Gönül Dostları
30.01.2002 00:00:00
Muhammed Bâkır
Muhammed Bâkır; Peygamber Efendimizin Eshâb-ı Kirâmını görenlerin zamanında yetişen en büyük velilerden. On iki İmâmın beşincisidir. Hazret-i Hüseyin'in torunu ve İmâm-ı Zeynelâbidin Hazretlerinin oğlu İmâm-ı Câfer-i Sâdık Hazretlerinin babasıdır. Künyesi Ebû Câfer'dir. Bütün ilimlere vâkıf olduğu için kendisine ilimde ve fazîlette üstün mânâsına Bâkır denildi. 676 (H.57) senesinde Medîne-i Münevvere'de doğdu. 731 (H.113) senesinde aynı yerde vefât etti. Cennetü'l-Bakî Kabristanı'nda babasının yanına defnedildi.
Eshâb-ı Kirâmdan Hazret-i Câbir ve Hazret-i Enes bin Mâlik ile görüşüp onlardan ve Tâbiînden olan büyük zâtlardan ilim öğrenip hadis-i şerif rivâyet eden Muhammed Bâkır Hazretleri, Medîne'nin büyük fıkıh alimlerinden oldu. Zamanında bütün dünyadaki evliyanın feyz kaynağı oldu. Evliyâlık yolunda olanlara feyzler onun vasıtasıyla geldi. İmamlığı on dokuz sene sürdü.
Ebû İshâk es-Sebiî, Atâ bin Ebî Rebâh, Amr bin Dînar, İbn-i Şihâb, ez-Zührî, Rebî bin Heysem, Haccâc bin Evtâd, Mekhûl eş-Şâmî, İmâm-ı Evzâî, İmâm-ı A'meş, Kâsım bin el-Fadl, İbn-i Cüreyc ve başka alimler de kendisinden hadîs-i şerif rivâyet ettiler. Buharî ve Müslim bu hâdis-i şeriflerden bazılarını kitaplarına aldılar.
Hazret-i Ebû Bekr ve Hazret-i Ömer'i çok severdi. Zamânında bazı kimselerin bunlara düşmanlıkta bulunduklarını ve bunu da Ehl-i beyte olan sevgilerinden yaptıklarını iddia ettiklerini duyunca, çok üzüldü: "Ben Hazret-i Ebû Bekr'le Hazret-i Ömer'e düşmanlık eden kimselerden uzağım. Onlar da benden uzaktır" buyurdu.
Bir gün, sohbet esnâsında, Hazret-i Ebû Bekr rivayetle bir hadis-i şerif okudular. Orada bulunanlardan birisi; "Hayır, bu hadîs-i şerifin ravisi, Ebû Bekr değil, başka bir zâttır" dedi. Bunun üzerine İmâm; "Bu hadîs-i şerifin râvisi Ebû Bekr'dir" buyurdular. O kimse iknâ olmayıp, îtiraza devam edince, İmâm-ı Muhammed Bâkır Hazretleri toparlandı, ellerini dizlerine koydu ve; "Ey Hazret-i Ebû Bekr! Bu hadîs-i şerifin râvisi siz değil misiniz?" dedi. Bunun üzerine "Evet, yâ Muhammed bin Ali, doğru söylüyorsun. O hadîs-i şerifin ravisi benim" sesi duyuldu ki, herkes bu sesi işitti.
Medîne'de bir grup insanla oturmuştu. Mübârek başını önüne eğdi. Bir müddet sonra kaldırdı ve; "Bir kişi, bir sene sonra Medîne'ye gelecek. Üç gün boyunca, dört bin asker bulunan ordusu ile nice insan öldürecek. Bundan büyük zarar göreceksiniz. Bundan sakınınız!" buyurdu. Buna Medînelilerden küçük bir grup ile Hâşimoğulları inandı. Çoğunluk inanmadı. Bir sene sonra kendisine inananları alarak Medîne'nin dışına çıktılar. Nâfi bin Ezrak ordusu ile geldi. Muhammed Bâkır'ın buyurduğu zararları yaptı. Artık Medîneliler; "Bundan sonra İmâm-ı Bâkır Hazretlerinin her sözüne inanırız. Her sözü doğrudur. Çünkü o, Resûlullah Efendimizin evlâdındandır" dediler.
İmâm-ı Muhammed Bâkır, İmâm-ı A'zam Ebû Hanife'ye bakıp; "İslamiyeti bozanlar çoğaldığı zaman, sen onu canlandıracaksın. Sen korkanların kurtarıcısı, şaşıranların sığınağı olacaksın! Sapıkları doğru yola çevireceksin. Allah-ü Teala yardımcın olacak!" buyurdu.
Muhammed Bâkır; Peygamber Efendimizin Eshâb-ı Kirâmını görenlerin zamanında yetişen en büyük velilerden. On iki İmâmın beşincisidir. Hazret-i Hüseyin'in torunu ve İmâm-ı Zeynelâbidin Hazretlerinin oğlu İmâm-ı Câfer-i Sâdık Hazretlerinin babasıdır. Künyesi Ebû Câfer'dir. Bütün ilimlere vâkıf olduğu için kendisine ilimde ve fazîlette üstün mânâsına Bâkır denildi. 676 (H.57) senesinde Medîne-i Münevvere'de doğdu. 731 (H.113) senesinde aynı yerde vefât etti. Cennetü'l-Bakî Kabristanı'nda babasının yanına defnedildi.
Eshâb-ı Kirâmdan Hazret-i Câbir ve Hazret-i Enes bin Mâlik ile görüşüp onlardan ve Tâbiînden olan büyük zâtlardan ilim öğrenip hadis-i şerif rivâyet eden Muhammed Bâkır Hazretleri, Medîne'nin büyük fıkıh alimlerinden oldu. Zamanında bütün dünyadaki evliyanın feyz kaynağı oldu. Evliyâlık yolunda olanlara feyzler onun vasıtasıyla geldi. İmamlığı on dokuz sene sürdü.
Ebû İshâk es-Sebiî, Atâ bin Ebî Rebâh, Amr bin Dînar, İbn-i Şihâb, ez-Zührî, Rebî bin Heysem, Haccâc bin Evtâd, Mekhûl eş-Şâmî, İmâm-ı Evzâî, İmâm-ı A'meş, Kâsım bin el-Fadl, İbn-i Cüreyc ve başka alimler de kendisinden hadîs-i şerif rivâyet ettiler. Buharî ve Müslim bu hâdis-i şeriflerden bazılarını kitaplarına aldılar.
Hazret-i Ebû Bekr ve Hazret-i Ömer'i çok severdi. Zamânında bazı kimselerin bunlara düşmanlıkta bulunduklarını ve bunu da Ehl-i beyte olan sevgilerinden yaptıklarını iddia ettiklerini duyunca, çok üzüldü: "Ben Hazret-i Ebû Bekr'le Hazret-i Ömer'e düşmanlık eden kimselerden uzağım. Onlar da benden uzaktır" buyurdu.
Bir gün, sohbet esnâsında, Hazret-i Ebû Bekr rivayetle bir hadis-i şerif okudular. Orada bulunanlardan birisi; "Hayır, bu hadîs-i şerifin ravisi, Ebû Bekr değil, başka bir zâttır" dedi. Bunun üzerine İmâm; "Bu hadîs-i şerifin râvisi Ebû Bekr'dir" buyurdular. O kimse iknâ olmayıp, îtiraza devam edince, İmâm-ı Muhammed Bâkır Hazretleri toparlandı, ellerini dizlerine koydu ve; "Ey Hazret-i Ebû Bekr! Bu hadîs-i şerifin râvisi siz değil misiniz?" dedi. Bunun üzerine "Evet, yâ Muhammed bin Ali, doğru söylüyorsun. O hadîs-i şerifin ravisi benim" sesi duyuldu ki, herkes bu sesi işitti.
Medîne'de bir grup insanla oturmuştu. Mübârek başını önüne eğdi. Bir müddet sonra kaldırdı ve; "Bir kişi, bir sene sonra Medîne'ye gelecek. Üç gün boyunca, dört bin asker bulunan ordusu ile nice insan öldürecek. Bundan büyük zarar göreceksiniz. Bundan sakınınız!" buyurdu. Buna Medînelilerden küçük bir grup ile Hâşimoğulları inandı. Çoğunluk inanmadı. Bir sene sonra kendisine inananları alarak Medîne'nin dışına çıktılar. Nâfi bin Ezrak ordusu ile geldi. Muhammed Bâkır'ın buyurduğu zararları yaptı. Artık Medîneliler; "Bundan sonra İmâm-ı Bâkır Hazretlerinin her sözüne inanırız. Her sözü doğrudur. Çünkü o, Resûlullah Efendimizin evlâdındandır" dediler.
İmâm-ı Muhammed Bâkır, İmâm-ı A'zam Ebû Hanife'ye bakıp; "İslamiyeti bozanlar çoğaldığı zaman, sen onu canlandıracaksın. Sen korkanların kurtarıcısı, şaşıranların sığınağı olacaksın! Sapıkları doğru yola çevireceksin. Allah-ü Teala yardımcın olacak!" buyurdu.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
