Bize, okullarda susuz kaldığımız için ata yurdunu terk ettiğimiz öğretildi. İşte yine kuraklık. Hem de yıllardır. Barajlar kurudu. Bazı şehirlerin üç dört günlük suyu kalmış. Gazeteler öyle yazıyor. Bu günleri gören Allah resulü ırmağın kenarında abdest alsak bile suyu israf etmememiz uyarısında bulunmuş. Biz böyle bir Peygamberin ümmetiyiz.İlmihal kitaplarında abdest alırken boynun tamamının mesh edilmesi "su israfı" olarak değerlendirilir, doğru bulunmaz. İnsan aklı, ellerdeki aynı ıslaklığın boynun tamamına yaymanın neresi su israfı diyebilir. Kim ki, İslâm'ın bir emrinden, İslâm'ın bir talebinden bir anlamsızlık yahut kullara bir zarar şüphesi duyuyorsa o kişinin ya aklından bir zoru var yahut Allah(c.c.)'ın kullarına Resulü(s.a.v)'nün de ümmetine merhametinden haberi yok demektir. Abdestteki boyna meshi tamamlamama uyarısı, en azından su tasarrufu konusunda bir "şuur kazandırma" talebidir. Adeta, "Suyu israf etmemek işte bu kadar önemlidir!" denilmektedir. Kim bilir insan bünyesi ve başka yönlerden ne hikmetleri vardır, o da zamanla anlaşılacaktır. Afrika ormanlarını bir ekin gibi biçen Emperyalist Batı'nın insanlığın bugünkü susuzluğunda en büyük paya sahip olduğu hepimizin malumudur. Onlar bunu yapar. Zihinleri, "kendileri kazansın başkaları gebersin"e kodlanmış bu güruh için söyleyecek sözümüz yok. Lâkin "Kıyamet kopsa bile elinizdeki fidanı dikin" ricasında bulunan bir Peygamber ümmetinin kendilerine köşkler, villalar; yandaşlarına, vitrinleri Haçlı malı dolu Alışveriş Merkezleri(AVM) yapmak için ormanları katleden; rodeonun elindeki kırmızı beze saldıran boğalar gibi yeşile musallat olan Müslüman'a ne diyeceğiz?Sen bir yandan Allah(c.c.) ve Resulü(s.a.v.) ne demişse tersini yapacak, yani bir bakıma, haşa, "Dünyada işler sizin bildiğiniz gibi yürümüyor" tavırları sergileyeceksin, diğer yandan da, "Ben bildiğimi yapsam bile, Sen yağmur yağdırmakla mükellefsin" diye Allah(c.c.)'a vazife öğretmeye kalkışacaksın! Ağacı kesip yağmur diye dua etmek bir bakıma bundan farksız bir şey mi?Gerçekten insanlıktan kopmuş, adı konmakta zorlandığımız bir yaratık olup çıkmışız. Surete bak insan, fiile bak, bambaşka bir şey. Çocukları görüyorum, hem birbirleri ile sohbet ediyorlar, hem apartman önlerinde bir iki güzel insanın gayreti ile tutunabilmiş iğne yapraklı küçük ağaçların yapraklarını yoluyor, dalını kırıyorlar. Ne yaptıklarının farkında değiller. Anneleri babaları da yanlarında, 'Oğlum, kızım, bu ağaç sana ne yaptı da yapraklarını yoluyor, dalını kırıyorsun?" diyen yok?Yoldan insanları rahatsız eden bir nesneyi kaldırmanın imandan olduğunu bilmesi gereken kimi tarikat mensuplarının balkonlarından sokağa fırlattıkları döküntülere bakınca bu neslin büyüklerinin dünyalık için orman katliamı yapıyor küçüklerinin da uzanabildiği ağaçların yaprak ve dallarını koparıyor olmalarına artık şaşırmıyoruz.Tabi bütün bu olup bitenlere engel olamadığımız için bizler de suçluyuz. Velhasıl bir yandan susuzluğu hak etmek için elimizden geleni yapıyor, diğer yandan da, "Niye susuz kaldık, kalıyoruz" diye meselâ kimilerinin kılık kıyafeti kimilerinin de sahillerdeki serkeşlikleri ile uğraşıyoruz.Bildiğiniz bir konu amma tekrarda fayda var. Biliyoruz ki, son nefeste çok ama çok susuzluk çekeceğiz ve işte o anda İblis elinde buz gibi soğuk su ile bizden önce rahmetli olmuş çok sevdiğimiz bir yakınımızı, meselâ babamızın, annemizin kılığında gelecek, "Oğlum" diyecek, "Biz sağlığımızda yanılmışız. Gerçek dinin Hıristiyanlık yahut Musevilik olduğunu ölünce anladım. Dininden vazgeç sana şu suyu vereyim, buz gibi iç, rahatlıkla nefesini ver ve cehennemden kurtul."İşte en büyük, en tehlikeli, tarihi an.O susuzlukta, o ciğer yanmış, dudaklar çatlamış anda bu teklifi kabul edip o bardağa uzandığın anda, hüsnü hatime hayal olmuştur ve zaten o bardak da boştur?Bizim bu dünyadaki suyla imtihanımız Allah(c.c.) ve Resulü(s.a.v.)'ne muhalefet, din dışı güçlerle ittifak halinde ise, suyla imtihanımız, son nefeste de Allah(c.c.) ve Resulü(s.a.v.)'ne muhalefet, İblis'le müttefik olma ile neticelenmez mi?
