Kalp, Hak Teala'yı bilirse, sever

Dünyayı
sevme, âhireti isteme. Onlar kalbinden uzak dursun. Dünyada çalış, öbür âleme
göç ettiğinde cennete koyarlarsa gir.

***

Mecnun gibi olmalısın. O, kalbinde sevgi yer ettiği zaman halk arasından çıktı.
Yalnız olmayı istedi. Vahşî hayvanlarla yaşadı. Şe­hirleri terk etti,
harabelere gitti. Halkın ne övmesini dinledi, ne de kötülemesine kulak astı.
Kulların konuşması ve sorması ona farksız oldu. Övmeleri hiç olduğu gibi,
kötülemeleri de sıfıra düştü.
O Mecnun öyle anlar geçirdi ki, sordular:
“Sen kimsin?”
Söyledi:
“Leylâ…”
“Neredensin?”
“Leylâ…”
“Nereye?”
“Leylâ…”
Başkalarını gözü görmüyordu. Başkalarını işitmeye kulağı da­yanmıyordu. Artık o
bu hâlinden dönemezdi. Yüz çevirenler, onun Mecnunluk hâlinden
anlamadılar.
Şu şiir ne güzel söylenmiş:
“Bir ülkedeki, nefisler koşar boşa
Halkı, soğuk demiri döver daim boşa.”
Bu kalp Hak Teâlâ'yı bilirse, sever. O'na tam yakınlık duyar. Yaratılmışlar onu
ilgilendirmez. Ve ruhuna huzur veremez. Maddî olan her şey ona ağırlık verir.
Yemek, içmek vs. şeylerle tatmin ol­maz. Şehir hayatı onun için önem taşımaz.
Kalbi huzur içinde olduk­tan sonra, harabeler de ona çok gelir. İlâhî emirler
dışında hiçbir şey, Hak irfanına sahib olan kalbi bağlayamaz. Her hâli bir
prensi­be bağlıdır. Fiil tecellisi onu garketmiştir. Sadece kaderin gelişine
bakar; başka şeyleri bilmez.
Allah'ım rahmet elini bizden çekme; dünya denizi bizi boğar. Mevhum varlığımız
bizi yere serer. Ey keremi bol, reyinde isabetli ve geçmiş hükümlerin sahibi,
bize yetiş.

***

Ey evlat! Sözlerimi iyi anla ve amel et. Dediklerimi anlamak ko­lay değildir.
Ancak bilfiil tatbikat yapmak lazımdır. Tatbikat her şeyde elzemdir.
Yapılmasını sevdiğim şeyleri yapmayan, sözlerimin devamını dinleyemez ve
anlayamaz. Hakkımda iyi düşünce beslemeyen, sözlerimin doğruluğuna inanamaz.
Bir sözle ki, iş yapılmaz, o söz ne ile ve nasıl anlaşılır?
Ebû Hureyre (r.a), Peygamber (s.a.v) Efendimiz'den işittiği şu hadîs-i şerifi
rivayet eder: “Bir kimse, Allah'tan hoşnut olarak sıtmalı bir gece geçirse,
anadan doğduğu gün gibi günahtan çıkar.”
Bu günlerde sana bir şey gelmez oldu. Yola gelmen için biraz daralman lazımdır.
Başka türlü olmayacak. (Fethu'r Rabbani
/ Abdülkadir Geylani)