Günü kara öğretmenler!

Bana bir harf öğretenin, kırk yıl kölesi olurum."  Hz. Ali (k.v.)Ben bir öğretmenim. Ne kadar öğrenmişsem o kadarını öğreterek sıradan; öğrendiklerimden fazlasını öğretebilmişsem başarılı bir öğretmen!Usta-çırak ilişkisini, öğretmenlerde de uygulamayı terk ettiğimiz günden beri öğretmen kalitesinde maalesef düşüş, dolayısıyla millet olarak yok oluşa doğru, hızlı bir yuvarlanış var!İstanbul'un fethinde, Bizans surlarını çökertecek büyüklükte top döken Saruca Usta, Muslihiddin Usta ve Macar Urban'ın haricinde teknolojiye katkımız sıfır! Mimar Sinan'dan sonra mimariye, İbni Sinâ'dan sonra tıbba, Uluğ Beğ ve Ali Kuşçu'dan sonra matematiğe katkımız yok!Dünyada söz sahibi olabilmenin tek yolu, dünya düzenine olumlu veya olumsuz katkılarla olduğuna göre; çağ açıp çağ kapattığımız İstanbul'un fethinden 560 yıl geçmesine rağmen; çağlarını kapattığımız Haçlı'nın her geçen yıl biraz daha bizi geçmesinin, aradaki mesâfeyi açmasının nedeni; eğitimsizlik, öğretmensizlik değilse, nedir?Meseleye tersten bakalım mı bugün?Özellikle son kırk yılda uygulanan veya her hükümette bir önceki uygulama kaldırılarak uygulanamayan Eğitim Sistemsizliği sayesinde; öğretmenlerden bir şeyler öğreniyor muyuz, yoksa öğrendiklerimizi de unutuyor muyuz diye canımızı acıtsa da sorgulayalım mı?Bebeklikten itibâren; becerebildiğimizce hepimiz kendimizin eğitim sürecimizi hatırlayarak, hatırlatarak sorgulayalım mı? İzninizle ben, kendimden başlayayım:İlk öğretmenim, Annemdir benim!Kendi karnı aç da önemsemeden, acıkmışsa ağlayan bebeğini kanıyla canıyla beslemeyi; çaresiz insana, insanca yardımı öğrendim ondan! Acıktıkça ağlayan, doyuruldukça altına pisleyen boklu bir bebeği, hiç bir karşılık beklemeden yuyup yıkayıp temizlemeyi, hatta boklu poposundan öperek sevecek kadar sevgi fedâiliğini öğrendim ondan!Hiç bir karşılık beklemeden; âciz bir insan ufağını soğuktan, sıcaktan; fazla ağlarsa rahatsız ettiği babanın öfkesinden, daha büyük komşu veya akraba çocuklarının çocukça hasetinden, düşmanlık duygusu yüklemeden korumayı; yani özetle Annece Sevmeyi öğrendim ondan...İkinci öğretmenim, Babamdır benim!Sağlığıcanı pahasına çalışarak kazanıp, kazandığı ile alabildiği kadar rızıkla eve dönen; çoluk çocuğu yani eşi ve çocuklarına ne kadar lezîz, ne kadar kaliteli yiyecekgiyecek temin edebiliyorsa kendisini o kadar Baba hisseden; bu emeklerinin karşılığını beklemenin bile farkında olamadan habire bedensel gücünden yiyerek ömrünü tüketen ve kendi aldığı giysi ile bezenen çolukçocuğunun görüntüsü ile iftihâr edecek kadar Babaca Sevgiyle Süslemeyi öğrendim ondan...Üçüncü öğretmenim; mahallem, komşularımız, komşu çocukları ve sokağımızdır benim!Samîmi arkadaşlığı, sırdaşlığı, en samîmi arkadaşa karşı bile kardeşi içgüdüyle korumayı; elbisesi veya ayakkabısı, veya topacı, veya uçurtması, veya benimkinden iyi olanları belli etmeden kıskanmayı öğrendim. En kıskandığımız mahallelimizi, başka mahallelilere karşı korumayı öğrendim...Sonra okullu olup sınıfları doldurduk! Bizim zamanlar "İlk okul" dediğimiz beş yıllık süreçte; yedi yaşımızdan, 12 yaşımıza kadar; annemizbabamızla mukayese edecek kadar sevdiğimiz öğretmenimizden okumayazmayı, dört işlemi ve Atatürk'ü sevmeyi öğrendik!İlkokul Öğretmenimizden; annelerimizin, babalarımızın fedakârlığına yakın, hatta onları geçen fedakârlıklar öğrendik! Bir sınıfa tıkıştıkış doldurulmuş kırkelli sümüklü, sidikli, hatta boklu çocuğa bir şeyler öğretebilmek için parçalanmanın mümkün olduğunu öğrendik!Sonra! Ders sayısı ve derslerle birlikte öğretmen sayısının da arttığı ortaokul ve lise çağı...Her öğretmenden farklı bilgiler alırken aynı zamanda farklı davranışları taklide başladık! Öğretmenler arasındaki sessiz rekâbeti bilmeden, benzemeye çalıştığımız, taklide uğraştığımız öğretmenimizle birlikte; sessiz sedâsız bize benzemeyenleri ötelemeğe, dışlamaya, hatta onlara öfkelenmeğe başladık!Bebekliğimizden, çocukluğumuzdan beri öğrendiğimiz bütün güzellikleri unutmaya, öfkelerimizle düz orantılı karakterler oluşturmaya başladık! Sevdiğimiz öğretmen sağcıysa sağcı, solcuysa solcu olmaya çalıştık!Bebeklikten çocukluğa, çocukluktan gençliğe, gençlikten olgunluğa doğru büyüyerek seyrederken evlerimizde öğrendiklerimizi, okullarda tek tek unuttuk!Yani biz; "Öğüdü yuvada almış" tarifli bütün güzelliklerimizi unutmak için okullu olduk ve okullar bize güzellikleri unutturmak için kurulmuş kurumlar oldular!"Şu mektepler olmasaydı maarifi ne güzel idare ederdim!" diyen ve Milli Eğitim Bakanlığı yapan siyâsiler sayesinde, öğrencilerine millî karakter öğretmeleri engellenen; eğer öğrencileri tarafından seviliyorsa, teneffüslerde öğrencileri etrafında öbekleşiyorsa, siyâset yaptığından korkularak sürgünden sürgüne gönderilen; aç, kuduz, millet düşmanı itlerin ağzına yem gibi, öldürülsün diye atılan öğretmenlerle; otuz günü sayıp maaşını, ders ücretini kuruş kuruş hesaplayan öğretmencilik oynayan memurlar arasında bocalayarak büyüdük!Mektepsiz maarif düşleyen siyâsiler sâyesinde "Şu öğrenciler olmasa ne güzel öğretmenlik yapardım!" hayâlli bordro mahkûmu, okuldan sonra başına geçeceği pazar tezgâhını düşleyen; geçim sıkıntısını seçim tehdîdi ile saklamaya mecbûr; pazar yerinde öğrencisinden saklanırken tezgâhını Zabıta'ya yakalatan; insanlıktan kaçan, millîhamâsî duygulardan kaçak; geri kalmışlığa tek sebep olarak iftirâ edilen dînî öğretilerden uzak; gayrı meşrû bebeğini yırtılasıya doyurup dokuz gün sonra döndüğünde ölüsüyle karşılaşan; kız irisi çocuklara şehevî duygularla bakan psikopatları, aralarında kamufle etmekle mükellef bir Öğretmenler Ordusu...Öğretmenler Günü'nüz kutlu olsun Annem!Öğretmenler Günü'nüz kutlu olsun Babam!Öğretmenler Günü'nüz kutlu olsun, yok edilen mahallelim!Öğretmenler Günü'nüz kutlu olsun Türk Milleti...Gününüz kutlu olsun Öpülesi Eller vesselâm..."OLAMAZ TÜRK'E BAŞ, TÜRK'ÜM DEMEYEN"Selâm, sevgi, duâ...