Gerçekte hangisi "hasta?"

Medyamız, ah şu;değer törpüsü,şer köprüsü,kudsiyyet hasımı,melanet hısımı,cinnet tılsımımedyamız?Tefekkür düşmanı,haram şişmanı,ahlakla kavgalı,kimlikle davalı,zavallı mı zavallı medyamız.(Hepsi mi? Değil tabii).İşte o medyamız, olanlardan hiç sorumlu değilmiş gibi;yazdı, çizdi.Dedi-kodu.Neyi?Hani şu bebeğini odaya kilitleyip tatile çıkan, tatil dönüşü de ölüsüne kavuşan öğretmen olayını.Korkunç bir şey!Olayın failinin bir eğitimci olması daha bir düşündürücüdür.Çocuklarımızı, güzelce eğitsin, hakikatlere bezesin, onlara, doğruyu yanlıştan, hakkı batıldan ayrıştırma kabiliyetini kazandırsın ve verdiği eğitim ile de asla yanlışa tevessül etmesinler diye emanet ettiğimiz biridir bunu yapan.Kaç canlı türü bunu yapabilir?Mesela, izlemekten büyük zevk aldığım belgesellerde bir hayvanın, hem de en acımasızından bir hayvanın yavrusunu korumak adına annelik duygusuyla nasıl bir savaş verdiğini bolca izlediğimiz bir asırda, Allah'ın "mükerrem" kıldığı insanın geldiği hal, ne acı ve acıklı bir haldir.Bir-iki saatlik bir belgeselin son cümlesi "Allahu Ekber" olmalıyken, "Sen ne büyüksün Allah'ım, Sen nelere kadirsin!" olacak yerde, saatlerce konuşup işe Allah'ı katmamak, lisanı hal ile belki inkâr etmek ne nasipsizlik ama...Neyse.Ben bu öğretmen-bebek olayından başka bir şeyi, bana göre en az bunun kadar üzerinde durulması gereken bir hususu ele alacaktım.Şöyle ki;Büyük bir uğraşı sonucu çocuğunuzu bilmem ne üniversitesinin bilmem hangi fakültesine kaydediyorsunuz.Mali durumunuza göre değişkenlik arz etse de ortalama 20-30, belki 40-50 ve daha fazlasını harcayarak bunu sağlıyorsunuz.Yemiyor, giymiyor, birçok zaruri harcamanızdan kısarak bunu yapıyorsunuz.Dört çocuğunu üniversitede okutan biri olarak bunun ne kadar zor olduğunu en iyi bilenlerdenim.Bunca uğraştan, harcamadan sonra da işiniz bitmiyor.Üniversite yılları da ayrı bir zorluğu barındırıyor içinde.Yiyecek-giyecek.Mesken-yurt.Cart-curt.Saçlarınıza bulaşan beyazlık kafanızı sarıp sarmalıyor.Aradan dört yıl geçiyor.Yaklaşık 50-60 dersten başarıyla geçen çocuğunuz bir türlü mezun olamıyor.Niye?Falan dersin hocası çocuğunuza taktı da ondan.Sınıfta istenmedik bir söz ya da davranıştan "ömür boyu" yani "müebbet", bir başka ifadeyle "ilelebet" yiyen çocuğunuz sınıf arkadaşları mezun olalı 2 sene, hatta üç sene, bazen dört ve hatta hatta daha da fazla olmasına rağmen, akademik unvanı bilmem ne biri yüzünden ne yapsa mezun olamıyor. "Havada kuş kapsa" bile, üstünden "sittin sene geçse de" diplomayla buluşamıyor çocuğunuz.İnsan sormadan edemiyor, başarıyla geçtiği 50-60 dersin hocaları mı "rahatsız" yoksa o takılıp kaldığı bir dersin allamesi mi "rahatsız?"Asıl soru:Bebeğini odaya kilitleyip tatile giden, dönüşte de ölüsüne kavuşan o öğretmen bayandan çok daha mı sağlıklı bir ruha sahip bu halin mimari sözüm ona akademisyen kişi?Dört yıl geciken mezuniyet öğrencide nasıl bir psikoloji bırakır.Ne kadar ilave masrafa sebep olur?Dört yıl geç işe atılma ve dolayısıyla o kadar yıl geç emekli olma sebebi değil midir?Hayat ritminin bozulması anlamına gelmez mi bu?Diğer tüm bozulmalara ilaveten?Hamdolsun ben yaşamadım, ama yaşayanları bilirim.Hatta bu istenmeyen halden etkilenip çok kötü şeyleri dillendirenleri bile bilirim.Allah'tan akademisyen değillerdi de pratiğe dönüşmedi düşünceleri. Etrafınızda bu anlattıklarımı birebir yaşayan yoksa sorun da yok.Ama var.Üst düzey yetkilileri ilgilendirmez mi bu vahim durum?YÖK yok, Rektör kollektör,Dekan pelikan mı oldu da haberimiz olmadı?Çoğu zaman da bu takılıp kalınan ders, mezuniyet sonrası hayatta hiç mi hiç aranmayacak, unutulup gidecek ders olması işin cabası.En acıklısı da bu!Okuduğumuz nice dersin ismini bile hatırlamıyoruz bugün.Bırakın muhtevasını.Yetkilileri bu yanlışı tashihe davet ediyorum.Hem öğrenciyi o ders(ler)ten kurtarsınlar hem bu kafa yapısına sahip kişilerden akademiyi.Bunu derim. Başka da elimden bir şey gelmez.