Son nefese kadar varız! -1-

İnsan sosyal bir varlık olması münasebetiyle diğer insanlarla çeşitli sahalarda ilişki içinde olması yaratılışının bir gereğidir. 

Bazıları bu ilişkileri derinleştirerek dostluk ve arkadaşlıklar kurma yoluna gitmektedirler. 

Arkadaşlığın sosyal yaşam için hayati gerekliliğinin yanı sıra sosyalleşme, topluma katılma, grup kurma, toplumda bir yer, kimlik, statü edinmeye varıncaya kadar sayısız fonksiyonları da bulunmaktadır. Arkadaşlık ilişkileri, gündelik sosyal yaşamın sürdürülmesindeki işlevselliği nedeniyle hemen her zaman her toplumda varlığına tanık olunan, işlevselliği olan bir sosyal müessese olarak görülmektedir. 

Özellikle geleneksel toplumlarda arkadaşlık ilişkileri daha muhkem, güvene dayalı, uzun vadeli ve oldukça hayati bir önemdedir. Öyle ki bizim gibi Müslüman toplumlar da dostluklara "ahretlik" denilmiştir. Yani kişi demek istiyor ki; ben seninle hem bu dünyada hem de öbür âlemde "dostum" manasında kullanılır. Bu dostluklara kadim dostluklar da denir. Bu dostlukların ortak paydası "Allah için birbirini sevmektir." Yoksa kasa, masa, nisa için birbirini sevmek değildir. Zaten hakkın rızası ve hatırını saymayan birliktelikler en küçük ihtilafta veya virajda savrulur gider. Hak hesabına olmayan birlikteliklerde bereket olmaz. Çünkü bu birliktelikler pazara kadardır, son nefese kadar değildir. Oysaki kadim dostluklar son nefes verilirken ölüm meleğinin o dostun suretinde geleceği inancıyla bu hayatı yaşamaktır ve dostun kucağında son nefesi vermektir. 

Yoksa hayat, maymuncuk gibi bir zekâya sahip olup her kapıda kilit açmaya uğraşmak değildir. Böyle olursa bu hayatta savrulmaların ve fırıldaklıkların sonu gelmez.

İyi bir usta ocağındaki demiri belli bir ısıda tutarak, suyunu, karbonunu vererek normal şartlarda kalsa paslanacak, çürüyecek olan demiri çelik yapar. Çelik bu özelliğini kendinden bilmemeli, bu özelliği kendisine verenin ustasının mahir elleri olduğunu bilmeli çünkü vefa bunu gerektirir.

Ancak o çelik yine başka ustaların elinde demirleşebilir ve çürümeye terk edilebilir. Mesela ABD'deki ikiz kuleler aslında çelik konstrüksiyonlu yapılardı. Ancak 11 Eylül'de uçakla yapılan saldırıda yüksek ısıdan dolayı çeliğin özelliği kayboldu, çelik demirleşti ve o koskoca binalar toz duman oldu. Çelikte olsan özünü kaybedince toz duman olman kaçınılmaz.

Bu nedenle her taş yerinde ağırdır.

Anlatılır hikâye bu ya; Kıyamet kopmuş, mizan kurulmuş, sevaplar, günahlar tartılır. Sevaplar günahlar tartılırken birinin günahları sevaplarından biraz fazla gelir. Kendisine sevap alabilecek birini bulabilirsen cehenneme gitmekten kurtulabileceksin derler. O kişi de annesine, babasına, gider ama hiçbiri sevaplarından vermek istemez. Şahıs; dünyada hiçbir akrabalığı, hiçbir çıkar ilişkisi olmayan birbirlerini Allah için seven, aynı mana yolunda yolculuk yaptığı bir dostunu bulur ondan ister. O dostu da verse kendisi cehenneme gidecek. Ama sevdiği dostunun hatırı yanında çok büyük. Cehenneme gitme pahasına da olsa sevaplarını vermekten tereddüt etmez ve verir. Sevapları artan cennete, sevaplarından fedakârlık yapıp veren de cehenneme gönderilirken, Cenab-ı Hak birbirlerini bu kadar kendi rızası için seven bu iki kuluna der ki siz benden cömert olamazsınız. Benim rızam için birbirinizi sevdiğiniz için ikinizden de hoşnudum ve ikinizi de bağışlıyorum. Cennetime girebilirsiniz. Bu iki dost el ele tutuşarak güle oynaya cennete giriyorlar. 

Aslında bu dünyada gerçek dostlarla cennet gibi yaşanır, nasıl yaşanmaz ki Allah'ın rahmeti birbirini hak rızası için sevenlerle.

Kur'an cennete ulaşacak olanları şöyle tarif etmiş: "Onlar sahip oldukları her şeyden, yardım isteyenlere ve sıkıntı içinde bulunanlara bir pay ayırırlar" (Zariyat, 19).

"Sizler inanmadıkça cennete giremezsiniz; birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız" (Müslim I, Kitab al-İman, s.113). 

Hz. Peygamber bu sözü ile ne demek istemişti acaba? Birbirini sevmesi gerekenler kimlerdi ve birbirini sevmek ne demekti? Biraz düşünelim.

"Ben" duygusu insanoğlunun yaratılışı gereği tabiri caizse toprağında, yapısında vardır. Bu gerçeği de Rabbimiz Kur'an'da "İnsanoğlu gerçekten çok bencil yaratılmıştır" (Meraic-19) der. (devam edecek…)