk Milleti'nin, şühedâ emâneti Devletim'in dünü de kutlu olsun, yarınları da...


"Bir zafer müjdesi burda her isim;
Sanki tek bir anda gün, saat, mevsim


Yaşıyor sihrini geçmis zamanın
Hala bu taşlarda gülen rüyanın


Güvercin bakışlı sesszilik bile
Çınlıyor bir sonsuz devam vehmiyle."
(A. H. Tanpınar, Bursa'da Zaman'dan).


BU VATAN BİZİMDİR, BİZİM KALACAK Vesselâm...
Selâm, sevgi, dua...