Edeb ya hu
Eskiden ilim ve irfan yuvalarının kapılarında bir zincir asılıydı. Bu yuvalara girenler kapıdan eğilerek girmek zorunda kalırlardı. Bu, ilmin karşısında eğilmek anlamına gelirdi. Yine bu ilim irfan yuvalarının kapısında "Edeb ya Hu" yazısı olurdu. Bu ise şu manaya gelirdi:
"Buraya giren eline, beline, diline sahip olmalı, insan her halinde edepli hareket etmeli."
İlim tahsil etmek için bu yuvalara uğramayı zaruri bilen tasavvuf erbapları bundan dolayıdır ki bu söz için "Bizim dilimizde vird-i zebandır" ifadesini kullanıyorlardı. Aynı zamanda bir edeb dini olan İslam'ın müntesiplerinin dilinden edeble ilgili bazı beyitleri şöyle sıralamak mümkündür:
Edeb bir tac imiş nur-ı Hüda'dan
Giy o tacı emin ol her beladan.
* * *
Ehl-i irfan arasında aradım kıldım taleb
Her hüner makbul imiş illa edeb illa edeb.
* * *
Setreder aybını insanın hep
Ne güzel elbise imiş sevb-i edeb.
* * *
Edeb üzre olan fani cihanda
Muzaffer oldu hem bunda hem anda.
* * *
Edebdir tac-ı rabbani komazlar her başa anı
Olagör Gayb-i ruhani, edeb gözle edeb gözle.
