Hakla davranmak

Hakkı ve sabrı tavsiye etmek, insan bu fiiller üzerinde düşünürse her ikisinin ne kadar önemli, ne kadar gerekli ve ne kadar hayati olduğunu fark eder.
Hakla davranmak; bu ancak terbiye edilmiş nefislerin bir başarısıdır. Hakla davranmak doğru yerde, doğru zamanda doğru söz söylemek, doğru davranışta bulunmaktır. Bu doğrunun ölçüsü de hak söz Kur’an’nın ve hadis-i şeriflerin ölçüsüdür. Şöyle geriye dönüp bakıyorum da bu ölçüyü tutturabilmenin ne kadar zor, ilim ve çalışma gerektiren bir eylem olduğunu fark ediyorum.
Daha önceki bir yazı da kime, nerede, nasıl davranacağımız konusunda bir çok soruyla baş başa olduğumuzu belirtmiştik. Günümüzde değerler, ölçüler öyle değişmiş ki, Kur’an ve sünnetten uzaklaşmamız birçoğumuzu çıkmazlara sürüklemiş. Bizler okuduğumuz kitaplar ve kitaplaştırılmış sohbetlerle bu ölçüleri öğrenmeye gayret ediyoruz, peki bu güzel kitapları, sohbetleri okumayan insanlar ölçüyü nasıl bilecekler ve nasıl bulacaklar, bu önemli bir soru.
Yakın çevremizde bir kamil insana rastlama şansımız oldukça düşük, ancak gönülden gönüle kurulan bir bağla bir kamil insanın eğitimine ve terbiyesine erişebiliyoruz. Bu eğitimi bire bir yaşayan insanlar bu eğitimin kendilerinde oluşturduğu değişimi görüyorlar ve şahit oluyorlar. Bizler de görüyor ve şahit oluyoruz. O zaman tasavvuf haktır ve tasavvufi eğitim bir hakikattir gerçeğini hakkel yakin yaşıyoruz. Tasavvufi eğitim alanlar kendilerini halleri ve sözleri ile ifade edip sahip oldukları farklılığı hissettirebiliyorlar. Ancak çoğumuz bu işi hakkıyla ele almanın gerekliliğini yeterince göremiyoruz ve tasavvur edemiyoruz. Çünkü ahrete yeterince inanmıyoruz, ölümden sonraki diriliş bize uzak geliyor. Ne zaman, öleceğimize gerçekten inandık o zaman hakla davranmanın ne kadar önemli olduğunu fark edebileceğiz.
Hakla davranmak; bir çocuğa, bir karıncaya, annemize, evladımıza, sokakları süpüren çöpçüye, güvenliğimizi sağlayan polisimize, askerimize kullandığımız eşyalara ve üzerinde yaşadığımız dünyaya gerçekten önemlidir değil mi?