Kuvayı Milliye katrosu Cuma akşamı Yalova'da sürdürdüğü yürüyüşünü, Cumartesi Sakaraya'da devam etti. Yalova'da Cuma akşamı gökten inen İlahi rahmetle nebatat yeşerirken, Kuvayı Milliye kadrosu da, yaptığı konuşmalarla ümitsiz ve yorgun insanımızın gönül dünyasında ümitlerinin yeniden yeşermesine vesile oldu.
Birileri nikah salonlarında şahitlik, sünnet programlarında kirvelik yaparak meleketi kurtarmaya (!) çalıştığı bir zamanda Kuvayı Milliye ekibi başta muhterem Prof. Dr.
Haydar Baş hocam, Anadolu'yu karış karış dolaşarak önce ülkenin kötü durumu, sonra da bu kötü durumdan nasıl kurtulabileceğini delilleriyle ortaya koyuyor.
Yani önce teşhisi yapıyor, sonra tedaviyi sunuyor bu kadro.
Heybesi boş olan ne ikram etsin?
Anlatacak bir şeyleri olmayanlara, nikah şahitliği, kirvelik ve Yunan elçisiyle kapalı kapılar ardında kamuya gizli fiskos yapmak düşer.
Sonra da Patrik Tunvocic'in medya vaftizi oldu mu işler tamam.
Yalova'daki coşkunun aynısı Sakarya'daydı dün akşam. Oturmaya yer bulanın kendini şanslı kabul ettiği o kalabalık, yaklaşık dört saat büyük bir sabırla ve inançla izledi programı.
Yapılan konuşmalarda memleketin içinde bulunduğu vahim durum belgeleriyle ortaya kondu.
Sonra da çözüm.
Ülkenin halinden 550'de bir sorumlu olanların, hala kendilerini kurtarıcı ilan etmesi, kahreden bir komiklik olarak yeter de artar bile.
Ekonominin dibe vurduğu, ülkenin haraç mezat satlığa çıkarıldığı, beceriksiz yönetim sonrası iş yapamaz, çalışamaz hale gelen iş yerlerinin Başbakan'ın önderliğinde dolar tefecilerine pazarlanmaya çalışıldığı bir dönemde, umut ışığı olarak ortaya çıkan Kuvayı Milliye ekibi yüreklere su serpti dün gece Sakarya'da.
Muhterem Prof. Dr. Haydar Baş'ın: "Bir bitinizi bile yabancılara satmayın, sabredin, biz geliyoruz" sözleri dakikalarca ayakta alkışlandı.
Sözleri;
"Bu vatan, bu millet seni bekliyor."
"Bu vatan bizimdir, bizim kalacak."
"Üsdat, Üsdat, Üsdat"
Sloganlarıyla sık sık kesilen Üsdat'ın konuşmasının aralarına serpiştiği espiriler de güzeldi.
"Bizim kültürümüzde devlet, babadır. Baba, bize bakmak zorundadır. Eğer, köylü, işçi, memur olarak o devlete ben bakacaksam, onun adı baba değil, olsa olsa evlat olur. Böyle bir devlet tabiri bizim kültürmüzde yoktur."
"Şu ülkede yaşayan herkes bir üst kültürün insanıdır".
"Adı, Laz, Kürt, Boşnak, Çerkez, Gürcü... de olsa hepsi bu üst kültürün, Türk kültürün insanıdır."
Sözüne şu misali verdiler:
"Gecenin şu saatinde Diyarbakır'da bir evin kapısını çalsak. Ev sahibi bizi
karşılar, hoş-safadan sonra içeri buyur eder. Aç mısın, tok musun diye sormadan soframızı kurar, bizi yemeğe davet eder. Misafir eder, bizi kendi evimizde gibi rahata kavuşturur.
Aç mısın, tok musun? diye sormazlardı eskilerimiz. Şimdi moda olmaya başladı, bu soruyu sormak. Anadolu kültüründe sofra kurulur önce, misafir ister aç, ister tok olsun.
Aynı şekilde Ege'de bir eve gitsek, kapısını çalsak, ev sahibi aynen Diyarbakırlı kardeşim gibi bize hoş-safa geldin diye karşılar, buyur eder, soframızı kurar bir misafire yapılacak bütün ikramları bize yapar.
Burayı, Sakarya'yı anlatmaya zaten gerek yok. Şu an gecenin bir yarısı bizi
ağırladınız bizi misafir ettiniz, sade kapınızı değil, gönülünüzü bize
açtınız, bu söylemek istediğimin, anlatmaya çalıştığımın canlı misalidir.
Yite bu kültür, bu özellik bizim üst kimliğimizdir.
Türk kimliğimiz işte budur."
Üstadın bütün konuşması gibi bu konuşma da büyük bir alkış aldı.
Her zaman ve zeminde ısrarla söylediği şu sözü yine söylediler:
"Kendimize güvenelim. Biz kendimize güvenmedikçe hiç bir şey yapamayız. Biz tarihte adaletiyle, insanlığıyla, merhametiyle, sevgi ve hoşgörüsüyle tanınan bir milletiz.
Bırakalym başkalarını yüceltmeyi, başkaları ne kadar yücelse bize ulaşamaz.
Bu milletin ayak seviyesine bile çıkamaz."
Rahmetli Necip Fazıl'ın yyllarca söylenen şu dizeleri yerli yerine oturdu
Sakarya'da dün gece:
"Yol O'nun varlık O'nun gerisi hep angarya.
Yüz üstü çok süründün ayağa kalk Sakarya."
Nur içinde yat Necip Fazıl, Sakarya ayağa kalktı dün gece.
