Neye niyetneye kısmet

Önce programın sunuş şekli yanlıştı, Türk medyasında, Karadeniz'de yürütülen Pontus faaliyetleri ilk olarak ne atv'de ne de Hulki Cevizoğlu tarafından ele alındı.

Aylarca Meltem TV'de ve Yeni Mesaj Gazetesinde bu konuya dikkat çekildi.

Bunun en çarpıcı misali, konu ile ilgili kaleme alınan 'emniyet raporları'nın Yeni Mesaj gazetesinin çok değerli yazarlarından alınmış paragraflarla dolu olmasıdır.

Başta çok değerli insan Muhterem Prof. Dr. Haydar Baş bey olmak üzere, çok saygıdeğer emekli albay Hüseyin Mümtaz bey, Muharrem Bayraktar, ben, Ali Rıza Bayzan bey bir çok arkadaş bu konuya aylarca dikkat çektik.

Ve Meltem ve Yeni Mesaj ekibi bunu yaparken acaba bu hafta hangi konuyu işlesek ya da bugün ne yazsak derdiyle diye değil, ülkenin bölünmez bütünlüğünü tehdit eden bir sinsi tuzak olduğu için yaptı.

Ama bütün bunlara rağmen sayın Cevizoğlu'na teşekkür ederken, misyonerlik konusunda yaptığı programlara atıfta bulunarak bir konudaki tereddüdümü söylemek isterim.

Ramazan boyunca yaptığı "misyonerlik" faaliyetleri konusundaki programlara çıkardığı konuklar ve olaya getirilen yanlış yaklaşımlar, son programa katılan bir "misyoner" konuk tarafından şu cümlelerle ifade edilmişti:

"Sizin programlardan sonra İncil satışlarımız arttı."

Bu söz üzerine Hulki beyin:

"Yani ben misyonerlik mi yapmış oldum?"

Şeklindeki sorusuna konuk:

"Evet tam bir misyoner gibi bizim ideallerimize hizmet ettiniz," dedi.

Aynen bunun gibi önceki geceki program sonrası inşallah Pontus ideallerini savunanların sayısında bir artış olmaz.

Ben de Trabzonluyum ve benim de ilk konuşmaya başladığım zaman kullandığım dil işte o kaynağı bir türlü netleşmeyen Rumca idi.

Bir dilin anadil olabilmesi için anadan ilk öğrenilen dil olması yeterli ise bir şey söyleyemem, ama eğer anadil tabiri bir etnik yapıyı ifade ediyorsa, yanı ayrı bir kimlik anlamına geliyorsa buna en hafiften dur derim.

Böyle bir yaklaşım son derece tehlikelidir.

"Pontus Kültürü" isimli eseri yazan delikanlıyı böylesi bir çalışmaya hangi etken sürüklediğini bir türlü anlayamadım.

Eserinde kullandığı cümlelerin şerhi için on ciltlik yeni bir külliyata ihtiyaç olduğunu anladım.

Çünkü sayın Cevizoğlu; şu cümlede son derece tehlikeli bir ifade var demesi üzerine bazen takılarak, bazen sanki bir rehberden yardım alarak getirdiği izahatlar az bucuk okumuş yazmış insan için son derece komikti.

Yok efendim ben o cümlede yuvasız kuşları kasettim, o cümlede de kesilen ağaçların hakkını savundum gibi çok zorlama tevillere kaçtı meraklı ve şüpheci araştırmacı.

O hacimde bir eser yazacak birikime sahip kişi gibi gelmedi bana sayın yazar.

Bazı yabancı vakıfların Türkiye'de bazı kişi ve kurumlara ülkeyi bölecek, aşağılayacak, küçük düşürecek ifadelerle dolu eserler sipariş verdiğini biliyoruz, inşallah "Pontus Kültürü" öyle değildir.

Yazar ve diğer katılımcıların Rumca konuşan nüfus sayısı konusundaki ifadeleri de, devletten fazla yardım almak isteyen belediyelerin nüfuslarını kabarık göstermeleri gibi geldi bana.

Yörede bu dili konuşan insan sayısını 300 bin olarak göstermek maksatlı.

Bu dili konuşan ilçe olarak bilinen Çaykara'nın, Dernekpazarı'nın tüm köyleri bu dili konuşmuyor.

Mesela bir Ataköy/Şinek Rumca bilmiyor.

Toplam nüfusu ne ki bu ilçelerin.

İşin merkezi gibi gösterilen Tonya'nın da hepsi Rumca konuşsa bu ilçenin de nüfusu çok azdır. Kaldı ki, çoğu bu dili konuşmuyor.

Geride benim beldem olan Beşköy kalıyor. Adı üstünde beş köyden oluşuyor, dışarıdaki nüfusuyla toplasan beş bin insanı bulmaz nüfusu.

Bu üç yüz bin rakamı hem abartılı hem de maksatlı.

Programa katılan sayın Yusuf Cemal Keskin'in, Bazen Atatürk, bazen Venizelos, bazen müftü (çünkü bazı fetvalar verdi) ama daha çok sıkışan ya da ağzından baklayı çıkaran konuklara yardıma koşması beni şok etti.

Türk Yunan dostu oluverdi. Türk tarafı bu dostluğu yıkacak ifadeler kullanmazken, Yunan tarafından gelen tahrik edici beyanları bilmezden gelerek.

Demiştim: "Tek taraflı aşk karşılığı olmayan çek gibidir."

Sayın Cem bu arkadaşı şu ana kadar nasıl keşfedemedi, şaştım.

Türkiye'ye girmesi yasak olan Sayın Yorgo'nun en samimi dostu imiş.

Sonra onun manevi evladının Yunan Konsolosu olarak Türkiye'ye atanacağının haberini verdi. Sonra düzeltti

Ben Yunanistan'da Pontus şenliklerine katıldım diyen Hasan Aydın'a; onları bırak, yaptığın hizmetleri niye anlatmıyorsun diyerek çıkış yolu gösterdi.

Ama 6 saatlik program boyunca Pontus tehlikesine dikkat çeken Adnan Keleş'e bir kere bile sahip çıkmadı.

Sayın Keskin Atatürk-Venizelos ikilisinden bir kere Atatürk'e hiç ama hiç benzemiyor.

Venezilos'u tanımam, bilmem.

Kilisede bile namazını kazaya bırakmayacak bir dini bütünlüğe sahip olması çok güzel bir şey.

Daha önce program yaptığı TV'den bunu teyit edecek bir şahit bulamamış olsam da, Batı Trakya'da Müslüman Türk kardeşlerimize dini değerlerinden hiçbir şeyi yaptırmayanların, müftülerini bile hiçbir sebep yokken hapse mahkum edenlerin Keskin'in namaz kılması için kiliseyi tahsis etmeleri de çok ilginç.

Özellikle Çaykara'da hemen hemen her evde Yunanistan'dan bedava gelen kasetler var.

Bu kasetleri bu yaz ben de gördüm ve dinledim.

İyi bir kemence eşliğinde Rumca türkülerle dolu.

Tamam, bunlar İncil değil, ama ne bu aşk, ne bu sevda?

Esasında her şey şu cümlede saklı;

"Korkmamıza/korkmanıza gerek yok, biz/siz çok güçlü bir milletiz/milletsiniz."

Konuşurken bu ifadeyi kullananlardan rahatsız oluyorum.

Papaz bunu kullanıyor, Pontusçu bunu kullanıyor, diyalogcu bunu kullanıyor,

Pastör bunu kullanıyor.

Mübarek sanki şifre.

Siz dünyanın en güçlü adamı olun, başınızı yastığa koyu sayıklamaya başladınız mı, yirmi parçanızdan biri büyüklüğünde bir çocuk kafanıza konduracağı yumruğunuz büyüklüğünde bir taş parçası sizi müteveffa yapmaya yeter de artar bile.

Sonra cenaze alayınızda şu ağıt yükselir; yazık oldu adama, dev gibi adamdı, ölümü bir çocuk eliyle oldu."

Bu büyük millet böylesi bir akıbete sürükleniyor gibi.