Tüm dünyada çiftçiler 5 tarım ürününe yöneliyor

Küresel ısınma ile birlikte son yıllarda kuraklık, dünya gündeminin neredeyse ilk sıralarında yer alıyor. Bununla birlikte gezegen ısınırken dayanıklı ve besin değeri yüksek beş ürün umut vadediyor. Bilim insanları, tarih boyunca insanların altı binin üzerinde farklı bitki türü yetiştirdiğine inanıyor. Ancak zaman içinde çiftçiler en yüksek verime sahip olanları ekmeye yöneldi. Günümüzde ise sadece pirinç, buğday ve mısırdan oluşan üç ürün, dünyadaki kalorinin neredeyse yarısını sağlıyor. Az sayıda ürüne olan bu bağımlılık, tarımı zararlılara, bitki kaynaklı hastalıklara ve toprak erozyonuna karşı savunmasız hale getirdi. Bu da monokültür olarak ifade edilen bir seferde sadece bir ürün yetiştirme uygulamasıyla daha vahim bir hal aldı. Bu aynı zamanda diğer ürünlerin kuraklık ve diğer doğal afetlere karşı gösterdiği dayanıklılığın kaybedilmesi anlamına geliyor. Şimdilerde iklim krizinin etkileri daha da belirginleştikçe, dünyanın dört bir yanındaki çiftçiler eski mahsulleri yeniden keşfetmeye ve kuraklık veya salgın hastalıklar karşısında daha dayanıklı olabilecek ve aynı zamanda önemli besin maddeleri sunabilecek yeni ürünlere yönelmeye başladı. Gıda ve tarımda çeşitliliği desteklemek için kurulan 'Ütopik Tohum Projesi' isimli ABD merkezli organizasyonun kurucusu Chris Smith, "Çeşitlerimizin yüzde 90'ını kaybettik' gibi istatistikler duyarsınız. Ancak son zamanlarda fark ettik ki, "Asıl üzücü olan çeşitliliği kaybetmiş olmamız değil, bu çeşitliliği kaybettiğimizin farkında bile olmamamız" açıklamasında bulundu. Bilim insanları pirinç, buğday ve mısırın ötesinde, küresel ısınma ve kuraklığın gölgesinde dünya genelindeki çiftçilerin bu soruna çözüm bulmak umuduyla yetiştirdiği beş ürünün; yapraklarından tohumuna tamamı yenilebilen amarant, tadı daha ziyade cevizli kuskus veya kinoaya benzeyen ve bir tür darı olan fonio, 1940'larda ABD'de 5 milyon dönümden fazla alanda yetiştirilen börülce, Güneydoğu Asya ve Polinezya'nın tropik bölgelerinde uzun zamandır patatesten farklı olarak kök sebze olarak yetiştirilen taro ve çok yıllık bir çim olan "Kernza (buğday çimi)" bitkisi olduğunu ifade ediyor.