Hekimlik gizli ve ulvi bir meslektir -2-

En büyük hastalık aile-toplum hastalığıBatı dünyası bizlere örnek olmaktadır. Ancak bu örnekler içinden işimize gelen en kolay ve batının genellikle en sefil özelliklerini en çabuk benimsiyoruz.  Bu bakımdan Batıdaki gençlerin eğitimi ve yetişme tarzı uzun bir dönem içinde hatalı şekilde benimsenmiştir. Böylece toplumumuz tarafından da örnek alınmış olan -aile içinden en büyüklerin, yani yaşlıların dışlandığı- aile yapısı da kolayca benimsenmiştir. Batı toplumunda apayrı bir egoist dönem hakimiyetini sürdürmektedir. Bu dönemde Batıdaki bebekler doğar doğmaz yeni bir  eğitim usülüne uygun olarak büyüklerin odalarından  ayrı olarak,  bebek odasına taşınmakta ve disiplin altına alınmaya çalışılmaktadır. Bu odalarda bebeklere-çocuklara,  her türlü bakım verilmektedir. Ancak  bebeklere sevgi, şefkat, büyüklerin  sıcaklığı onların hayatından koparılmaktadır. Böylece bebekler aileden adeta  tamamen ayrı olarak yetişmekte ve aileden bir nevi tecrit edilmiş olmaktadır.Bu şekilde yetişen çocuklar -yeni  nesiller-  insanlar arasındaki iletişiminde  gereken anlayış, ilgi, sıcaklık, sevgi ve samimiyet gibi değerlerden tamamen eksik kalmaktadır. Çünkü çocuklar  yetişme ve olgunlaşma zamanında  kendileri bunlardan mahrum  kalmışlığın etkisiyle yanlış bir karakter edinmiş  olmaktadır. Bu karakterde  Kendine dönük, sevgisiz, acımasız, bencil, ilgisiz, terkedilmişlik içinde yaşamak ilk planda gelmektedir. Çünkü, aileleri  de onlara hayatlarının en hassas dönemlerinde yalnızlığın tüm acısını tattırmış  ve acımasız davranmışlardır.Batı toplumunda bencil aile tipleriMesela şimdiki batının durumunu  ele alırsak bizde henüz  yok olmayan  bazı manevi ve moral değerlerimiz;  onlar da çoktan yok olmuş durumdadır. Batıda ise aile bağları büyük çapta  tahrip edilmiş ve yok olmuş durumdadır. Batıda çocuklar 14  yaşını bulur bulmaz aileyi terk etme yolunu tutmaktadırlar. Onlarda aile parçalanması ve ayrı yaşamalar çocukları ileri derecede ruhsal açıdan zedelemektedir.  Şu anda onlar yeni disiplin adı altında -yalnız odada- çocuk yetiştirmenin hatalı olduğunun farkındalar. Ancak artık geri dönüş yok gibidir. Çünkü o yanlış  terbiye-disiplin, nesiller boyunca uygulanmış ve nesillerde o yöntemin derin  negatif izleri kalmış bulunmaktadır. Şu anda bunun yanlışlığının farkına varmalarına rağmen, yanlış eğitimin bir nevi zehirli meyvelerine katlanmak ve yemek zorundadırlar. Çünkü artık iş  işten geçmiş, yanlış eğitimli nesiller iş  başına geçerek, ülkeleri idare etmeye  başlamışlardır. Sonunda tek bir şey söylemek gerekir: Çocuklarımız ve gençlerimiz bizden ve çevresinden neleri aldılarsa onların  etkisiyle bir gelişmeye tabi olmuşlardır. Onun dışına çıkmaları ise çok zor hatta genellikle imkansız olmaktadır...