Gençliğimiz ve uyuşturucu tehlikesi-I

İnsanoğlu daima "tekamül"e doğru ilerlemek için çırpınıp durur. Kazandığı yeni buluşlarla kendi hayatını iyileştirmek ve kolaylaştırmak ister. Zamanın büyük bir kısmını bunun için harcar. Sonra da bu buluşlarını, bilgilerini ve tecrübelerini "bilgi-ilim" şeklinde bir araya toplar ve kitap yazar. Bu tecrübe ve birikimleri bir yere getirince bir üretim oluşur. İşte bu üretime de genel anlamda "kültür" denir. Türkçe'mizde bunun karşılığı ise medeniyet veya uygarlıktır.

Ancak, insan: yaşayan, düşünen, etrafını inceleyen, inanan seven, sevilmeyi isteyen ve gittikçe kendisini geliştiren bir varlıktır. İnsanoğlu dünyaya kısmen de olsa hakimdir. En azından dünyadaki hadiselerin yönlendirebileceğini düşünmektedir. Etrafını ve çevresini kendisine en uygun şekle sokmak isterken, bazen çok müspet bazen da çok menfi işler yapar.

Kendisine ve nesillerin geleceğine çok düşkündür. Bunları teminat altına almak için gençliğinin büyük bir kısmını eğitime ayırır. Eğitim ve öğretim için hazır bilgi stokları olan yerler vardır. Her insan bunları kendisi ve nesilleri için azami derecede kullanmak ister. Bu bilgi stokları okullarda bulunur. Böylece çocuklar evlerde ana-baba ve okullarda öğretici kadrolarla, iyi bir eğitim yapmaya çalışır. Fakat bazen okul-ev arasında çocukları başka etki altına sokan, çok aldatıcı ve cazip 'sokak kültürü' bulunur. Bu sokak kültürü, çocuklara bağımsızlık, kendi başına karar verme yetkisi, kuraldışılık, tabuları yok etme güdülerini -insanın içindeki egosunu- kullanır. 'Bütün eski inançların dışına çık, vur, kır, dök, 'zafer senindir' ilkelerini aşılamaya çalışır. Yalancı mutluluklar ve gerçek dışı sevgi ve beraberlikler vaat eder. Bazı genç dimağlar bu aldatılmalara çabuk kanar. Yalancı cennete ve tuzak düşüncelere dalar gider.

Çocuklara, yalancı vaatler, sıkıntılardan kurtaracak ve onları başka âlemlere götürecek bazı uyuşturucu maddeler verilir.

Teknolojinin ve maddeciliğin yüksek baskısı ekonomik olarak sarsılmış ve inançları zayıflamış birçok aileyi zaten perişan eder. Huzursuz ailelerin çocukları da huzursuz olur. Ailede sevgi ve şefkat yok olur. Anlayış ve yardım, şahsi çıkarlara dönüşür. Karı-koca kavgaları büyük huzursuzluklara neden olur. Evin içinde cehennem hayatı yaşanmaya başlar. Kopmalar ve boşanmalar izlenir. Bunun en büyük zararını ise yine çocuklar çeker.

Çocuk bakımı, sabır ve fedakârlık ister. Sevgi ve anlayış ister. Egoistlikle bağdaşmaz. Ailede sevgi temel unsuru oluşturur. Aile bağlarının çimentosudur. Kötü etkilere karşı bir kalkandır. Aile birliğinin çekirdeğidir. Ama Tekonoloji ve onu elde etme yarışı insanları robotlaştırır. İnsanları ilk önce, aile ve etraftakilerden, sonra da kendisini insanî duygularından uzaklaştırır. İnsanlar bencilleşir ve tek nesneye önem vermeye gider. İnanç ve maneviyatın yerini artık kazanç alır. Müthiş bir para hırsı gelişir. Para, insanların mutlak hakimi olur. Hatta bazıları ölçüyü kaçırır, taparcasına paraya bağlanır. Bu kazanç hırsı, insanların bazılarını gayri meşru yollara iter. Bu yolların en caziplerinden biri de uyuşturucu ve silah kaçakçılığıdır.