Porsuk ile Harşit’in dostluğu

Anadolu'nun iki kadim kenti… Eskişehir ve Gümüşhane. Birisi doğduğumuz diğeri ise doyduğumuz şehir. İkisi de bize göre barışın, sevginin ve hoşgörünün doya doya yaşandığı şehirler… Bunu laf olsun diye söylemiyoruz.

İki güzel kentin birçok ortak yönü var. Hangi birini anlatsam… İlk aklıma gelen kentlerin orta yerinden geçen çayları… Eskişehir'de Porsuk Gümüşhane'de Harşit Çayı. Kentleri orta yerinden karpuz misali iki parçaya bölüyorlar. Çaylar bölüyor ama kurucusu olduğumuz Eskişehir'deki Gümüşhaneliler Derneği bu kadim kentleri birleştiriyor. Dost ve kardeş yapıyor. 

Adlarına nice yazılar, şiirler, öyküler yazılmış bu çaylar, etrafına dinlenmek/serinlemek için gelen misafirlerinin kulaklarına neler fısıldadılar bilen yok. Etrafında el ele tutuşarak yürüyen çiftlere neler anlatmışlardır kim bilir…

Porsuk Çayı için Arif Nihat Asya'nın yazdıkları biraz ip ucu verir cinsten:

"Nazlarda dilek vardı, edalarda sihir

Sevdim seni her şeyinle ey Eskişehir!

Gül gibi tüten akşamla ne şahaneydi

Ufkunda duman dağları, koynunda nehir!"

Ya Harşit için Hıfzı Kenan Çetiner'in yazdıklarına ne demeli:

"Sorda Bağları'dır baba mekânım

O bağlarda kaldı en tatlı anım

Harşit Çayı gibi coşardı kanım

Gurbet beni bir hazana çevirdi."

Gurbeti hücrelerinde yaşayan şair ilkbahar mevsiminde kabına sığmayan Harşit'i kendine benzetmiş. Hülasa koynunda nehir besleyen iki güzel kent. 

Tam 26 yıl önceydi… Gümüşhane'den Eskişehir'e uzun süren otobüs yolculuğu sonunda eski otogara ulaştığımızda gökyüzü yeni yeni harelenmeye başlamış ve şehir mahmur gözlerini yeni bir güne henüz açıyordu. Güzel Eskişehir'i tanımak için dolaşmaya başladığımızda şehrin merkezinden geçen Porsuk Çayı, bana Gümüşhane'nin Harşit'ini hatırlatmıştı. Bu benzerliğin yıllar sonra biz hemşehrilerin gönlünde yatan Gümüşhane özlemi ve Eskişehir sevgisi ile bir dostluğa dönüşeceğini kim bilebilirdi…

Takvimler 19 Aralık 2015... Günlerden Cumartesi. Yelkovan İş Merkezi tarihi günlerinden birine şahitlik etmek için sabırsızlanıyordu.  Saatler 14.00'ü gösterdiğinde Eskişehir'de ki Gümüşhaneliler Derneğinin resmi açılışı yapılacaktı. İş merkezinin 3. katı, gelen davetlilerle dolup taşıyordu. Biz de ayak üstü bir yandan gelen misafirleri karşılıyor diğer yandan programı sunacak Eskişehir'in tanınmış simalarından Edebiyatçı-Yazar Mehmet Sadık Bozkurt'la program hakkında görüşüyorduk.

Bizden yaşça büyük olan Mehmet Bey zeki ve üretken bir insandır. Mesleğinden olacak ki kelimeleri dikkatli kullanır ve betimlemeleri muhteşem yapar. Açılış sunumunda kullanması için bizden Gümüşhane ile ilgili kısa bilgiler istedi. Aklıma gelenleri hatta Eskişehir ile Gümüşhane'nin ortak yönlerini söyledim. Bir anda aklına orijinal bir fikir gelmiş olmalı ki yüzüne yayılan sıcak bir tebessümle gözlerimin içine bakarak "Bak Hüseyin'ciğim derneğin misyonu Porsuk ile Harşit'in dostluğu olsun" cümlesi döküldü dudaklarından. İçimi tarifsiz bir sevinç kapladı. "Tabii ki neden olmasın hocam" dedim.

Bu tanımlama içimde sevinç güvercinleri uçurmuştu o vakit. İçimden "Tamam işte aradığım buydu" diye kendi kendime seslendim. Sonunda zafer kazanmış komutan edasıyla ikimiz de sağ elimizi havada buluşturarak "çak" yaptığımızı dün gibi hatırlarım…

İşte bu tarihten beri dilimize pelesenk olan "Porsuk ile Harşit'in dostluğu" ortaya çıktı. Yıllardır dernek olarak yapmış olduğumuz sosyal ve kültürel faaliyetlerimizin ana teması da bu misyon oldu. En son geçtiğimiz 15 Şubat Cumartesi akşamı düzenlenen Gümüşhane'nin düşman işgalinden kurtuluşu anısına düzenlediğimiz anma gecesinde de bu dostluk bir kez daha ete kemiğe büründü.

Engebeli arazisine rağmen hep önüne düz bakan Gümüşhaneliler, geçmişten günümüze Yunus Emre'nin sevgi ve hoşgörüsünü gönlünde taşıyan Eskişehirli dostlarımızla birlikte bu kadim kentte dostça, kardeşçe bir arada yaşıyor ve geleceğe ümitle bakıyoruz. Bu geceyle birlikte Porsuk ile Harşit'in dostluğuna bir halka daha eklemenin haklı gururunu yaşayarak…

Ne mutlu bu dostluğu yaşayan ve yaşatanlara…