Toplu insanlık katli

Demokrasi, insanı değil insanlığı katletti!Ne alâka? Deyilecek biliyorum ama çocukluğum; şamrelli, bağcıklı toplarla oynayarak geçti! Şişirilmesi ayrı bir dertti, bağlanması apayrı bir dert! Eğer acemi biri bağladı ve düğüm büyükse özellikle volelerde, düğüme denk gelirse sanki kurşun değerdi ayağımıza!Top sahibinin ayrıcalığı olurdu! O; takımın sahibi, teknik direktörü, kaptanı velhasıl oyunun patronuydu!Biraz şımarık ve şirretse çekilmezdi! Top sahibinin istemediği oynayamazdı! Bu yüzden kavgalar olur ve top sahibi yüzünden o gün oyun başlamadan biterdi!Çocukluğumda şamrelli topum da -Babam'a rahmet olsun- oldu hep. Abim futbolla ilgilenmezdi. O beton doldurduğu tenekelerle ağırlık çalışır, yakın dövüş sporlarıyla ilgilenirdi. Rahmetli Kardeşim, bizden küçük olduğu için aramıza almazdık! Çünkü aramızda ezilirdi, dayanamazdı.Çocuksu çekişmelerle, kavgalarla, küsüp barışmalarla ama bir arada mahalleli olarak yaşardık. Hepimiz, birbirimizin evlerinin dip-köşesini bilirdik!Buzdolapsız devirlerdi, her evin mutfak haricinde kileri olurdu. Hepimiz, kimin Annesinin neyi iyi yaptığını bilir; özellikle ramazanda sahura kadar oyun iznimiz olduğu için, sokakta acıktığımızda evin çocuğu ile kendi kilerlerine pasta-kete hırsızlığına girerdik yasak, tadına doyulmaz kahkahalarla!Gözümüzün önünde, hızlı bir inşaat süreci başladı! Öğretmen ve Babalarımız demokrasiden, gelişmeden, ihtilalden, asılan başbakan ve bakanlardan bahseder sevinir veya üzülürlerdi! Ne olduğunu anlamadığımız için ilgilenmezdik!Bu arada hemen her yıl, bir sokağımız apartmanlarla yok edildi! Her bitirilen sokak; mahalleli ve komşuluk ilişkilerini de bitirdi!Demokrasinin getirdiği "Fırsat Eşitliği" sayesinde, müteahhitler çoğaldı. Onlar çoğaldıkça inşaat, inşaat çoğaldıkça bizim top sahamız arsalar yok oldu! Mahalleler arası futbol müsabakalarımız, rekabete dayalı mahalleler arası çekişmelerimiz, hatta masum sokak kavgalarımız bitti!Öğretmenlerin, imamların, komşu amcaların; "Kulağını çekerim ha!" uyarıları bitti! Çocuk didişmeleri, küsüp-barışmalarımız bitti! Birbirimizle temasımız, arkadaşlık bitti! Gözümüzün önünde insanlık bitti! Demokrasi canavarı büyüyormuş, görememişiz! Üç-beş yılda bir katilleri, hırsızları, namussuzları afv'eden demokrasi, insanlığı katlediyormuş!Sinemalar ve stadyumlu il-ilçe takımlarının, şehirlerarası müsabakaları devri başladı!Sinema önlerinde oluşan kitap takas pazarları sayesinde; içimizden Teksas'lar, Tommiks'ler, Tex'ler, Kinova'lar, Süpermen'ler, Kızıl Maske'ler, Zagor'lar çıkmaya başladı! Diğerlerine göre az olsa da içimizden Karaoğlan'lar, Tarkan'lar da Baybora'lar, Yargoçak'lar, Camoka'lar, Çalık'lar da çıkıyordu!Bu hayâlî çizgi roman kahramanlarına özenen, delikanlıların aynı zamanda takım fanatizmi başladı! Artık isteyen, istediği zaman top oynayamazdı! Top da yoktu, top oynayacak arsa da! Beş dakikalık teneffüsler ve öğlen aralarından çalınan zaman haricinde oyuna vakit yoktu! Zaten oynayacak çocuk ta olmuyordu!Birlikte yaşarken; bir arada, birbirimize yabancılaşıyorduk! Demokrasi gelişiyordu!Sıra arkadaşlarımızdan hiç birinin anne-babalarını tanımıyorduk! Büyüklerimiz; bağ-bahçelerini kat karşılığı verip bir iki daire alarak zenginleştiğini zannederken; dibini-köşesini bildiğimiz komşu evinin yerine dikilen apartmana hiç tanımadığımız birileri geliyor ve kapıları sabah işe gitme, bir de akşam iş dönüşü saatinde açılıp kapanıyordu!Selamlaşma, hal-hatır, çocuklarla anne-babalarına selam gönderme bitti! İnsanlık bitti! Demokrasi, insanlığa toplu katliam yapıyordu!Neye ve kime yaradığı bilinemeyen fanatik takım taraftarlığı, aynı zamanda fanatik partizanlık başladı!Komşuluk, mahallelilik devrinde; siyasete giren birinin yedi sülalesini tanıyor biliyorken; komşuluğun, hemşeriliğin, insanlığın katledilmesiyle kimsenin tanımadığı, kimseyi tanımayanların; Ankara'dan aday gösterilmesi ve fanatik partizanlıkla demokratlık oynandı yıllarca!Mahalleler bitirilmiş, insanlık yok edilmiş ve demokratik siyaset panayırları kurulmuştu artık!Özel yetişmiş siyaset cazgırlarının; "Cambaza bak!" yaygaraları ile çoğunluk cambaza bakarken; bazı kelaynaklar da, cambaza bakanlara hayretle bakarak ömür törpülemeğe başladık!Tanımadığımız kişileri, tanımadığımız birilerinin tarifi ile tanıdığımızı zannederek aldanmaya başladık!Adam; "Eğer bir gün Recep Tayyip'in zengin olduğunu duyarsanız, bilin ki haram yemiştir!" diye kükremişti! Zengin oldu!Harun olacağım diye siyasete girip Karun'u kıskandıracak kadar zenginleşti ama tanımadığımız demokrat birileri; "Vallahi, Billahi adam çok çalışıyor! Namazlı-niyazlı, alnı secdeli Müslüman! Çalıyorsa çalışıyor da!" diye yeminlerle yalancıyı, talancıyı, methettiler; inanıldı, inandık!Bütün dünya basını; dünyanın en zengin sekiz devlet başkanından biri diye yazdı ama adamın beyanında oturacak evi yok!Çocukluğunu, -top başkasının olduğu için oyuna ya alınıp ya alınmayan- topçu olarak geçirdiği için hırsla elde ettiği bütün dünyalığını, hırsız gibi saklamakla meşgûl!Özetlediğim elli yılda; çok amcalar biliyorum bağ-bahçesiyle bilinen, sonra arsasını müteahhide verip zenginleştiğini zannederek bir dairede yalnız başına can veren! Çok amcalar hatırlıyorum; inşaat furyasında işçi, kalfa, taşeron ve müteahhit olup üç-beş yılda katlar, yatlar edinip kıskandığı zengin komşularına hava atan, sonra cezaevlerinde veya düşkünce tek başlarına; kazandıkları ve kaybettiklerine söverek can veren! Ne bankerler, ne titancılar, ne kurnaz çaycılar ve onların baş belaları ne mafya babaları biliyorum! Beğler! Vallahi insanlığı katleden demokrasinin cambazlarına bakıyoruz!Biliyoruz ki; gece ve gündüz kalıcı değil! Zenginlik ve fakirlik bâki değil! Mahkeme kadıya mülk kalmaz! Her çıkışın bir inişi, her inişin bir çıkışı var! Her gecenin bir gündüzü, her gündüzün bir gecesi var! Biliyoruz ki; insanın insanlığı yok etme sürecinde, direnen insanlar; "Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var!" diye itirazını; "Zulm ile âbad olanın âhiri berbâd olur!" ikazını miras bırakmışlar! Yukarıdan düşenlerin canı, daha çok yanar ve biliyoruz ki:"OLAMAZ TÜRK'E BAŞ, TÜRK'ÜM DEMEYEN" Vesselâm...Selâm, sevgi, duâ...