Nesli ve gıdayı bozanlar

Dara düşen mümin için genişlik ve ferahlık Kur’an’dadır. Bir de O’nun ilk uygulayıcısı, açıklayıcısı ve mübelliği olan “rahmet ve şefaat nebisi” Hazret-i Muhammed’in (aleyhissalatü vesselam) zaman eskidikçe tazelenen, birer mucize hadis-i şerifleridir.
Ne zaman moralimizi bozacak, umutlarımızı solduracak bir durum olsa, bu iki ana İslamî kaynaktan yüreklerimize rahmet sağanağı yağar.
Herkes imanı ve özlemi nispetinde bu duyguları yaşar ve yeşertir.
Her okuyuşumuzda sanki ilk kez okuyormuş gibi, “Allah Allah, ne müthiş bir ayet” diye hayretimize ve hayranlığımıza sebep olan ayetler karşımıza çıkar Kur’an âleminde.
Dahası bu hal her okuyuşumuzda kendini yeniler.
Bu da Kur’an’ın en büyük mucizü’l beyan/insanı aciz bırakan hakikat ummanı olduğunun yegane delilidir.
Bir başka ifadeyle Kur’an her zaman ve zeminde açık-ara önündedir, insanın ve icadının.
İşte size o ayetlerden demet.
Bakara suresi 204-206. ayetlere bir bakar mısınız, ders almak, hisse kapmak ve kendimize çekidüzen vermek adına?     
204-Kimi insan var ki, dünya hayatı ile ilgili konuşması hoşunuza gider ve en amansız düşman olduğu halde kalbindeki duyguların samimi olduğuna Allah’ı şahit gösterir.
205- İş başına geçince yeryüzünde kargaşa ve bozgunculuk çıkarmaya, ekini ve nesli mahvetmeye çalışır. Oysa Allah kargaşa ve bozgunculuk çıkarmayı kesinlikle sevmez.
206- Ona Allah’tan kork’ denilince günahları ile gururlanma damarı kabarır. Böylesi için Cehennem yeterlidir. Orası ne kötü bir barınaktır!”
Evet, işte size Kur’an’ın asrımıza ve asırlara hitabı.
Bir insan düşünün;
Çok müthiş bir hitabet kabiliyeti vardır.
Konuşmalarında Allah’ı şahit tutacak kadar, sizden biri.
Kalbinde beslediği duygularıyla Allah’a düşmanlık besliyor.
İşbaşına gelince, idareyi ele alınca da şunları yapar;
a-Kargaşa, huzursuzluk, bozgunculuk çıkarmak.
b-Nesli ve tohumu mahvetmek, yok etmek.
Kendisine; “yaptığın işler yanlış, gittiğin yol uçurum” dendiğinde ise gurur damarları kabarır.
Varacağı yer cehennem.
Son nokta.
Aslında nesil ve tohum dünya hayatına anlam veren, hayatın olmazsa olmazı iki ana unsurdur.
Hayatının sürmesi için insanın, insan hayatının devamı için de tohumun, yani gıdanın olması şarttır.
Felaketine dikkat çekilen neslin ve gıdanın ifsadı topyekûn kâinatın ifsadı demek değimlidir?
Nesil için asıl en büyük ifsat, onu, İslam’ın dışında da bir takım kurtarıcı hakikatlerin olabileceği yanlışına sürüklemektir.
Yukarıdaki ayetlerin birkaç ayet sonrasında (Bakara, 2/208) bu hakikat şöyle ifade edilir;
208- “Ey müminler, bütün varlığınız ile İslâm’a girin.”
İslam her çeşit tehlikeden koruyan yegane kale.
Ayette geçen “silm” kelimesini ısrarla İslam’a girmek yerine, güncelleştirmek adına “dünya barışına katkı” şeklinde tercüme edip, “e canım burada İslam’a girmek değil, dünya barışına yönelik çalışmalarda bulunmak kastediliyor” gibi izahlar masum gibi görünebilir.
Fakat özellikle son zamanlarda meydana gelen gelişmeler göz önüne konursa, bu tür yaklaşımların içine düşenlere ve onları izleyenlere ayetin devamı çok güzel bir cevaptır; “Sakın Şeytanın izinden gitmeyin.”
Şeytanın izinden gitmemek; din olarak İslam’ı seçip, Nebi/Resûl olarak da İslam’ın tebliğcisi Hazret-i Muhammed’e tabi olmak, O’nun izini sürmektir.
Bugün nesil bu manadan olarak büyük bir ifsat ile karşı karşıyadır.
Gıdanın ifsadı ise her gün duyduğumuz veya okuduğumuz haber ve malumatlarla hangi boyuta vardığı ayan beyan ortadadır.
Üç kuruş daha fazla kazanmak için kendi ipini çekenler ve çektirenler.
Gıdanın insan karakterine katkısı son zamanlarda daha çok konuşulmaktadır.
GDO’lu ürün ve GDO’lu nesil.
Kur’an’ın istettiği insan tipi nedir peki?
İşte cevabı.
207- “Kimi insan da var ki, benliğini Allah’ın rızasını kazanmaya adar. Hiç kuşkusuz, Allah kullarına karşı pek şefkatlidir.”
Tercih sizin.