Her yolun sonu Allah'a varır

Maden ocaklarında yitirilen canlar, yitirdikleri yaşamları siyasi malzeme konusu yapılan genç bedenler, inançlar arasında uydurulan tefrikalar, haramın ve helalin birbirine karıştığı bu günlerde bizleri değeri unutulan insanın hakikatini ve kulluk gerçeğini hatırlatmaya sevk etti. Yeryüzüne Allah'ın halifesi olarak gönderilen insan fevkalade üstünlüklere sahiptir. Cenab-ı Hak (cc) bir ayeti kerimede "Biz insanı en güzel surette yarattık" (Bakara, 30) buyurmakla bu gerçeği belirtmiştir. Madde ve mana kalıbıyla ekmel olan insanın beden kalıbı içinde öyle cevherler vardır ki, bu hususiyetleri diğer mahlûkatta bulmak mümkün değildir. Bunların başında ruh cevheri gelir. Ruh insanın özüdür. Peygamber Efendimize, "Ruh nedir" diye sorarlar. Bu sorunun cevabını vermek üzere Allah, sevgili peygamberine Cebrail'i gönderir ve "(Muhammedim) sana ruhtan sual ediyorlar. De ki ruh Rabbimin bir emridir" buyurur. Ruh Cenab-ı Hakk'ın gölgesidir. Bu sebeple her insan kıymetlidir. Ancak günümüzde içtimai, siyasi ve hukuki toplum sorunları bu kıymete hak ettiği değeri vermekten çok uzaktır. İnsanların manevi doyumsuzluğu veya doyumu sadece maddede aramaları yaşanan buhranların da asıl nedenidir.  Cenab-ı Hak, madde kalıbımızdan evvel ruhlarımızı yarattı ve onlara sordu: "Ben sizin rabbiniz değil miyim?" Ruhlar, "Evet sen bizim rabbimizsin" dediler. Bütün insanlar bilerek veya bilmeyerek Rabbini aramaktadır. Yaradılış gayemiz de aynı arayışla, Allah'ı bilmek ve O'na kulluktur. Sünnetullahın gereği tüm mahlûkat, seyir halinde kendini yaratana koşar. Bu koşuşun esası zikirdir. "Gökte ve yerde ne varsa hepsi Allah'ı zikrederler" (Hadid, 1) buyrulur. Varlığını vücuda getiren ve bütün kâinatı yoktan var eden Allah'a ihtiyacı sonsuz iken, O'na cebinde taşıdığı anahtarlık kadar değer vermeyen insanın huzur bulması nasıl mümkün olabilir? O zaman insana düşen vazife, kavuşmak için geldiği bu dünyada bütün gücüyle Allah'a seferber olmasıdır.