Müslüman Ahlakı Nasıl Olmalı - 12

Dili, sırrı ifşa etmekten korumak:

 

Sırrı ifşa etmek iki kısma ayrılır: Kendisinin sırrını ifşa etmesi ve başkasının sırrını ifşa etmesi. Her ikisi de yerilmiştir. Birincisi, ikincisinden daha az zararlıdır.

 

Kişinin, kendi sırlarını ifşa etmesi:

 

Bu onun başarısızlık sebeplerinden biridir. Belki de kendi sırrını birisine ifşa etmesi, ona karşı zelil olmasına sebep olur.

 

Hazret-i Ali (Allah'ın selamı üzerine olsun) şöyle der:

 

"Sırrın senin tutsağındır. İfşa edersen, sen onun tutsağı olursun."

 

Bir hikmet ehli oğluna şu öğütleri verir:

 

"Ey oğul! Verilmesi gereken yerde malını vermede cömert ol. Sırlarını verme hususunda herkese karşı cimri ol. Kişinin cömertliğinin en makbulü hayır işlerinde harcamaktır ve cimriliğinin en övülmeye laik olanı ise sırrı saklamasıdır."

 

Müslüman'ın sırrını ifşa etmek:

 

Bu daha kötü ve tehlikelidir. Zira o emanettir. Onu ifşa etmek ihanettir. İhanet ise münafıklığın bir alametidir.

 

Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) şöyle buyurdular:

 

"Münafığın alameti üçtür: 1-Konuştuğunda yalan söyler. 2-Söz verdiğinde sözünde durmaz. 3-Emanete ihanet eder." (Buharî, İman, 33, Müslim, İman, 59)

 

Resûlullah Efendimiz şöyle buyurmuştur:

 

"Kişi etrafını gözetleyerek bir söz söylerse, artık bu söz oradakilere bir emanettir." (Ebû Dâvud, Edeb, 4868; Tirmizî, Birr ve Sıla, 1959; Ahmed, Müsned, 3/324, 379)

 

Hazret-i Abbâs, oğlu Abdullah'a (Allah ikisinden de razı olsun) şöyle dedi: "Ben bu adamın -Hz. Ömer'in (Allah O'ndan razı olsun)- seni yaşlılara tercih ettiğini görüyorum. Benden beş şeyi hep aklında tut:

 

1- Onun sırrını ifşa etme.

 

2- Onun yanında kimsenin gıybetini yapma.

 

3- Ona yalan söyleme.

 

4- Onun hiçbir emrine karşı çıkma.

 

5- Ve O senin bir hıyanetini görmesin."

 

Şa'bî şöyle dedi:

 

"Bu beş öğütün her kelimesi, benim için bin kelimeden daha hayırlıdır."

 

Bazı âlimler, ölümünden sonra kişinin sırlarının açıklamasına cevaz verdiler. Bu konudaki delilleri Hazreti Aişe'nin (Allah O'ndan razı olsun) rivâyet ettiği şu hadistir:

 

"Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) kızı Hazret-i Fâtıma'yı (Allah O'ndan razı olsun) yanına oturttu. Sonra onun kulağına bir şeyler fısıldadı. Fâtıma, hüngür hüngür ağlamaya başladı. Onun üzüntüsünü görünce kulağına bir şeyler daha fısıldadı. Bu defa Fâtıma güldü. Kendisine, 'Hanımları yanındayken Resûlullah, sadece sana bir sır verdi, sonra sen ağlıyorsun ha' dedim.

 

Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) yanımızdan kalkıp gidince, O'na, 'Resûlullah sana ne söyledi?' diye sordum.

 

Hazret-i Fâtıma, 'Resûlullah'ın sırrını kimseye ifşa edemem' dedi.

 

Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) vefat edince, Fâtıma'ya, 'Senin üzerindeki hakkım adına, Resûlullah'ın sana verdiği o sırrı bana söylemeni istiyorum' dedim.

 

Hazret-i Fâtıma, 'Şimdi olur' dedi ve şunları söyledi: 'Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) kulağıma birinci fısıldayışında, Cebrail'in Kur'an âyetlerini baştan sona kadar okumak üzere her yıl bir defa geldiği halde, bu yıl aynı maksatla iki kere geldiğini söyledi ve 'ecelimin yaklaştığını anlıyorum, Allah'a karşı saygılı ve sabırlı ol. Benim senden önce gitmem ne iyi' buyurdu. Bunun üzerine ne kadar ağladığımı gördün. Benim çok üzüldüğümü görünce, tekrar fısıldayarak, 'Fâtıma! Mü'min hanımların veya bu ümmetin kadınlarının hanımefendisi olmak istemez misin?' buyurdu, (buna da güldüm).'" (Buharî, İsti'zan, 6285; Müslim, Sahabenin Faziletleri, 2450; Ahmed, Müsned, 6/282)

 

Aslında ölümünden sonra kişinin sırrını ifşa etmek hususunda detaylar vardır. Bazen sır sahibi istemezse bile mubah veya müstehab olur. Sırrın içinde kişiyi tezkiye edecek bir keramet veya menkıbe olduğu durumlar gibi. Bazen de, kişinin üzerindeki haktan dolayı sırrı ifşa etmesi imkânsız olur. Bu durumda bu sırrı kolayca ifşa edecek birisine anlatır. Bazen hoş görülmez, bazen de yasaklanır. Sır sahibine veya ölenin akrabalarına bir zararın gelmesi gibi.