Evliya tabiri Kur'anî bir tabirdir, ifadedir. Allah'ın arkadaşı, dostu, demektir. Bunu bizzat Cenab-ı Hak, Kur'an'ında kendisi beyan ediyor. "Benim dostlarım, benim arkadaşlarım" buyuruyor.
Elbette ki dostluğun şartlarını koyan da Kendisidir. Yani "Bir insan O'nun dostu, arkadaşı nasıl olacak?" diye sorulduğu zaman, cevabı; O'nun dediklerini, O'nun emrettiklerini, bu konuda yanlış diye nehyettiklerini dikkate almasıyla olacaktır.
Yoksa bir kimse kendi kendine, "Ben Allah'ın iyi bir dostu olacağım. O'na has bir kul olacağım" demiş olsa fakat O'nun işaret ettiği, O'nun gösterdiği, O'nun emrettiği yolun dışında olsa, dost olamaz.
Eğer Allah (c.c.), kitap göndermemiş olsaydı, peygamber göndermemiş olsaydı, o zaman haklı olunabilirdi. "Zaten bize hiçbir işaret, bir alamet göndermedi. Binaenaleyh biz aklımızın kestiği gibi bu işi halledelim" deme hakkı doğa bilirdi.
Ama öyle değil. Cenab-ı Hak, insanlığı hiçbir zaman boşlukta bırakmamıştır. Hatta "Biz, peygamber göndermediğimiz kavme azap etmeyiz" buyurmuştur.
Kaldı ki okuduğumuz, bildiğimiz kadarıyla, hangi topluma gidersek gidelim, mutlaka bir peygamberin izine rastlanıyor. Kısaca, Cenab-ı Hak, yine O'nun gönderdiği peygamberlerinin müjdeleriyle, yollarıyla, kitaplarıyla anlaşılabilir.
Sadece 'inanıyorum' demek yetmez
Biz maalesef "inanıyoruz" demiş isek de pratikte, yaşanır hayatımızda bu gerçekleri arka plana attık. İşin sözüyle meşgul olur, yaşantısından uzak kalırsak, haliyle, hasta bir insanın ilaçları önüne koyarak sadece bakmak suretiyle tedaviye çalışması gibi bir durumla karşı karşıya kalmış oluruz.
Bütün tedavi edici unsurlar önünde ama hiçbirini alıp kullanmıyorsun. Onun için Kitab-ı Kerim olan Kur'an'ı, çok iyi anlamak lazım.
Elbette her birimizin hoca olması mümkün değil. Ama anlayan insanlarla sohbet etmek, bilen insanlardan, "Allah ile nasıl dost olunur, arkadaş olunuru" sual tevcih etmek suretiyle öğrenmek, aldığımız cevapları karınca kararınca hayatımıza geçirmek lazımdır.
Bunu yapmadığımız müddetçe bizim Allah ile irtibatımızı kurmamız mümkün değildir. O zaman ne olur? Allah'a olan bu ihtiyaçtan oluşan boşluk birtakım bâtıl görüşlerle doldurulmaya çalışılır. Kendi kendinize değerler ihdas edersiniz. Bu bazen din olarak ortaya çıkar. Bazen din değiştirmek olarak ortaya çıkar.
Sonuç olarak temel eksikliğimiz emredileni yerine getirmemek veya bilmemektir. Cehalet olur, gaflet olur, ihanet olur. Bütün bunlar insanı Allah'tan uzak tutar.
O nedenle toplum olarak ya-şadığımız sıkıntıların asıl kaynağını bu şekilde tespit edip gereğini yapmak zaruridir. Yoksa -Allah korusun- daha beter durumlara dûçar olmaktan kurtulamayız."
(Prof. Dr. Haydar Baş, İcmal Dergisi Kasım 2014)
